Motor huren,rijden en betrekken van penthouse..

Het was vannacht uiteindelijk 02.00 uur dat ik op bed kwam, vanwege vakantieverhaaltjes schrijven...
Om 02.45 uur melde Ramon zich serieus, hij klaagde over een zere buik en misselijkheid.. Jenny is met hem naar het toilet gegaan, maar het lukte hem niet om te speij'n. Rond 03.15 lag hij gelukkig weer te ronken als een grote.. Vanmorgen zat ik derhalve om 07.45 uur met een enorm duffe en mistige kop op het balkon mijn eerste sigaret van de dag te roken. Maar met een fabelachtig mooi uitzicht!
Nadat we onze gear weer hadden ingepakt zijn we bepakt en gezakt naar beneden gegaan. We hadden besloten the familyroom blind te nemen. De kamer die we hadden was al super dus het kon alleen maar beter worden. Eenmaal beneden spraken we bij het zwembad het Nedelandse gezin dat the familyroom bezet hield.. Ze waren enorm te spreken over de bovenverdieping.
We hebben onze backpacks in de lobby gestashed en aldaar ons ontbijt genuttigd. Jenny en ik een American breakfast en de kinderen toast met jam. Daarna hebben we de motoren in ontvangst genomen en zijn op pad gegaan.
Één van de dames die hier werkt, degene die ik aan de telefoon had toen ik in advance reserveerde, is een prachtig mens..
Enorm vriendelijk en behulpzaam, hard werkend, altijd met een lach en in voor een zinnig praatje. We regelen alles ook het liefst met haar ipv met de manager. Niet dat die onplezierig is of zo.., maar die andere is erg plezierig en spreekt een aardige bek vol Engels en dat is wel handig..
We zijn met de motoren zo maar wat gaan rijden. Het eerste deel was langs de baai met zijn uitgestrekte strand en promenade. Daarna kwamen we een stukje het 'binnenland' in, waar we minder trek in hadden, dus keerden we de motoren. Bij een soort van wegrestaurant hebben we toen halt gehouden voor een natte verfrissing. Het is in Prachuap Khiri Khan namelijk gemiddeld genomen 6 graden warmer en veel zonniger dan in Ranong en Krabi, dus ook een stuk dorstiger. Tevens moesten we daardoor weer eventjes diep in ons geheugen graven welke acties ook al weer hoorden bij dergelijk weer, daar het al weer een wijle terug was dat we het ervaren hadden..Het begon uiteindelijk dan toch langzaam te dagen uit die grijze massa met gaten, dat we ons moesten beschermen tegen de onbarmhartige koperen ploert, dat een zonnebril op de kokkerd ook geen overbodige luxe is en dat we dus ook veel nattigheid in onze mik moesten gooien.
En dan is een ijskoude coke wel een zéér weldadig treat!!
Héérlijk..
Op de heenweg waren we langs een tempel Chinese stijl gereden, en deze gingen we nu maar eens even nader aanschouwen.
We waren er niet op gekleed en toen toen we het tempelterrein opreden begonnen Sanne en Ramon in familiaire harmonie te roepen dat het niet mocht, omdat we niet de juiste kleding aan hadden.. Ze willen het doen zoals het hoort en dat is mooi!
We vertelden de kinderen dat we er alleen even en paar foto's van zouden nemen en van een afstand zouden kijken.
Daarop waren ze enigszins gerustgesteld.
Nadat ik even kort met een Thaise man had gesproken over de tempel, wilde deze gelijk met me op de foto, dus zijn vriend kreeg zijn mobieltje in de handen gedrukt om deze klus te klaren. Sanne had op dat moment onze camera en dacht blijkbaar dat dat voor haar ook een mooie klus was en schoot ook een foto van de lange licht getinte samen met de kleine donker getinte.. Hihihi.., ze wil zo graag foto' s maken en zag haar kans schoon. Ondertussen had Jenny op non-verbale wijze contact met de monnik die in de deuropening van de tempel stond, een man van ergens in de zestig. Deze wenkte haar om binnen te komen, waarop Jenny wees op haar kleding en daarbij liet blijken dat deze niet geschikt was voor een tempelbezoek..
De monnik was echter een andere mening toegedaan en liet blijken dat het prima was. Het is op zich ook wel een beetje vreemd voor wat betreft de kledingvoorschriften betreffende tempelbezoek, want de monniken lopen zelf met een soort van omslagdoek die zeker niet de schouders bedekt. Enfin, we hadden van de headmaster toestemming, dus daar kwam the Dutch nudity invasion!!
Het was wis en waarachtig een mooie tempel, gemaakt van teakhout met enorm veel woodcarving.. De monnik vertelde dat de woodcarving uitgevoerd was door vakmensen in Chang-Mai, hetgeen in de bergen in Noord Thailand ligt..
Na binnen wat rondgekeken te hebben en enige foto' geschoten te hebben, vertelde de monnik dat we ook de declining Budha in the Cave konden aanschouwen, daarbij ruwweg de richting wijzende die we op moesten gaan. Dus begonnen we aan deel twee van ons tempelbezoek. We moesten een trap beklimmen die rond een heuvel liep. Het was geen lange trap zoals die in Krabi, dus we waren er redelijk snel. Het grotje en de liggende Budha aldaar stelde niet zo heel veel voor, dus we hadden het wel snel gezien. De kinderen waren wel onder de indruk van de grote van de liggende Budha, afmeting ruwweg 12 meter lang en 3 meter hoog. Ik vertelde ze dat als we terug zijn in Bangkok, we naar Wat Po gaan om een werkelijk grote declining Budha te zien. Daarop kwam vanzelfsprekend de vraag hoe groot dat beeld dan wel niet was. Mijn antwoord, dit beeld is net zo groot als één been van dat andere been. Ze konden het haast niet geloven, daar ze dit beeld al geweldig groot vonden. Hihihi...
Na ons zielverschonende tempelbezoek voelden we ons allemachtig hongerig, dus reden we terug naar the city om een restaurantje te zoeken.. En dat is niet moeilijk, want Thailand is vergeven van eetgelegenheden daar eten enorm belangrijk is en diep verankerd is in hun cultuur. Ze schijnen wel zes keer per dag te eten. Bij ons in Nederland komt toch meer de praktische invalshoek om de hoek kijken. We moeten eten om hard te kunnen blijven werken, het moet natuurlijk ook wel lekker zijn, maar doorgaans niet teveel tijd in beslag nemen. We hebben meer dingen te doen!!
Ramon en Sanne deelden een fried chicken with cashewnuts on top of rice en ook Jenny nam dezelfde maaltijd. Ik nam een Tom Yum soup with shrimps, hetgeen een typisch Thaise maaltijd is zoals bij ons bijvoorbeeld een groentesoep. Achteraf bleek het toch niet zo'n gelukkige keuze, want de soep zat boordevol verse en dus overheersende koriander, en daar ben ik op zijn zachtst gezegd niet bijzonder dol op..
Zou dat (on)kruid er niet in hebben gezeten dan was het een topsoepie.. Desalniettemin heb ik de soep geheel opgegeten.
Met de maaltijd achter de kiezen reden we om 15.00 uur terug naar Sunbeach Guesthouse om vanaf nu te resideren in het penthouse..
Het is werkelijk een enorme ruimte. Met twee slaapkamers, een woonkamer, een grote douche inclusief ligbad, een keuken, en een balkon die alleen al groter is dan de kamer die we afgelopen nacht uitgeleefd hadden. Tevens zitten we nu vooraan op het terrein van het Guesthouse, hetgeen maakt dat het uitzicht op de baai, met alle kleine vissersbootjes en de eilanden, alleen maar mooier is geworden. Wat een stekkie zeg!!
De kinderen lagen binnen no time weer in het zwembad, en wij dus ook.. Lekker afkoelen, want hier is het op het heetst van de dag toch gauw 36 graden..
Na het douchen en omkleden stapten we weer op onze stalen rossen om the nighmarket op te zoeken, voor een lekkere snack hier, en een lekkere snack daar...
We begonnen maar weer eens met een pannenkoek. Sanne en Ramon kozen voor één met een soort van aardbeienjam en met snoepjes.. Hihi.. Zoals al eerder benoemd in een verslag, de kinderen weten bij tijd en wijle niet wat hun overkomt op het gebied van eten en drinken en wat ze van ons mógen eten en drinken...Dat staat écht in schril contrast met wat ze thuis mogen eten.. En pannenkoeken met snoep? Tja.., welk kind raakt daar nou niet dolenthousiast van? Jenny en ik namen een pannenkoek met banaan en chocolade. De bereidingswijze van deze pannenkoeken was echter anders dan de pannenkoeken die we eerder op onze reis kochten. In plaats van een kloet deeg die telkens platter en platter geslagen werd, betrof het nu beslag zoals wij dat kennen. Deze werd met een soort juslepel op de bakplaat gelegd, waarna de vrouw in kwestie het beslag met de juslepel, al rondjes draaiende, over de bakplaat verdeelde totdat er een grote ronde en dunne pannenkoek was ontstaan. Om deze daarna 'te beleggen' en dusdanig op te vouwen dat de pannenkoek dezelfde vorm had als de kartonnen houder (vergelijkbaar met een platte patatpuntputte) waarin deze kwam. Zoals wel vaker genoten we ook van de bereidingswijze, interessant om te aanschouwen!
Na het verorberen van de pannenkoek, namen we allemaal een typisch Thais verfrissend drankje. Je kiest eerst een smaak limonade waarna deze in een plastic drinkbeker wordt gedaan. Daarbovenop komen de ijsklontjes totdat de beker vol is, om af te sluiten met sodawater. Deksel erop, rietje erdoor en een plastic puttie achtig hangkoord eraan, zodat je de beker niet in de handen hoeft te houden. Et voila.., een smakelijk verkoelend drankje!
Uiteindelijk hebben we nog wat eten gekocht om in ons penthouse te nuttigen. Ramon een rood worstje van varkensvlees op een stokkie, Sanne een soort van miniknakworstjes van kip op een stokkie, Jenny een grote worst van varken op een stokkie en ik een bakje gevuld met in beslag gefrituurde garnalen met een chilisaus. Dit hebben we, eenmaal in onze residentie aangekomen, heerlijk opgepeuzeld. Behalve Jenny...Haar worst was van het walgelijke soort, hetgeen ons af en toe ook overkomt.. De worst was overduidelijk gekruid met verse koriander en that's by far Jenny's least favorite herb!!
En zo kwam er razendsnel een einde aan weer een dag in lovely Thailand.. But still eight days to go!!