Van Chang Mai naar Chang Rai, part two!

Hi there again,

Gistermorgen hebben we eerst eens lekker lang geslapen, aangezien we toch vaak maar weinig slaap krijgen. Tja, we zijn aan het reizen en niet aan het vakantie houden. En ook al krijgen we eens een goede lange nachtrust, dan nog voelen we ons niet uitgeslapen. Het zal wel komen door alle dagelijkse indrukken die we opdoen, bewust en onbewust. En we ondernemen natuurlijk ook heel veel, omdat we hier maar kort verblijven. Hihi...!!

Na wederom een geweldig uitgebreid ontbijt, zijn we eerst de huur van de motor met een dag wezen verlengen. Daarna zijn we op ons gemakkie met de snelheid van een schildpad, onderwijl een peukkie doende, naar het busstation gereden om te kijken hoe laat de bus van Chang Mai naar Chang Rai zou gaan. Tevens hebben we toen alvast de tickets aangeschaft.
Daarna zijn we met een kuiergangetje naar een 'spooky' Foreign cemetery gereden en hebben daar een poosje rondgelopen en gekeken naar de grafstenen van voormalige traders, missionaries, failed entrepreneurs en al wat niet meer zijt aan 'foreigners' die er liggen. Deze begraafplaats is ook nu nog steeds in gebruik.
Daarna zijn we lekker wezen relaxen in het mooi aangelegde Suan Buak Hat Park. We hebben een rieten matje gehuurd, enige gegrilde kippebouten gekocht en zijn heerlijk in de schaduw van een aantal palmbomen gaan liggen 'chillen'.
Ook hebben we van een traditional food-vendor die met twee manden aan een stok liep, nog een drietal gebarbequede eieren (jaja, dat kan ook) met sojasaus in een zakkie gekocht. Deze waren ronduit verrukkelijk!! Dat moeten we ook maar eens in Nederland proberen.

Het verkeer in Chang Mai was ook aan het eind van ons verblijf voor René niet te doorgronden. Net een doolhof. Jenny daarentegen kreeg het echter aardig onder de knieën. Dus René had zijn persoonlijke navigator én dat was nodig ook!

Na de Lonely Planet geraadpleegd te hebben, zijn we voor het avondeten bij een muslim-place vlak bij de Chang Mai Night Market (a huge market) beland. René heeft daar een héérlijke medium spicy muslim-curry gegeten en Jenny een héérlijk none spicy beef gerecht gehad, die ze na enige aanwijzingen ontvangen te hebben van een Nederlandse vrouw die daar met haar man aan het eten was, gekozen had.
De sfeer in deze muslim-toko was erg verschillend met die van de Thaise toko's waar wij gegeten hebben. De vrouwen deden al het werk en bijna alle mannen zaten in de tuin met een bakkie pleur danwel thee te kletsen en te roken.
In veel Thaise restaurants waar wij gegeten hebben, deden ze het samen. Vaak zelfs kookte de man en deed de vrouw de bediening. Niet dat het niet gezellig was in deze eetgelegenheid, want dat was het wel. Het zal wel het cultuurverschil zijn.

Daarna zijn we the Nightbazar opgeweest. Niet voor te stellen hoeveel kraampjes er op straat rond the Nightbazar, die zelf vijf grote verdiepingen in een modern gebouw behelst, waren gestald.
Die middag reden we door dat gebied en moesten echt laveren tussen deze honderden kraampjes die op dat moment door de mensen naar de juiste plaatsen werden gerold.
Van allerlei hill-tribe crafts wordt op deze bazar verkocht.
Textiel, woodcarving, silver jewellery,en nog véél meer, gemaakt door verschillende hill-tribe people zoals Karen, Hmong, Lisu, Akha, Mien en andere stammen. De meeste van deze stammen zijn in een ver én recentelijk verleden gevlucht uit eerst China en later uit Birma (waar ze eerst wel een refugee status kregen, maar later daar ook verdreven werden toen er weer eens een ander blok aan de macht kwam).
In Thailand hebben een aantal stammen min of meer een legale status en een aantal stammen worden gedoogd.
De Akha zijn wel erg grappig. Deze kleine vrouwtjes (hoogstens 1.50 meter) verkopen al lopende hun niet zo bijster aantrekkelijke handelswaar, waar ze van top tot teen mee behangen zijn. Je kunt ze van verre al aan horen komen. Ze gebruiken een uit hout gesneden kikker waar ze met een stokje over de geribbelde rug strijken, hetgeen een heel eigenaardig geluid maakt.
Met enige fantasie kun je daar het geluid van een kikker in horen, hé Jenny?
We hebben niets gekocht, aangezien we dat dan nog een hele wijle mee zouden moeten slepen en de backpack is zo al 'zwaar' genoeg. We doen dat liever aan het eind van de rit.

Zoals praktisch elke dag rond 21.00 uur, konden we ook nu amper nog de ogen open houden. Dus zijn we daar maar kort gebleven. In plaats daarvan zijn we in een levendig uitgaansgebied wederom maar aan de alcohol gegaan. Zuipschuiterij!!!!
Daarna zijn we op de motor naar ons Guesthouse gereden, daarbij enige wettelijkheden overtredende. Geen helm op, met alcohol achter de kiezen én zonder licht. Het licht deed het wel, echter het licht van de chauffeur was langzaam dovende en hij kon daardoor niet meer goed uitmaken hoe het allemaal werkte!! Vaak zie je géén politie in het uitgaansgebied, en ja hoor..., nu wel. De chauffeur en zijn passagier schrokken zich een hoedje,maar indien ze even hadden doorgedacht hadden ze geweten dat dat niet hoefde.
Cause Thai people are very lazy, including cops!!
Eenmaal 'thuis' gekomen ging bij ons beiden het licht snel uit.

Vanmorgen stonden we met een kleine kater weer vroeg op om de bus van 09.30 uur naar Chang Rai te pakken. We zijn met een tuk-tuk naar de Arcade busterminal gebracht. De reis duurde in plaats van 4 1/2 uur 3 1/4 uur. De chauffeur (een goede trouwens) had de gang er goed in. Eenmaal aangekomen vonden we snel een goed Guesthouse. De eerste die we aandeden was full, de tweede, genaamd Boonbundan Guesthouse, was raak. Deze heeft een hotelachtige uitstraling. Het is een gebouw van vier verdiepingen met lange gangen en betegelde vloeren. We hebben een erg ruim gemeubileerde kamer met twee grote single- beds ter grote van een twijfelaar. En dat voor zo'n beetje 5 euro!! Het kost ook geen drol hé!!
s' Middags hebben we natuurlijk wéér heerlijk gegeten (het wordt vervelend hé, om dat telkenmale te lezen). Jenny chicken met garlic and pepper, René een Northern Thai
pork curry. En dat was me een joekel van een bord vol!!
Na 's avonds te voet de stad enigszins verkend te hebben zijn we, ja daar komt die weer......., héérlijk wezen eten. Ditmaal bij een Chinees/Thais restaurant. De Lonely Planet is daarbij telkens de raadgever. En een goede!! René wou een kaeng pàa phèt (a duck curry). The duck was echter gevlogen, dus werd het met chicken. Het was een tranentrekkend pittig gerecht, totdat hij er achter kwam dat de pittigheid in de 'vloeistof' zat en dat toen liet schieten. Toen droogden de tranen als een oase in de woestijn! Jenny had een typisch Chinees gerecht, chicken, garlic and mushrooms. Deze was niet pittig, zoals Jenny het wenst.

Morgen gaan we vanzelfsprekend eerst een motor huren, om daarna naar het meest noordelijke punt van Thailand te koetsen. Dat is zo'n 60 kilometer volgens René's schatting. Dus gezien zijn schattingen in de voorgaande dagen, kunnen dat er ook wat meer zijn. Het betreft het grensplaatsje Mae Sai, dat grenst aan Myanmar (Burma). Eventueel gaan we ook nog even de grens over om het plaatsje Tachileik in Myanmar aan te doen.

Dus in Nederland vriest het nu dusdanig dat er geschaatst kan worden? Jullie bofkonten!!! Dàt hadden wij ook wel gewild. Maar ja.., wij zitten hier ergelijk genoeg met 35 graden. Gniffel, gniffel....
Voor iedereen die het koud heeft een zeer warme knuffel.
Take care over there!!