Hill tribe villages in Laos!!

Sam-bai-dii,

Na een goede nachtrust onder onze klamboe (alhoewel er in het noorden aanmerkelijk minder muggen zijn) konden we redelijk uitgerust beginnen aan de roadtrip die voor vandaag op het programma stond, het bezoeken van een viertal hill tribe villages.

We begonnen de dag met een mager ontbijtje van 2 gebakken eitjes en 2 mokken oploskoffie en daarnaast gratis uitgedeelde Laos-tea, oftewel wat losse theebladeren met stokjes en al in heet water.
Om 09.30 uur zijn we op de pickup-truck gestapt.
De chauffeur zocht eerst iemand die een beetje Engels sprak, want hij had geen flauw idee naar welke dorpen te gaan. Nadat Rene met die jongen, die 'by the way' aardig goed Engels sprak, het een en ander had doorgesproken, konden we op pad gaan.

Het eerste dorp dat we aandeden na zo'n 20 minuten berg op en af te hebben gereden, bleek een Akha village te zijn. Eentje met naar schatting zo'n 150 inwoners.
Toen Rene begon met het uitdelen van het aangeschafte snoepwerk aan een aantal aanwezige kinderen, brak "de hel" los. Vanuit alle hoeken en gaten stroomden de kinderen toe, allemaal erg groezelig en vies. Kleine kinderen met snottebellen aan de neus, nauwelijks kleren aan het lijfje danwel slippers aan de voeten.

Binnen de kortste keren werd Rene omringd door wel 30 kinderen die allemaal naar het snoep grepen, onderwijl Rene bijna omver duwende. Rustig afwachten was er niet bij en dit kon Rene ze ook niet duidelijk maken. Allemaal schreeuwden ze, sommigen grepen naar de tas waar het snoepgoed in zat en stonden velen met de handen omhoog om snoep te ontvangen.
Het werd Rene op een gegeven moment echt te veel.
Hij hield toen gewoon maar de zak met snoep hoog in de lucht en begon toen de kinderen die verlegen achteraan stonden of echt jonge kinderen die door ietwat oudere kinderen en moeders werden gedragen, snoep uit te delen.
Op dat punt had Rene er geen goed gevoel meer over. Hij voelde zich als een soort van weldoener om populair te doen. 'The Candyman'!!
Jenny vond dat Sinterklaas hierbij in het niet viel.
Indrukwekkend op een verkeerde manier, ook al was het goed bedoeld.

De kinderen stopten het snoepgoed met plastic omhulsel en al direct in hun mondjes, waarna de handjes weer de lucht in gingen voor meer. Een aantal ouderen in het dorp konden er wel om lachen, terwijl andere ouderen er fronsend naar keken.
Jenny en Michiel stonden dit 'spektakel' met verbazing aan te kijken, helemaal 'overwhelmed'!!
Jenny probeerde tijdens deze gebeurtenis wat contact te maken met de kinderen. Maar deze hadden alleen maar oog voor 'the Candyman', hetgeen Jenny een onprettig gevoel gaf. Zij kon verder niets beginnen danwel ondernemen. Daarom ging ze maar foto's maken.
Michiel stond op het moment dat Rene het snoep uitdeelde, sigaretten uit te delen aan de mannen van het dorp. Deze werden graag en dankbaar in ontvangst genomen.
Al met al was het een surrealistische gebeurtenis!!

Nadat Rene stopte met het uitdelen van snoepgoed, werd het weer redelijkerwijze rustig. We zijn toen met z'n drieen het dorpje verder ingelopen. Een groepje mannen waren bezig met het vlechten van bamboewanden.
Hierbij hielden een aantal mannen bamboedelen omhoog, zodat een andere man er een nieuwe laag tussen kon schuiven, waarna deze er tussen gevlochten werd.
Een eindje verderop in het dorp was een andere groep mannen bezig om een huis te bouwen, die naar het leek al half af was. Maar al de tijd dat we door dat dorp liepen, werden we achtervolgd door de kinderen die maar bleven hopen op meer snoepgoed.
In het dorp liepen de vrouwen trouwens met ontbloot bovenlijf en in klederdracht. De mannen daarentegen liepen in westers georienteerde kleding.
Na een kleine drie kwartier hebben we ervoor gekozen om naar het volgende dorp te gaan. Toen we in de auto weg reden, werden we massaal uitgezwaaid en riepen ze allemaal bye.

Bij het volgende Akha dorp aangekomen, besloten we dat we gedrieen snoepwerk zouden uitdelen. Het bleek een klein dorpje te zijn met zo'n 60 a 75 inwoners, waar het er allemaal lekker gemoedelijk aan toe ging. Ook met het uitdelen van wat snoepwerk.
De kinderen leken daar wat bedeesder en verlegener. Ze wachten gewoon af wat komen zou. What a relief!!!
De mannen in dit dorpje waren bezig om in palen, waar ze het huis op 2 meter van de grond bouwen, gaten te maken.
Dit deden ze door gebruik te maken van een soort van bijl/beitel. En elke slag die ze maakten kwam ook precies op de plek waar die komen moest. Michiel mocht het ook even proberen, maar die had vanzelfsprekend niet de accuratesse die de mannen van het dorp wel hebben.
De gaten worden in de bouw van de huizen gebruikt om andere constructiepalen door te steken. Daar wordt dan de vloer van planken aan vast gemaakt. Dan wordt er een constructie van palen gemaakt voor het dak en de wanden, die op deze ondergrond wordt bevestigd. De wanden worden van bamboe gevlochten en het dak wordt van bladeren en/of riet gemaakt.

In dit dorp was ook een oudere man die waarschijnlijk de stamoudste was. Deze liep maar wat rond met een fles eigen gebrouwd, sterk riekend en zeer troebel goedje en een borrelglaasje. Ook had hij wat gedroogde twijgjes, een kalksubstantie in een klein potje en groene bladeren in een plastic zakje. Rene wist gelijk dat het groene blad kat was. Dit kun je vergelijken met cocabladeren. De mensen kauwen het voor de drogerende werking ervan. Je krijgt er zogezegd energie van.

Hij bood ons drieen gelijk een borrel aan, die je natuurlijk niet kunt weigeren. Rene wist van zijn vorige ervaringen in Thailand dat het een smerig goedje was, maar och...
Aangezien het toch al 10.30 uur was, werd het eigenlijk ook wel tijd voor een borreltje. Why not!!!
Maar nadat we het eerste glaasje bocht met een oeha.. hadden weg gewerkt, schonk hij gelijk de volgende in.
Jenny had bij de eerste al aangegeven dat er maar een klein beetje in moest. In eerste instantie bleef hij aandringen op een vol glaassie, maar hij ging uiteindelijk met een volle lach overstag. 'The boys' namen met gezonde weerzin (urgh.., wat goor) in tegenstelling tot Jenny een tweede borrel!!

Toen kwam de kat ook tevoorschijn. Aangezien zowel Rene als Michiel wel in zijn voor een experiment, namen ze een deel van zo'n blaadje en gedroogd twijgje in ontvangst om er op te kauwen. In eerste instantie werden ze niets gewaar, edoch na een kleine minuut begon de tong toch aardig te tintelen. Maar 'wijs' als ze waren, hadden ze maar een klein beetje tot zich genomen.
Het was trouwens een prachtige oude kerel, met nauwelijks nog een tand in zijn kaken bungelen en zijn mond/tanden rood/bruin van het kauwen op de kat en de twijgjes. Hij was inmiddels al zwaar in de olie en zeer welwillend in de communicatie. We begrepen er natuurlijk vaak geen snars van, maar dat deerde voor hem en voor ons geen donder. Lachen deden we toch wel.
Gedurende deze bedwelmende activiteiten nam Jenny van het dorp, de mensen en hun activiteiten een aantal foto's.
We werden door de oude knakker ook nog in zijn huis uitgenodigd. Daar kwam hij aanzetten met een kleine cassetterecorder en enige bandjes muziek. Waarschijnlijk Chinese volksmuziek. Het hoorde voor ons echter aan als gebeden.
Natuurlijk moesten we ook daar nog eens 'genieten' van zijn brouwsel. Nu echter namen 'the boys' een half glaassie en Jenny echt een ietsepietsie. Vrij snel daarop zijn we vertrokken naar het volgende dorpje.
En echt..., 'the boys' in licht beschonken staat. Prachtig!!

Het volgende dorpje waar we kwamen betrof een Hmong village. Dit was weer een vrij groot dorp. Na gelukkig een rustige snoepuitdeelronde zijn we op ons gemak door het dorp gekuierd. Dit dorp is doorsneden door een klein riviertje, waar ze alles wassen dat gewast dient te worden, inclusief zichzelf.
In tegenstelling tot de vorige dorpjes hadden ze hier wel stroom. Deze wekten ze zelf op doordat ze een kunstmatig verval van het riviertje hadden gecreeerd en daar een soort van schoepenwiel hadden geplaatst. Deze was middels electriciteitskabeltjes aan vermoedelijk een accu verbonden. Ze hadden de locatie voorhet dorp dus slim gekozen!
Net als in voorgaande dorpen liepen ook hier alleen de vrouwen in hun traditionele (zwart gekleurde) kleding, hetgeen een prachtig gezicht is om te zien!
Bij deze stam is het de vrouwen, naar wij gehoord hebben, niet toegestaan om hun haar te knippen. Ze droegen het haar dan ook erg kunstig opgerold opgewerkt op hun hoofd.
We hebben daar ook deels kunnen zien dat ze hun eigen kleding maken. Niet het proces zelf, maar het resultaat van stadia in het proces. Er hingen 'ruwe' doeken in een wittige kleur te drogen, strakgespannen op bamboe- rekken, als ook reeds zwart gekleurde repen doeken die klaar waren.
Jenny heeft nog (al communicerende met handen en voeten) getracht duidelijk te krijgen waar de vrouwen mee bezig waren toen we aankwamen. Ze waren namelijk bezig met het vijzelen van een goedje, maar het is Jenny niet gelukt erachter te komen waar het voor diende.
We hebben in het dorp nog op ons gemak met een aantal mannen een sigaretje gerookt en Rene heeft nog met een aantal kinderen gestoeid. Edoch zonder lichamelijk contact, want de kinderen waren toch wel een beetje bang voor zo'n grote witte man.
Toen we ze een foto van zichzelf lieten zien op onze digitale camera, wisten ze in eerste intantie niet wat ze zagen. Maar alras werden ze er erg enthousiast over.

Toen we uit dat dorp vertrokken, kwamen we op de terugweg nog door een Akha dorp, waar we bij een 'winkeltje' Nescafe ijskoffie (maar dan warm door de warmte) en wat sloffe chippies hebben gekocht. We zijn ook daar nog even wezen rondlopen en zagen toen dat een aantal jongetjes met de lege blikjes ijskoffie die wij hadden achtergelaten rondliepen. Deze gebruikten ze als drinkbekers!!
Jenny heeft daar in het dorp nog een gebruikt tasje van een vrouw gekocht. Ze vroeg er in principe teveel geld voor, maar we dachten haar op een leuke manier zo een beetje een financiele steun te geven. Ach, en we hadden trouwens toch nog genoeg van dat funny-money over!!

Daarna vonden we het ook wel welletjes en zijn we weer naar onze 'stee' gegaan.
Wat wel echt opvallend was in die dorpjes, was dat ze allemaal gefixeerd leken op Jenny's prachtig mooie WITTE benen. Dat vonden ze blijkbaar fascinerend. Aan het begin wist Jenny zich daardoor moeilijk een houding te geven, maar gaandeweg trok ze zich er niets meer van aan.

Na een tukkie van een uurtje zijn de heren nog even een duikje wezen nemen in The Mekong River. Maar niet te ver het water in, gezien de sterke stroming.
De honden van het restaurant waren ook meegegaan naar de rivier.
Nadat we ze lekker voedsel en genoeg aandacht hadden gegeven vanaf het begin dat we in Chiang Kok aankwamen, waren ze welhaast niet meer van onze zijde te wijken. Leuke beestjes om mee te spelen en te stoeien. Erg trouw ook!!
's Avonds hebben we eens in een ander 'restaurantje' gegeten. Wederom vegetarisch, want in het vlees hadden we nog steeds geen vertrouwen.
We hadden wederom fried rice with eggs, want het was gebleken dat dat een veilige maaltijd was. Daarnaast hadden we een fried vegetables genomen, want we hadden de laatste tijd te weinig groenten gegeten. Jenny had deze dag echter wel wat last van haar buik/darmen. Het eten was in dit dorp ook niet echt geweldig.
Maar ja, we zijn in Thailand natuurlijk ook erg gewend geraakt aan geweldig lekkere en verse maaltijden en fruit.
Fruit was in Chiang Kok haast niet te vinden, met uitzondering van banaan.
We zijn die avond vroeg onder 'de wol' gegaan, want we zouden de volgende dag wederom vroeg met de fastboat vertrekken.

We zitten nu zo onderhand 5 1/2 uur achter de computer verslag te doen. We gaan nu eerst maar eens even wat eten, voordat we de volgende dagen in verslag brengen.

PFF........!!!!!!!!!!!!!!