Terug reis naar Thailand.

Sam-bai-dii!!
We hebben het eten op, dus we kunnen weer verder met ons reisverslag.

We stonden op 6 februari om 06.30 uur op, omdat we, voor dat we aan de boattrip begonnen, nog wel even wilden ontbijten. Nou ja ontbijt, we hebben coffee gehad en natuurlijk die thee die ze daar gratis uitdelen.
Toen we opstonden merkten we dat de twee honden die de dag ervoor mee gingen zwemmen, bij ons op de veranda hadden geslapen. Deels bij ons en deels bij Michiel. René was daar 's nachts zelfs enige malen van wakker geworden.
Toen we naar het 'restaurant' toe liepen, gingen de honden met ons mee. Aangezien er in dat dorpje nogal wat honden waren, voelden we ons net de 'hondenvangers' van Chiang Kok.
Ook toen we naar het Guesthouse liepen om onze backpacks te pakken en doorliepen naar de boat liep een van de honden met ons mee. Nadat we in de boot zaten en er vandoor gingen, sprong de hond het water in om op een rots in het water te klimmen, alsof hij mee wilde. Tja, wie goed doet, goed ontmoet!!
Het is dat het niet kan, anders zou je hem zo meenemen...

De boattrip terug naar Maum was wederom een fantastische beleving. We waren dit keer qua kleding goed op de kou voorbereid.
René heeft nog een paar acrobatische acties gemaakt om de prachtige natuur op de foto te zetten bij een snelheid van 65 kilometer per uur.
Jenny zat dit keer een stuk relaxter in de boat en 'the boys' genoten wederom enorm van de spectaculaire snelheid waarmee de boat over het water scheerde.

Na 1 3/4 uur hadden we Maum bereikt. Aldaar bleek dat de 'kapitein' van de slowboat z'n papierwerk niet in orde had, waardoor hij ons niet kon halen. Julie was toen al bezig om een andere boat voor ons te regelen. Na uiteindelijk 3 kwartier gewacht te hebben, heeft dezelfde boatdriver, die ons met zijn longtailboat naar Maum bracht, ons naar een ander dorpje in Laos gebracht, waar we op een andere speedboat moesten overstappen. Deze boat bracht ons naar Chiang Khong.
Dus uiteindelijk werd de gehele reis terug in longtailboaten afgelegd in 4 1/2 uur.

Hierna zijn we direct in een ferry gestapt die ons naar Huay Xai bracht, waar we ons uit moesten checken. Na het restant van ons 'funny money' gedoneerd te hebben aan het Rode Kruis van Laos, zijn we met de ferry naar Thailand gegaan.
"That felt like coming home!"

Daarna zijn we wederom een 'American Breakfast' wezen happen in hetzelfde restaurant waar we hebben gegeten voor we aan de boattrip begonnen.
We zochten toen een Guesthouse in de L.P. en hadden er een gevonden die erg dichtbij de pier was, genaamd Ban Khrua Thip Guesthouse. Wat bleek nou, zitten we daar al te eten!!

Nadat we ons daar hadden ingechecked zijn we naar het busstation gelopen. René had namelijk in de L.P gelezen dat een private onderneming vanaf Chiang Khong een busverbinding heeft met Bangkok. We hebben direct een kaartje voor de volgende dag gekocht.

Op de weg terug zagen we een aantal mannen bezig om een enorme boom te 'kortwieken'. Dit gebeurde vanzelfsprekend 'Thai style'. Omdat Jenny meteen aan haar vader moest denken, die ook zo bezig is met (openhaard) hout, zijn we het terrein van een politiebureau opgelopen om het beter te kunnen aanschouwen. Ze hadden toen al alle grote zijtakken (sommigen met wel een diameter van een meter) afgezaagd.
Op het moment dat wij kwamen kijken, zat er een man in de top van de boom. Hij zat alleen met een touw om de boom vastgeketend. Zijn motorzaag was ook met een touw aan de boom vastgemaakt en hing zo'n 1 1/2 meter onder hem. Al balancerende trok de man aan het touw om zijn motorkettingzaag te kunnen pakken, waarna hij de top van de boom afzaagde.
De top van de boom was met een touw aan een gedeelte van de boom onder de man bevestigd. Toen de top praktisch doorgezaagd was, trokken twee mannen die beneden stonden aan een ander touw, waardoor de top met een enorme gang naar beneden viel en bleef hangen aan het bovengenoemde touw.
Jahaa, ze gebruiken erg veel touw... Hoogwerkers kennen ze hier blijkbaar niet!!
Toen bleek dat dit alles veilig was gegaan, kregen ze van René een staande ovatie. Deze namen ze al lachende hartelijk in ontvangst. Ook de agenten moesten daarom lachen.

Na deze voorstelling zijn we verder gelopen en zagen we Michiel in een barretje zitten. We hebben daar gezamenlijk wat gedronken, waarna we terug zijn gelopen naar ons Guesthouse. Na even chillen en een gewéldig warme douche, die we in Laos moesten ontberen, zijn we gedrieën met een tuk tuk naar een Guesthouse iets buiten Chiang Khong gegaan. Volgens de L.P. serveerden ze daar namelijk overheerlijke Italiaanse maaltijden.
Het was een prachtig ingericht Guesthouse, met uitkijk op the Mekong River. Alledrie kozen we voor een Calzone gevuld met enorm veel ui, knoflook, worstjes, chili, kaas en tomatenpuree.
Na alle niet bijster bijzondere rijstmaaltijden in Laos waren we wel toe aan een goede en westerse maaltijd, hetgeen deze pizza was.

De terugweg van 2 1/2 kilometer hebben we te voet afgelegd met een bomvolle maag.
Eenmaal aangekomen op het Guesthouse hebben we afscheid genomen van Michiel en zijn we vroeg gaan slapen.
We moesten namelijk de volgende dag wederom al om 06.00 uur opstaan, want de bus naar Bangkok vertrok om 07.25 uur en de rit zou 13 1/2 uur duren.

De volgende ochtend liepen we om 06.30 uur naar het busstation. Halverwege echter kwamen we een tuk tuk tegen die ons vandaar naar het station bracht. Toen de bus vertrok waren wij de enige passagiers. Gaandeweg de reis vulde de bus zich met alleen maar Thaise passagiers en verder is er ook geen enkele farang opgestapt.
Naast ons aan de andere kant van het gangpad zat een vrouw met twee kinderen. Een daarvan was een baby die onderweg borstvoeding kreeg. We hebben het meisje niet één keer horen huilen. Indien ze geluid maakte, was ze aan het lachen of aan het giechelen.
Ook het andere meisje van ongeveer 5 jaar, werd niet jengelig danwel vervelend. Dit zien wij de kinderen in Nederland niet doen, tijdens zo'n lange busreis.

Onderweg hebben we vier plas- en rookpauzes gehad.
Halverwege de rit wisselden de chauffeurs. De tweede chauffeur was werkelijk een gevaar op de weg. Inhalen waar het niet kon en daarmee tegemoetkomend verkeer de vluchtstrook opdwingende, veelvuldig bellen en smsen en zelfs tijdens het rijden in kleermakerszit zitten!!
Tijdens de rit werden er "prachtige" Thaise films en Karaoke dvd's gedraaid. De enige die meezong was René!!

Om 21.30 uur kwamen we aan op het busstation dat alle bussen vanuit het noorden en het oosten verwerkt. Vandaar hebben we een taxi genomen naar Khao San Road, backpackersarea! Het eerste Guesthouse dat we aandeden was het vertrouwde Sawasdee Smile Inn, omdat deze veel kamers heeft en dus de kans op 'room available' groter is. En bingo!! Alhoewel het een kamer was met airco, hebben we deze toch genomen, want na zo'n lange busrit hebben we écht geen zin in een zoektocht.
Dus terug in 'bustling' Bangkok, waar de temperaturen 's nachts aanzienlijk hoger zijn dan in het noorden!

Na vroeg op bed te zijn gegaan, hebben we vanmorgen 'uitgeslapen' tot 08.30 uur. Tijdens de busrit naar Bangkok hadden we al besloten om het reizen in het zuiden te beginnen op het eilandje Lipe. Dit eilandje ligt zo'n 50 kilometer voor de kust van Maleisië.
Jaja.., we reizen binnen 3 1/2 dag van het hoge noorden, naar het diepe zuiden. René had namelijk gelezen dat Lipe is zoals Ko Phi-Phi menig jaar geleden was. Dus een prachtig eiland met hagelwitte stranden en onaangetaste jungle 'in the interior of the island', waar nog niet zo veel farang komen.
Vanaf Lipe kunnen we dan zo gaandeweg de reis via Krabi Province en Ko Phi-Phi naar het noorden trekken.
Als we dan uiteindelijk naar Bangkok moeten voor de vlucht terug, is de reis naar Bangkok minder lang.

We zijn dus vandaag naar Hualamphong Railway Station gegaan om het ticket te regelen. Morgenmiddag om 13.00 uur vertrekken we met de trein naar Hat Yai in Songkhla Province, alwaar we overmorgen om 06.10 uur zullen arriveren. Vandaar nemen we dan aansluitend een bus naar het dorpje Pak Bara, want vanaf daar vertrekt een ferry naar Ko Lipe. Ko Lipe, by the way, maakt deel uit van Ko Tarutao Marine National Park, hetgeen min of meer een beschermd natuurgebied is.

Héhé, eindelijk, pffffffffff......., we zijn weer helemaal bij voor wat betreft de verslagen.
Dat was dan een computerdag van 8 uur!

Het eerst volgende verslag zal over een paar dagen vanaf Ko Lipe komen. Er is daar waarschijnlijk maar één toko met internetverbinding, dus dat wordt wellicht reserveren!!

Groeten uit de wereldstad Bangkok!