Weer terug in Nederland

Dinsdag hebben we dus weinig gedaan. Ramon was vandaag gelukkig wat meer opgeknapt. Hij klaagt nog wel af en toe wat over zijn buik, maar dat kwam ook vast omdat er weer wat voedsel in moest. Hij koos zelf voor yoghurt met fruit. Toen wij hem zeiden dat vooral de banaan erg goed was voor zijn buik, maakte hij er zelf van dat de ananas en watermeloen veel beter waren voor zijn buik... Hij is niet zo dol op bananen... Ook al ziet hij ze overal aan de bomen groeien en heeft René er al eens twee voor hen geplukt..
Sanne had toast met gesmolten kaas er op. Dit vindt ze erg lekker, al is het ook wel erg machtig op een nuchtere maag.. Na twee van de vier is ze dan meestal ook wel zat.
Nadat we de tassen hadden ingepakt, de spullen die we nog nodig zouden hebben vandaag in een aparte tas te hebben gedaan, gingen we naar beneden om onze backpacks voor de rest van de dag te stallen. We kregen een nummer mee die correspondeerde aan het nummer van onze tas. Deze kamer ging op slot, dus wij konden op stap. Zoals gezegd hadden we de dagen in Bangkok omgewisseld, waardoor er dus een dagje sightseeing op het programma stond. We zijn eerst naar de pier gelopen, daar op de Public Boat te stappen, om vervolgens bij Wat Po te gaan. Tijdens deze bootreis kreeg Ramon weer de nodige aandacht kreeg. Ditmaal van twee vrouwelijke scholieren. Ik heb ze ditmaal ook maar op de foto gezet, wat zij dan weer erg hilarisch vonden. Sanne stond een deel van de boottrip. Ze stond langs de reling en kreeg op een gegeven moment een enorme golf water over zich heen. Jeetje wat was dat meisje nat... Gelukkig was het niet koud..
Toen wij bij de pier kwamen waar we uit moesten stappen, was dat weer een groot spektakel. De Boatman die achterop het dek staat, om de boot aan te leggen zodat de passertjes enigszins veilig van en aan boord kunnen. Deze man heeft een fluitje waarmee hij tekens geeft aan de kapitein. Dat gaat met een hels kabaal en met flinke korte hoge tonen.
Toen we eenmaal weer aan de kant waren, was het wel duidelijk dat we bij een toeristische attractie waren uitgestapt. Langs de route naar Wat Po waren erg veel souvenirs kraampjes, eetgelegenheden, kraampjes met vers fruit(sap).
We hadden de kleine rugzak van Ramon in gebruik als tempeltas. Hierin hadden we lange kleding gedaan, want je moet je bij zo'n tempel complex netjes kleden. Niet een hemdje, hele korte broek/rokje/jurk; dus wij hadden voor Sanne een vestje en een panty mee, René en Jenny hadden we een lang shirt mee. Ik had ook nog een lange broek mee, maar die heb ik uiteindelijk toch niet aangetrokken. De korte broek die ik aan had, was lang genoeg, had ik geconstateerd al om me heen kijkend. We hebben onze tickets gekocht en zijn naar binnen gegaan. Wat Po is een erg groot tempel complex met als echte hoogtepunt de Declinding Budha. De kinderen keken hun ogen uit. Zoveel verschillende Budha beelden bij elkaar. Alle tempels mooi in de verf en de daken zo mooi passend met de kleuren bij elkaar. (Ik zal kijken of ik mooie foto's met mijn telefoon gemaakt heb, dan zal ik die er wederom bij plaatsen. Anders wordt het wachten tot ik de foto's van het fototoestel op de pc heb gezet..)
Nadat we enkele schoolgroepen, die een rondleiding kregen van een monnik, hadden begroet zijn we dan daadwerkelijk naar de Declinding Budha gegaan. We moesten uiteraard onze schoenen uittrekken, maar anders aks normaal kregen we nu een plastic tas om onze schoenen in te doen. Normaliter staat er een rek waar je de schoenen in mag zetten of ze staan voor de ingang van de tempel.
Deze Budha was dusdanig groot, dat hij niet eens op de foto past. Zelfs niet met Panorama stand, wat er staan weer allerlei nisjes voor met kleinere budhabeelden.
De kinderen hebben hun ogen uitgekeken. Maar goed dat we deze tempel als laatste hebben bewaard, gezien de reactie van de kinderen. (Op de IPad spelen ze constant het spelletje Temple Run, hoe toevallig..)
Toen we weer van het Temple complex af waren, wisten we niet hoe snel de warme lange shirts uit moesten. Wat overigens best lastig was, om zonder wc in de buurt een hemd aan te trekken, maar dat terzijde..
We hebben op de terugweg naar de pier, nog heerlijk gegeten bij een foodstand. Springrolls, (kip)worstjes op stokjes en dit alles mooi opgemaakt met een orchidee bloempje en een blaadje sla. Staat gelijk een stuk gezelliger. Sanne vond de springrolls zo lekker, dat ze nog een portie bestelde...
Nadat we daar ook heerlijk van hebben gesmuld, zijn we weer naar de pier gelopen. We zouden immers met the skytrain.. Heerlijk samen op de boot. Eenmaal op het station van de skytrain, kwam deze er ook direct aan, dus dat scheelt weer wachten. Wat een mooie beleving voor de kinderen. Ze zitten in de trein, boven de hoge gebouwen. En dan gaat het ook nog wens snel.. We zijn zomaar lukraak ergens naar toe gegaan.. Bij het eindstation hebben we bij een Mc Donalds een soort van ice-cola/ ice-fantastisch gedronken.. Best wel lekker overigens. Een soort cola shake. Aangezien we op het station niet mochten drinken of eten, zijn we op een brug gaan staan, waar we ook een erg mooi uitzicht hadden op de vele taxi's. Toen de cola op was, gingen we weer terug.
Toen we wederom de boot hadden gepakt, ditmaal de tourist boat. Deze lag namelijk al klaar om weg te gaan, anders moesten we nog wel een tijdje wachten op de public boat. Toen we weer bij ons hotel kwamen, hebben we ons tas afgeleverd en zijn nog even de laatste boodschappen gaan doen. Het bedelkettinkje wat Sanne had gekocht was namelijk alweer kapot, terwijl ze die nog maar een dag had.
Met Ramon is het gelukkig alweer wat beter. Hij heeft nog wel wat dunne ontlasting, maar dat is bij ons allen wel zo afgelopen dagen.
Nadat we ons geld zo goed als het kon op hadden gemaakt, zijn we naar net zwembad gegaan en hebben ons daar goed vermaakt. Op een gegeven moment werd het einde van onze reis wel erg duidelijk. We zouden 's avonds om 21:00 uur opgehaald worden om naar het vliegveld te gaan. We hadden nu geen kamer meer, maar mochten wel gebruik maken van de gezamenlijke douche op de gang, die gasten mogen gebruiken als er geen douche op hun kamer is.
Dus daar hebben we nog heerlijk gebruik van gemaakt. Daarna hebben we nog een maal Thais gegeten en toen begon het lange wachten... Uiteindelijk hebben we deze tijd benut om nog een keer naar de seven eleven te gaan om nog wat snoepgoed te kopen, want het was weer zakgelddag geweest.
We hebben toen nog een kopje koffie in het restaurant genuttigd en toen begon het te regenen. Steeds harder en harder.. Uiteindelijk kwam zo rond 21:20 uur de minivan. De kinderen hadden er duidelijk zin in, want die zaten al bijna in de bus... Wij zijn er toen ook maar snel bij gaan zitten.
Tijdens de reis en al veel vaker deze reis, heeft Ramon het erg veel over de Hulk. De Hulk wordt vaak neer gezet bij restaurants of bij het aquarium. Ramon heeft het er veel over. Veel vragen stellen, vergelijken maken met andere superhelden. Prachtig hoe die fantasie soms op de hobbel gaat..
Na ongeveer een uur in de minivan gezeten te hebben, in verschrikkelijk slecht en heftig weer. Het onweerde en regende keihard, het was net of we de bui achterna gingen. Maar er was bijna niemand die er echt rekening mee hirld onderweg. Men reed wel de alarmlichten aan, maar het verschil tussen beide landen is dat als wij die alarmlichten gebruiken dan rijden we inderdaad zachter gaan rijden, nou de Thai niet hoor.. Die scheuren gewoon keihard dikke. Aquaplaning hebben ze ook zeker niet. Het donderde echte hele route dus ja..
Uiteindelijk hebben we de gate maar gelijk opgezocht en hebben daar in de rij onze spullen neergelegd om er zelf ook te gaan wachten om in te checken. Dit ging nog allemaal erg gemoedelijk en goed. Toen we door de paspoort controle waren geweest kwamen we in de taxfree area. We hebben hier een burger king bezocht en daarna zijn we naar de gate gegaan. Hier bleek toen het bijna boarding time was, dat we naar een ander gate moesten. We zouden eigenlijk om 1:50 uur vliegen. Dit werd uiteindelijk 3:45 uur, want we moesten toch weer helemaal terug naar de gate waar we begonnen. Later werd het ons duidelijk dat het o.a. kwam vanwege het slechte weer. Het knalde werkelijk uit de lucht..
Toen wij op zouden stijgen, regende het niet/nauwelijks meer. We zaten tijdens deze vlucht niet-gewelddadige om twee en bijde bij het raam, maar nu met z'n viertjes bij elkaar. Ramon begon tijdens het begin van de vlucht al gezegd te hebben dat bij dat het bij hem niet lang zou duren voor hij in slaap zou vallen. Nog voor we überhaupt aan het taxiën waren, sliep Ramon al. Dit heeft hij 9 uur volgehouden. Sanne heeft ook nog even geslapen en toen we uiteindelijk rond 11:25 landen op Nederlandse bodem, voelde dat heel dubbel. Het was fijn om terug te zijn, maar we misten tijdens de reis wel onze vrienden en familieleden. Sanne miste ook de paarden waar ze elke zaterdag op rijdt en ePucky, de hond van opa en oma.. Ramon wilde wel langer blijven in Thailand, maar dan moest de hele familie mee.
Nadat we meer dan 45 minuten bij de douane hebben moeten wachten voor de paspoortcontrole, vonden we in een rap tempo onze rugzakken terug, die van René uiteindelijk helemaal kapot scheurde, zijn we naar de poort gegaan. We waren op Schiphol! Vervolgens heeft Rene zijn sigaret gerookt en hebben de kinderen en ik nog wat lekkers gekocht voor in de trein..
Op het perron aangekomen bleek de trein die we zouden moeten hebben, niet te rijden wegens wegwerkzaamheden.. We moesten in Amersfoort nog een keer overstappen om in Zwolle terecht te komen om daar vandaan de laatste keer in een trein te gaan deze reis.
Toen we in de Emmen trein zaten heeft René contact gezocht met zijn ouders. Zij zouden ons naar huis brengen. Maar wat bleek nu, niet alleen opa en oma Bloemink stonden op het station, ook opa en oma Mulder waren er gekomen om ons op te wachten. Wat was het prachtig om te zien hoe de kinderen over het perron renden om maar zo snel mogelijk bij de opa's en oma's te komen.. Erg ontroerend ook overigens. Wij vrouwen hebben wel even een traantje weggepinkt.. Maar ook de mannen waren blij elkaar weer te zien.. Hup naar huis.. Kopje thee drinken, want daar had Ramon zo'n zin in..

Dat was dan ook gelijk het einde van onze reis. We zeiden vanmorgen nog tegen elkaar, 41 dagen geleden begonnen we aan deze prachtige reis en hij zit er gewoon alweer op! De eerste drie wassen xijn zelfs alweer gedraaid en voor je het weet ben je alweer opgeslokt in het dagelijkse leven..

We vinden het goed om weer thuis te zijn, maar wel met zo'n dubbel gevoel.
We zullen zeker terug kijken op een prachtige reis, welke we niet snel zullen vergeten.

Morgenavond gaan we de vakantie nog even goed afsluiten met een heerlijke pizza met de familie.

Bedankt voor het volgen! Nu maar eens rustig bedenken waar we over drie jaar naar toe zouden kunnen gaan..

Foto's zullen nog wel volgen..