Inhaalslag verslaglegging Prachup Khiri Khan.

Vier dagen terug zijn we op de motor naar een science park gereden, pak 'm beet 15 kilometer ten zuiden van Prachuap Khiri Khan. Het was een enorm groot park, maar de meeste 'onderdelen' waren gesloten. We gingen er heen vanwege The Aquarium.., zeg maar het onderwaterleven van Thailand.
We konden het in eerste instantie niet vinden, waardoor we het hele park waren rondgereden. Daardoor hebben we ook nog een vlindertuin meegepakt, maar afgezien van de bloemen viel het qua vlinders een beetje tegen. Uiteindelijk vonden we dan toch het aquarium..
Er waren veel scholen met de kinderen aanwezig. Elke school en/of klas in Thailand heeft zo zijn eigen outfit in eigen kleuren, hadden we gaandeweg de reis geconstateerd, hetgeen op dit park een kleurenspektakel werd. Plus daarbij ook nog alle kleurrijk uitgedoste bussen waarmee de scholen kwamen.. Mooi hoor!
Ramon en Sanne vonden het aquarium mooi en hebben ervan genoten. Nemo visjes enzo...
Na enige uren op het park te zijn geweest, waren we uitgekeken en zijn we terug gereden naar Prachuap Khire Khan om onze maaltijd te scoren. Jenny en de kinderen namen een Fried Chicken with cashewnuts on top of rice en ik een Tom Yum soup with Prawns, een typisch en origineel Thais gerecht.
Toen de maaltijden geserveerd werden, bleek de mijne serieus geïnfecteerd met verse koriander.. Ook na deze met Sherlock Holmes precisie verwijderd te hebben, bleef de smaak overdadig aanwezig.. Jakkiebakkie.... Desalniettemin heb ik de maaltijd verorberd, waarbij er af en toe een hap tussen zat die verraadde dat het zonder koriander wis en waarachtig héérlijk geweest zou zijn. Daarna zijn we naar Sunbeach Hotel gereden om de rest van de middag bij het hotel in het zwembad te vertoeven. Heerlijk verkoelend, aan de oostkust is het namelijk aanmerkelijk warmer dan aan de westkust..
's Avonds zijn we natuurlijk weer naar the nightmarket gereden voor enige smakelijke snacks geflankeerd door lekkere shakes. Verkwikt en verzadigd zijn we naar onze hotelkamer gegaan om daarna met z' n allen vroeg onder de dekens te schuiven.. Wellicht dat er nu mensen zijn die zich afvragen waarom met die warmte onder de dekens schuiven? Welnu.., dat is vanwege de airco die wij vaak op of rond de 20 graden zetten!! Hihihi.....

De volgende dag zou in het teken staan van niets anders doen dan zwemmen en eten. Sanne en Ramon hadden zonder omwegen en dus héél duidelijk aangegeven niets anders te willen doen. Okay, prima..
Daar ik echter maar moeilijk niets kan doen, ben ik 's morgens na het Amerikaans ontbijt gaan 'wadlopen' naar een aantal eilanden op een kilometer voor de kust. Bij eb trekt de zee zich hier in deze baai en bij de huidige maanstand ver terug, waardoor het mogelijk is. De zeebodem hier bleek van een grijs/zwarte modderige substantie te zijn.. Ik moest nog voorzichtig lopen ook, want het was tevens glad..
Het was een aangename bezigheid, zo rustig en solitair langs de eblijn te lopen. Onderweg naar de eilandjes waren Thaise mensen druk in de weer met het vergaren van voedsel in de modder. Met een soort van klein plamuurmesje groeven ze in de modder op zoek naar kokkels, bleek toen ik een vrouw naderde en vroeg wat ze vergaarde.. Toen ik daarop verder liep en door een plas water waadde schrok ik me de pleuris en voelde ik pijn in mijn rechtervoet. Toen ik mijn maatje 46 breed optilde zag ik nog net een krab weg schieten.. Die was dus geschrokken van mijn platvoet!! Ik was opgelucht dat het een krab betrof en niet een ander zeecreatuur waarbij het verstrekkende gevolgen had kunnen opleveren. Na een klein uur kwam ik aan bij het eerste eilandje. Aldaar waren Thaise mensen bezig mosselen van de rotsen te vergaren.. Het heeft wel wat om zo je maal uit moeder natuur te halen.. Alhoewel ik, gezien de drukte van ons leven back home, boodschappen doen prefereer boven hunting and gathering!!
Nadat ik langs drie van de vier eilandjes was gelopen en voor Sanne nog een paar mooie schelpen had gevonden, besloot ik de terugtocht te aanvaarden. Het was reeds weer vloed geworden en ik had geen zin in een one day Robinson Crusoe life..
Ik verkorte de terugweg door rechtstreeks naar het vaste land te lopen in plaats van the curve off the bay te volgen. Ik kwam aan op het deel van het strand dat op het terrein van Wing 5 zit, een luchtmachtbasis.. Ik had in the Lonely Planet gelezen dat je daar ook mag zwemmen, maar dan kom je door the maingate en moet je soms je paspoort laten zien. Mijn route was in ieder geval wel afwijkend daarvan, dus wellicht dat ik daarom ook, nadat ik zo'n tweehonderd meter over het strand had gelopen, werd toegevloten (met een wit scheidsrechtersfluitje) door een MP'er op een motorfiets, die al hobbelend en balancerend over het gras mijn kant op reed. Toen hij bij mij gearriveerd was, begon deze man een heel verhaal af te steken in het Thais.. Het was vast steekhoudend, maar ik begreep er geen hol van. Ik begreep wel dat mijn aanwezigheid niet geapprecieerd werd, dus wees naar de richting die ik opliep en zei dat ik weg zou gaan en riep bye bye... Nou niet dus.. De MP'er sprak nu met een meer gebiedende toon en daarbij wijzend naar de weg op de luchtmachtbasis, dat ik die kant op moest lopen..
Nou vooruit dan maar!! Dus ik liep over het gras richting de weg, geëscorteerd door de MP, die al hobbelend stijf naast me mee reed. Eenmaal op de weg aangekomen kwam er al snel nog een MP'er aangereden.. Die in z'n blote brede torso lopende, bebaarde, woest(aantrekkelijk) uitziende, grote witte man werd blijkbaar als erg gevaarlijk ingeschat... Hihihi.., ze moesten eens weten!!
Enfin, aan beide kanten geëscorteerd door een gemotoriseerde MP'er moest ik over de hele basis richting uitgang (althans dat hoopte ik) lopen. Als ik maar niet voor verhoor of iets dergelijks mee moest, want daar was ik nou niet bepaald op gekleed, in mijn afgeknipte korte spijkerbroek en flipflops aan mijn voeten. Hihi.. Ik trok behoorlijk wat bekijks op de basis, vrachtwagens vol soldaten die zich vergaapten en bijkans de nek verdraaiden bij het voorbijrijden.. Ik zag de lol er wel van in en beantwoordde de blikken met een genereuze lach..
Uiteindelijk kon ik zonder problemen de basis via the main gate verlaten en arriveerde alras bij ons hotel, alwaar Jenny en de kinderen lekker aan het zwemmen/ spelen waren. Daar het (angst)zweet me uit elke porie stroomde, dook ik er ter verkoeling snel bij in. Daarna zijn we op de motor gestapt om in de stad wat te gaan eten, om daarna weer richting hotel/zwembad te gaan. Later op de middag, toen de onrust weer toesloeg, ben ik op de motor naar een tempel op een berg in de baai gereden om deze berg te beklimmen en te genieten van het uitzicht. Er zijn daar waanzinnig veel apen en daardoor zag Jenny het niet zitten om te doen. De kinderen zijn na de beklimming van de tempel in Krabi genezen van dergelijke activiteiten..
Toen ik aan kwam rijden zag ik erg veel apen onderaan de berg, dus had ik de geruststellende gedachte dat er op de berg waarschijnlijk niet zoveel zouden zijn. Toen ik eenmaal aan de klim van de traptreden begon, bleek die theorie ook te kloppen. Bijna geen apen onderweg naar de top. Eenmaal buiten adem boven gekomen, waren daar wel nog een zwikkie apen, maar dat viel te overzien. De apen zijn hier nogal brutaal en zo gauw je een tas, fles of anderszins iets meedraagt waar eten in kán zitten, dan willen ze het pakken. And close contact with monkeys or other animale like dogs and cats.., that's not what you want!
Boven bij de tempel was het uitzicht op de drie verschillende baaien fantastisch!! Op een gegeven moment was er grote reuring onder de apen en ze kwamen ook werkelijk overal vandaan. Bovenop de berg waren dus véél meer apen dan dat ik opgemerkt had. Er bleek een monnik de apen te voeren en uiteindelijk stond hij wel tussen 150 á 200 apen, allen krijsen en knokken voor een happie!! Toen het voedsel was uitgedeeld en verdeeld keerde de rust terug. Pf....
Na een wijle van het uitzicht genoten te hebben in de schaduw van de tempel, ben ik weer naar beneden gegaan. Daarna ben ik naar een 7-eleven gereden voor een verkoelende icetea.
Deze heb ik daar zittend op een bankje en genietend van het schouwspel bij het drukbezochte tankstation, heerlijk opgedronken. Er kwam nog een farang bij zitten, en na enige volzinnen in het Engels met elkaar gesproken te hebben, kwamen we erachter dat we beiden uit Nederland kwamen, om natuurlijk direct daarna op moerstaal over te schakelen.. Grappige situatie..
Na een afkoelende duik in het zwembad met Jenny, Sanne en Ramon en het douchen nadien, zijn we naar een nightmarket aan de boelevard gegaan die er alleen vrijdags en zaterdags is.
Deze was uitgebreider dan de andere nightmarket, meer eetgelegenheden en ook andere zaken als kleding, sieraden en snuisterijen. Na daar lekker gegeten en gedronken te hebben, en genoten te hebben van het aanwezig zijn en aanschouwen van alles en iedereen, zijn we weer naar het hotel gegaan en zat er weer another day in Thailand op.