Allerlaatste dag Krabi én reis naar Ranong..

Onze laatste dag in Krabi was er één van het luie soort.
Uitslapen tot 08.00 uur, big American breakfast weg houw'n, om daarna te gaan zwemmen. Om 13.30 uur even afdrogen en aankleden om op 150 meter van ons hotel onze lunch te nuttigen bij een foodstand die zijn toko runt onder de luifel van een winkel. Daar staan dan opklaptafeltjes met kleine plastic krukjes, terwijl de kar met afdakje, 'keuken' en de ingrediënten op kleine afstand op de stoep staat. Daarbij staat op wat grotere afstand een paar grote teilen waarin het vieze bestek en borden worden afgewassen. Deze opzet is in Thailand zeg maar gangbare shit..
We hadden er al eens eerder gegeten, ze serveren daar noodles met gebarbecued varkensvlees en veggies in een bouillon..
De kinderen zijn er minder van gecharmeerd, maar soms hebben ze geen keuze en beslissen wij gewoon dat ze ook eens Thais gaan eten... De noodles vinden ze het lekkerste en dat vissen ze er dus uit, de rest blijft grotendeels over voor Jenny en mij..
Het smaakte weer voortreffelijk!
Daarna gingen we weer naar Cozy Cozy om de rest van de middag te zwemmen.
's Avonds zijn we wezen eten bij een restaurantje vlak bij ons hotel dat een week geleden geopend is.. De kinderen namen een crispy gebakken pannenkoek met chocolade (die er uiteindelijk niet bijzat,wel een ander zoet sausje), Jenny en ik hadden een Fried noodle.. Jenny met chicken en ik met seafood.. Het smaakte wederom voortreffelijk.. De shakes daarentegen smaakten voor Jenny, Ramon en Sanne niet lekker. Die van mij daarentegen (Black Thai Icecoffee shake) smaakte voortreffelijk..
Daarna zijn we terug gegaan naar onze hotelkamer om vroeg ons nest in te duiken. We zouden namelijk de volgende ochtend vroeg opstaan om de eerste bus naar Ranong te pakken.
De volgende morgen ging om 06.30 uur de wekker en zaten we om 07.00 uur aan het ontbijt. Ditmaal hadden we gekozen voor alleen maar toast with butter and jam, oranje juice and thee, coffee and hot chocolate, anders zouden we (lees; de kinderen) te lang bezig zijn met ontbijten en we hadden de minivan die ons naar de busterminal zou brengen om 07.15 uur besproken. Onze bus, zo was ons verteld, zou namelijk om 08.00 uur vertrekken en we wilden goed op tijd zijn.. We waren om 07.35 uur op the busterminal en toen ik de tickets kocht, vertelde de dame achter het loket dat de bus om 08.30 uur zou vertrekken.. Well I'll be damned!! Hadden we óf langer op bed kunnen liggen óf uitgebreider kunnen ontbijten.. Grrr...
Enfin.., na nog een uur rondgehangen te hebben op the busterminal, vertrokken we dan eindelijk..
Volgens de dame van ons hotel zou de rit vier uur duren, hetgeen ook verteld werd door een dame van een reisbureau die we geraadpleegd hadden. The Lonely Planet had het over zes uur..
De uiteindelijke duur van de rit was daarentegen ruim zeven uur.. Pffff......
De rit zelf was wel erg mooi, veel door heuvelachtig landschap dat doorsneden werd door vele rivieren die ook nog eens snel stroomden vanwege de vele regen die de laatste tijd gevallen is. Ik had het nog niet benoemd, maar de afgelopen vijf á zes dagen hebben we sporadisch zon gezien. Veel bewolking en aardig wat buien, die trouwens in duur niet zo lang waren.. Ik las trouwens, kort voor ons vertrek naar Ranong in de Lonely Planet, dat Ranong Provence de natste regio van Thailand is, dus dat beloofde voor wat betreft het weer niet veel goeds..
Na zo' n twee uur rijden was er een pitstop, die we gebruikten voor een pisstop.. De wc waarop ' het gebeurde', was te vies voor woorden. Toen we weer instapten namen we de geur van dat toilet gewoon mee. Gadverdegadver....
En zo gaat het zo vaak met die toiletten in Thailand..Vooral in het openbare domein, zoals op stations en in treinen.O f ze er geen zier voor geven of er gewoon geen zin in hebben om schoon t maken, ik weet het niet.. Daar waar dan wel eens het toilet schoon en netjes is (zoals onze mid-range hotelletjes en resorts) is dat een verademing!! Hoef je niet krampachtig bezig te zijn om niets aan te raken wat niet écht nodig is, of waar en hoe je je voeten weg zet, of hoe je je beweegt, of.., of..,of...
Om twaalf uur werd er in een plaatsje gestopt voor de lunch. De bus stopte op een zekere plek, en nadat alle passagiers waren uitgestapt, reed deze verder. De chauffeur zag dat ik dat gadesloeg en riep door het openstaande raampje dat hij óók terug zou komen (I return..). Hahaha.., hij dacht blijkbaar dat ik het niet vertrouwde!! Zo geinig...
In de bus hadden we trouwens reeds mango, meloen, sticky rice en koekjes gegeten. Dat maakte dat Sanne en Ramon voor de lunch niets hoefden. Jen en ik natuurlijk wel!
Voor Jen werd het een Pad Thai chicken, die voor haar doen best pittig uitviel. Voor mij werd het een Thaise omelet on top on rice.. En.., tja.., het zal wel saai worden om weer te lezen.., maar het smaakte wederom errûg lekker!
Na een half uur kwam de bus ook werkelijk terug om de reis te hervatten. Kort nadat we weer vertrokken waren, heb ik nogmaals het hotel, waar ik gisteren telefonisch voor ons een kamer had gereserveerd gebeld, om te bevestigen dat we er aan kwamen en ook werkelijk de kamer wilden..
Uiteindelijk duurde de rit dus zeven uur, we waren gans gaar bij aankomst. Ramon had vanzelfsprekend nog wél even een powernap gedaan, dat joch kan ook werkelijk overal slapen! Op the busterminal van Ranong aangekomen, bleek er in tegenstelling tot voorgaande aankomsten, geen overvloed aan tuk-tuks, motor tuk-tuks, auto tuk-tuks, of anderszins vervoer te zijn. Daar ik na korte tijd een auto tuk-tuk zag rijden, hield ik deze aan en vroeg hem of hij ons naar The B Ranong Hotel kon brengen. Maar dat kon hij niet, hij reed naar de pier.. Daarna ben ik het station uitgelopen op zoek naar meer opties, die ik trouwens niet vond. Toen kwam diezelfde man met zijn auto tuk-tuk weer voorbij rijden, blijkbaar op zoek naar meer passagiers voor de pier.. Dus liep ik weer naar hem toe, maar hij schudde reeds van afstand van nee. Toen ik binnen zijn gehoor afstand was riep ik; "but you can earn good money!"
Toen zei hij okay.., 150 baht. Ik dacht daarop, ik ga wel even onderhandelen over de prijs en zei, no 120 baht.. Maar hij hield voet bij stuk. Toen dacht ik.., ach what the fuck.. Of ik nu €4,20 betaal of €3,20.., who cares!! Als we maar snel vervoer naar ons hotel hebben, want de piepe was wel leeg.
Op dat moment had de auto tuk-tuk driver één passagier aan boord, maar toen hij bij Jenny en de kinderen aankwam, was zijn wagen leeg. Die dame had hij waarschijnlijk 'gedumpt' voor deze voor hem zéér lucratieve tussendoor-rit.. Tja.., ik vond het best!!
Toen we aankwamen bij The B Ranong Hotel hadden we alleen een 1000,- baht briefje om hem te betalen. Hij had echter niet genoeg wisselgeld. Daarop keken wij hoever wij kwamen met het kleinere briefgeld aangevuld met het vele muntgeld dat we hadden. Toen we bij 110baht waren en nog wat van het héle kleine muntgeld moesten tellen, liet de chauffeur blijken dat hij het zo ook wel okay vond.. Al met al zal het ongeveer 120 baht zijn geweest, hihih... Maar ook dat was nog steeds een lucratieve deal voor hem..
The B Ranong Hotel bleek inderdaad te zijn zoals the Lonely Planet het omschreef. A modernistic big chunck of concrete!!
Bij het inchecken kozen we ervoor om eerst maar eens voor twee nachten te boeken. De kamer zag er fantastisch uit. Net als het hotel bestaat het grotendeels uit beton, geschuurd en gelakt. De vloer, het plafond, de nachtkastjes en de kast (waarop de tv en stereo en waaronder de fridge staat) zijn van beton!
Het is mooi, netjes, schoon en heeft airco! Waar we de kinderen lekker mee hadden gemaakt, was dat het hotel op het dak een infinity swimminpool pool had, dus die keken daar enorm naar uit. Een zwembad op dak, wauw!
Dus daar gingen we alras naar toe toen we onze gear eenmaal op de kamer hadden liggen en de zwemkleding aan.. De kinderen vonden het prachtig.., ik was wat minder gecharmeerd. Het was in vergelijking met de zwembaden van Wild Orchid Villa te Bangkok, Pong Phen Guetshouse te Kanchanaburi en Cozy Cozy hotel te Krabi slecht onderhouden en ik twijfelde ober de kwaliteit van het water. Daar het toch behoorlijk naar chloor rook, mochten de kinderen er van ons in zwemmen. Omdat het net op dat moment begon te regenende dat het plensde, zijn we eerst op het overdekte dakterras wat wezen drinken.. Toen het eenmaal (eventjes) droog was, zijn we gaan zwemmen.
Gemakshalve zijn we 's avonds in het bijbehorende restaurant wezen eten. De bediening is hier écht lachwekkend, zowel bij de receptie als in het restaurant.
Er lopen hier heel veel jonge meisjes en een paar jongetjes rond die erg weinig werk verrichten en wel héél veel met hun mobiele telefoontjes in de weer zijn. Onverschilligheid is ook een veel voorkomend gedragspatroon hier. En zijn ze eens aan het werk, dan gaat het geregeld niet zoals gewenst of besteld.
Ach.., we blijven vriendelijk en sturen wel wat bij hier en daar..
Maar als je dan net van Cozy Cozy komt, met hun vriendelijkheid en oprechte behulpzaamheid/gedienstigheid, dan is het wel even schakelen zal ik je zeggen!
Na het eten zijn we met z' n vieren vroegtijdig dromenland op gaan zoeken, het was mooi geweest voor vandaag..