Change of plans!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Dag allemaal,

Vanmorgen wederom vroeg opgestaan en nu eens zonder een ontbijt van jewelste tegen 08.30 uur vertrokken op de motor. Waarom zo vroeg? We hadden wederom een dag van veel kilometers toeren gepland en we wilden wel de tijd hebben om het enigszins op ons gemak te doen. We zijn zoals gisteren vermeld naar Mae Sai gereden, 62 kilometer op een vierbaansweg met hier en daar wat gaten erin. Over het algemeen echter een goede weg.
Er wordt met betrekking tot Mae Sai en andere dorpen/stadjes in deze contreien, door de Thai tourist branche de nadruk gelegd op de Golden Triangle, maar zoals vantevoren gelezen in de Lonely Planet (L.P.) is het een daar echter een allegaartje van touristische snuisterijen. Ze gebruiken the Golden Triangle allen maar om touristen te trekken.
Maar het is wel het meest noordelijke puntje van Thailand en tevens één van de weinige grensplaatsen met Myanmar waar je ook daadwerkelijk de grens kunt passeren, hetgeen toch een leuk iets is om te observeren.
Je zou daar eventueel zonder visa de grens over kunnen. Aangezien René's paspoort echter bij de motorcycleshop lag, had dat voor ons echter geen zin. Na daar ontbeten en wat rondgelopen en geobserveerd te hebben, zijn we vertrokken naar Tham Luang (Great Cave), een ritje van zo'n 8 kilometer.
Deze grot ligt op een stuk terrein tegen een berg aan, dat er prachtig aangelegd bij lag. Dat kunnen die Thai trouwens wel en René (en inmiddels Jenny ook) als tuinliefhebber kan dat zeker op zijn waarde waarderen. De grot zag er heel mooi uit. Echter wil je deze gans checken, dan heb je een flashlight nodig en die hadden we nou net niet in onze standaarduitrusting (in diensttermen een
stu-tje). Dus we hebben van de 800 meter grot wél 45 meter gezien.

We zijn daarna naar het dorpje Sok Ruak gereden. Dat ging echter niet zo vlot, we waren een beetje verdwaald op het platteland van rijstvelden, sinassappelboompjes en ananasplanten (nooit geweten dat die aan/op een plant van 40 centimeter hoogte groeien).

In een klein dorpje hebben we de weg trachten te achterhalen bij een behulpzame en vrolijk lachende vrouw. Zij was echter de Engelse taal niet machtig en na het aanwijzen van de plaatsnaam in het Thais werd het ons ook duidelijk dat ze niet kon lezen. Echter, ze had een oplossing. Ze maakte ons duidelijk dat we haar moesten volgen op de motor.
Na een stukje achter haar aangereden te hebben, kwamen we aan bij een huis, waar een Westerse man met zijn Thaise vrouw woonde. Ook deze man was de Engelse taal niet bijster goed machtig. Maar René had al snel door dat het een Duitser was, dus stapte hij moeiteloos over op het Duits, hetgeen bij de man de wenkbrauwen deed fronsen. Daarna verliep de communicatie soepeltjes, waarna wij met een goede beschrijving weer op pad konden en alras de plaats van bestemming vonden.
Eenmaal halverwege was deze plaats echter ook nog eens goed aangegeven, ook met Golden Triangle. Daarmee bedoelen ze de opiumhandel van voorheen. Sinds de jaren 80 heeft de Thaise overheid echter met succes de Thaise boeren kunnen overtuigen om van de opium over te stappen op bovengenoemde gewassen, enige boertjes daargelaten.
Sok Ruak is de plaats waar de Mae Nam Ruak in de Mekong river stroomt. Deze rivieren verschillen in kleur en dat geeft een mooi effect indien ze samenvloeien. Mekong river is echter een héél stuk groter. Deze plaats is tevens een drielandenpunt, te weten Thailand, Myanmar en Laos.
Daar zijn we een poosje wezen 'chillen', waarna we aan de rivier bij een Thais tentje wat hebben gegeten. Al etende bladerden we zo wat in de L.P. en kwamen tot de ontdekking dat er in Chiang Saen een Guesthouse is dat Mekong river boattrips organiseert.
Aangezien dat onze interesse had, zijn we na de maaltijd daarheen gereden. We kregen van een vriendelijke, goed Engels beheersende vrouw, tekst en uitleg. Het zou dan gaan om een boattrip van vijf dagen en vier nachten (heen en terug)naar jawel....,CHINA!!!!

Na dat aangehoord te hebben, hebben we onderling overlegd. Jenny zag het in eerste instantie niet zitten, grotendeels vanwege zenuwen/spanning teweeggebracht door het grote onbekende van vijf dagen op een boot buiten Thailand te zitten. Dit is namelijk een trip waarbij je niet van de boot afkomt. Ja, om in China in te checken en gelijk weer uit te checken om op een andere boot terug naar Chiang Saen te stappen. Uiteindelijk heeft ze zich daar overheen gezet, tot opluchting van René en na enige motiveringstechnieken toegepast door René. Hij was namelijk gelijk vanaf het begin dol enthousiast. Maar dat komt natuurlijk ook omdat hij wat zekerder in het reizen is gezien zijn vorige reizen.
Daarom kan hij ook als een anker fungeren voor Jenny, waar ze ook dankbaar gebruik van maakt.

We zijn daarna als de wiederweerga naar Chang Rai terug gereden (wederom 60 kilometer) om René's paspoort bij de motorcycleshop te halen en tevens om pasfoto's te laten maken bij een Kodak-winkel voordat deze zouden gaan sluiten. Er moet namelijk wel een visa voor CHINA geregeld worden, hetgeen Julie (die vrouw van dat Guesthouse) allemaal voor ons doet (natuurlijk tegen betaling). Morgenvroeg voor 10 uur dienen we dit én 7400 bath per persoon (zo'n 170 euro p/p, wat een schijntje!!) te overhandigen, zodat ze nog tijd heeft om de visa aan te vragen bij de Chinese ambassade in Bangkok.
We stappen dan in de namiddag van 2 februari
op de boot naar CHINA!!!!!!!
Fantastisch toch?

Dat betekent ook dat we het reisschema enigszins omgooien. We vertrekken nu morgen laat in de ochtend met de bus naar Chiang Mai en hopen dan gelijk door te kunnen gaan met een bus naar Pai, want Pai MOET in het reisschema blijven. Het is namelijk een schitterend klein dorpje gelegen in een vallei omgeven door bergen, waar een zéér relaxte sfeer heerst.
We hopen daar nog zo'n 4 dagen lekker te luieren, te herbsauna-en en in hotsprings (een natuurlijk zwavelbad) te liggen. En vanzelfsprekend lekker eten en drinken.

De planning is dat we dan op 1 februari vanaf Pai in één ruk naar Chiang Saen reizen, dat betekent twee busritten van zo'n 4 uur. Een hele dag reizen dus, net zoals morgen.
Inmiddels is Jenny haar spanningen omtrent de aanstaande Mekong river boattrip zo goed als kwijt en groeit haar enthousiasme navenant.
Een bericht voor de orchideeënliefhebbers (beide moeders), jullie zouden hier je ogen uitkijken. Wat een prachtige en in grote verscheidenheid aanwezige orchideeën zijn er in dit allemachtig mooie land. In vele kleuren, maten, vormen en printen!!

Nog even iets voor diegenen die denken; bliksems wat een een lange verslagen om te lezen. Dat is met name vanwege het feit dat indien wij weer terug in Nederland zijn, wij deze verslagen willen bundelen zodat wij een boekwerk van onze reis hebben.

De groeten en tot mails!