De busreis van Nakhon Si naar Phang-Nga!!
Door: Rene en Jenny
01 Maart 2006 | Thailand, Bangkok
Sa-wat-dii,
We vinden het prima om Nakhon Si Thammarat na een zo'n kort verblijf weer te verlaten. Het is geen stad (met 125.000 inwoners) die ons ligt.
Eergisteren hadden we echter nog wel iets leuks meegemaakt.
We stonden voor een moskee, toen we een verkeersagent op een druk kruispunt bezig zagen zijn beroep uit te oefenen.
Hij gaf aanwijzingen aan het verkeer met zijn armen in een zeer hoog tempo.
Daarbij floot hij op zijn fluitje alsof het leek dat er wel tien man op een fluitje stonden te blazen.
Hij was zo druk, haast nog drukker dan Jochem Meyer. Voor de goede orde, dit is een cabaratier met ADHD!! CROISSANTJE/CAPUCINO!!!
Wij zijn er een tijdje bij blijven staan kijken, want het was geweldig leuk om te aanschouwen. Zelfs de Thai op motoren die voor het stoplicht moesten wachten, lachten van oor tot oor.
Toen oom agent ons echter doorhad, liet hij zijn werk voor wat het was en kwam pardoes op ons toegelopen.
Hierbij moet benadrukt worden dat het kruispunt tevens ook stoplichten had.
Dus het verkeer wordt dubbel op geregeld. Het zal wel Thais zijn, denken we maar.
Enfin, oom agent (een jonge kerel van zo'n 30 jaar) kwam in zijn smetteloze zwarte outfit and 'shining pollished boots' werkelijk op ons afgevlogen.
Toen hij eenmaal bij ons was, dus binnen no time, vroeg hij in zijn beste Engels; "can I help you?" en "I want to help you!" Grammaticaal klopte zijn Engels net zo goed als dat zijn uniform smetteloos was, echter zijn uitspraak was dusdanig slecht (zacht, zingerig en vervormend) dat we veel moeite hadden om hem te verstaan.
In zijn spraak was die man zo onnoemelijk druk en in zijn gedrag, hoe goedbedoeld en behulpzaam dan ook, zo opdringerig, dat Rene er de kriebels van kreeg. Jenny daarentegen kon hem wel goed pruimen. Aangezien we al waren waar we wezen moesten, namelijk de moskee, brachten we de man hiervan op de hoogte.
Na vriendelijk van elkaar afscheid te hebben genomen, draaide hij zich energiek op zijn hakken om en spoedde zich terug naar het zo plotseling door hem achtergelaten kruispunt.
En daar ging deze ADHD'er weer vol energie bezig om het verkeer te begeleiden. Hoofdschuddend zijn we toen ons pad wezen vervolgen, enigszins beduusd geworden door deze wervelwind.
Voordat we het terrein van de moskee opgingen, fatsoeneerden we eerst onze kleding.
Voor Jenny betekende dat een soort van 'make over'. Ze had daar al rekening mee gehouden door 'moskee geschikte' kleding mee te nemen.
Een wikkelrok tot op de enkels en een sjaal om haar bovenlichaam volledig te bedekken. Dit werd door een stel oude vrouwen die voor aan de poort hun etenswaren slijtten met instemmende blikken, woorden en gebaren gadegeslagen.
Rene, als man, hoefde vanzelfsprekend geen aanpassingen aan zijn kleding te doen. Tja...
Eenmaal op het terrein wat rondgekeken te hebben, vonden wij het tijd om ook eens binnen te gaan kijken.
Toen we aanstalten maakten om de moskee binnen te gaan, kwam een van de vrouwtjes werkelijk op een holletje op ons af.
Geen van ons beiden mocht naar binnen. Jenny niet, omdat ze een vrouw is en Rene op dat moment niet omdat er namelijk een man aan het bidden was.
Toen die man zijn gebed had beeindigd en naar buiten kwam, vroeg Rene iemand of hij nu wel even binnen mocht kijken.
Hij werd daarop nors aangekeken en na een aantal seconden werd door de man gezegd dat het mocht.
Eenmaal binnen viel het nogal tegen, dus was Rene kort daarop weer buiten. Dan vinden we het Boedhisme als geloof en de mensen die het uitdragen een stuk relaxter. Beide geslachten kunnen probleemloos naar binnen indien je je proper kleedt en gedraagt. Ook tijdens 'diensten' is het geen probleem.
Oh ja, op een nightmarket in Nakhon Si hebben we trossen druiven gezien met ongelooflijke afmetingen. Daar zouden de Fransen jaloers op worden, zeker weten!! Trossen van zo'n 40 centimeter lang en 15 a 20 centimeter breed met joekels van blauwe druiven eraan. Realy Huge!!!!!!!
Nu even wat anders.
Indien mannen in Thailand een moedervlek in hun gezicht hebben, dan laten ze het haar dat daar uit groeit lang groeien. En dan is het zo een 5 centimeter lang. Een vreemd gezicht, als de rest van het gezicht glad geschoren is. Alsof het een soort van statussymbool is, of zo.
Vanmorgen zijn we om 08.30 met de minivan vanuit Nakhon Si Thammarat vertrokken naar Krabi Town.
Natuurlijk was de chauffeur weer een 'dare-devil'.
Tot twee keer toe moest hij een inhaalactie afblazen om een frontaaltje te voorkomen en soms moesten tegenliggers de vluchtstrook op om... wederom een frontaaltje te voorkomen.
Ach ja, KHARMA!!
Na in Krabi om 10.15 uur op the busterminal te zijn aangekomen, moesten we een half uur wachten op onze bus naar Phang-Nga. We werden daar hartelijk begroet door de Thaise dame die ons ook had geholpen met de juiste bus vinden naar Nakhon Si.
We hebben bij haar nog een plate fresh fruit gegeten en een ice tea gedronken voordat we op de bus naar Phang-Nga.
Het werd ditmaal een ordinary-bus, onze favoriet!
Een bus met de ramen open, geen airco maar fan, kakkerlakken en de wat minder welvarende Thai. Tevens een fijn (ahum) stukkie muziek erbij. Thais gejammer dus, en mega hard! Maar wel okay, want Thai style.
Om 13.15 arriveerden we op de busterminal in Phang-Nga. Als residentie hebben we gekozen voor Thawisuk hotel, voor een schamele 150 Baht (3 euro). Toen we daar de lobby kwamen binnen lopen, veerde een ingedut oud vrouwtje op en zei; "wanna look?" We hadden gelijk dikke schik, het leek haast een toneelstukje. Er zat nog een ander oud vrouwtje met haar gezicht gewit tegen het bruinen door de zon. Echt ronduit geweldig mooi.
Phang-Nga is een stadje met zo'n 10.000 inwoners gelegen tussen de Limestone cliffs. Het bestaat uit een lange weg (Highway 4) waar alles van belang zit, zoals restaurantjes, banken, winkels, en dergelijke.
De Andamansea is zo'n 10 kilometer verderop.
We hebben vandaag alvast een tour geregeld. Deze zal ons langs diverse eilandjes in the Andamansea brengen, door mangrovebossen en we zullen een nacht overnachten in een Muslim floating village.
In dit dorp schijnen geen honden, varkens en drank te zijn. Daar houden ze niet van. Aangezien Rene wel van drank houdt, heeft hij bij de 7-eleven supermarket maar even een flesje Sang Sum (Thaise rum) gekocht voor de mix.
Morgen om 08.30 uur worden we gehaald en als alles goed gaat zullen we de dag erop om 08.30 uur weer in Phang-Nga arriveren.
To all peoples in The Netherlands we say; "much love and greetings from an even hotter getting Thailand"!!
Laa kawn!!!
We vinden het prima om Nakhon Si Thammarat na een zo'n kort verblijf weer te verlaten. Het is geen stad (met 125.000 inwoners) die ons ligt.
Eergisteren hadden we echter nog wel iets leuks meegemaakt.
We stonden voor een moskee, toen we een verkeersagent op een druk kruispunt bezig zagen zijn beroep uit te oefenen.
Hij gaf aanwijzingen aan het verkeer met zijn armen in een zeer hoog tempo.
Daarbij floot hij op zijn fluitje alsof het leek dat er wel tien man op een fluitje stonden te blazen.
Hij was zo druk, haast nog drukker dan Jochem Meyer. Voor de goede orde, dit is een cabaratier met ADHD!! CROISSANTJE/CAPUCINO!!!
Wij zijn er een tijdje bij blijven staan kijken, want het was geweldig leuk om te aanschouwen. Zelfs de Thai op motoren die voor het stoplicht moesten wachten, lachten van oor tot oor.
Toen oom agent ons echter doorhad, liet hij zijn werk voor wat het was en kwam pardoes op ons toegelopen.
Hierbij moet benadrukt worden dat het kruispunt tevens ook stoplichten had.
Dus het verkeer wordt dubbel op geregeld. Het zal wel Thais zijn, denken we maar.
Enfin, oom agent (een jonge kerel van zo'n 30 jaar) kwam in zijn smetteloze zwarte outfit and 'shining pollished boots' werkelijk op ons afgevlogen.
Toen hij eenmaal bij ons was, dus binnen no time, vroeg hij in zijn beste Engels; "can I help you?" en "I want to help you!" Grammaticaal klopte zijn Engels net zo goed als dat zijn uniform smetteloos was, echter zijn uitspraak was dusdanig slecht (zacht, zingerig en vervormend) dat we veel moeite hadden om hem te verstaan.
In zijn spraak was die man zo onnoemelijk druk en in zijn gedrag, hoe goedbedoeld en behulpzaam dan ook, zo opdringerig, dat Rene er de kriebels van kreeg. Jenny daarentegen kon hem wel goed pruimen. Aangezien we al waren waar we wezen moesten, namelijk de moskee, brachten we de man hiervan op de hoogte.
Na vriendelijk van elkaar afscheid te hebben genomen, draaide hij zich energiek op zijn hakken om en spoedde zich terug naar het zo plotseling door hem achtergelaten kruispunt.
En daar ging deze ADHD'er weer vol energie bezig om het verkeer te begeleiden. Hoofdschuddend zijn we toen ons pad wezen vervolgen, enigszins beduusd geworden door deze wervelwind.
Voordat we het terrein van de moskee opgingen, fatsoeneerden we eerst onze kleding.
Voor Jenny betekende dat een soort van 'make over'. Ze had daar al rekening mee gehouden door 'moskee geschikte' kleding mee te nemen.
Een wikkelrok tot op de enkels en een sjaal om haar bovenlichaam volledig te bedekken. Dit werd door een stel oude vrouwen die voor aan de poort hun etenswaren slijtten met instemmende blikken, woorden en gebaren gadegeslagen.
Rene, als man, hoefde vanzelfsprekend geen aanpassingen aan zijn kleding te doen. Tja...
Eenmaal op het terrein wat rondgekeken te hebben, vonden wij het tijd om ook eens binnen te gaan kijken.
Toen we aanstalten maakten om de moskee binnen te gaan, kwam een van de vrouwtjes werkelijk op een holletje op ons af.
Geen van ons beiden mocht naar binnen. Jenny niet, omdat ze een vrouw is en Rene op dat moment niet omdat er namelijk een man aan het bidden was.
Toen die man zijn gebed had beeindigd en naar buiten kwam, vroeg Rene iemand of hij nu wel even binnen mocht kijken.
Hij werd daarop nors aangekeken en na een aantal seconden werd door de man gezegd dat het mocht.
Eenmaal binnen viel het nogal tegen, dus was Rene kort daarop weer buiten. Dan vinden we het Boedhisme als geloof en de mensen die het uitdragen een stuk relaxter. Beide geslachten kunnen probleemloos naar binnen indien je je proper kleedt en gedraagt. Ook tijdens 'diensten' is het geen probleem.
Oh ja, op een nightmarket in Nakhon Si hebben we trossen druiven gezien met ongelooflijke afmetingen. Daar zouden de Fransen jaloers op worden, zeker weten!! Trossen van zo'n 40 centimeter lang en 15 a 20 centimeter breed met joekels van blauwe druiven eraan. Realy Huge!!!!!!!
Nu even wat anders.
Indien mannen in Thailand een moedervlek in hun gezicht hebben, dan laten ze het haar dat daar uit groeit lang groeien. En dan is het zo een 5 centimeter lang. Een vreemd gezicht, als de rest van het gezicht glad geschoren is. Alsof het een soort van statussymbool is, of zo.
Vanmorgen zijn we om 08.30 met de minivan vanuit Nakhon Si Thammarat vertrokken naar Krabi Town.
Natuurlijk was de chauffeur weer een 'dare-devil'.
Tot twee keer toe moest hij een inhaalactie afblazen om een frontaaltje te voorkomen en soms moesten tegenliggers de vluchtstrook op om... wederom een frontaaltje te voorkomen.
Ach ja, KHARMA!!
Na in Krabi om 10.15 uur op the busterminal te zijn aangekomen, moesten we een half uur wachten op onze bus naar Phang-Nga. We werden daar hartelijk begroet door de Thaise dame die ons ook had geholpen met de juiste bus vinden naar Nakhon Si.
We hebben bij haar nog een plate fresh fruit gegeten en een ice tea gedronken voordat we op de bus naar Phang-Nga.
Het werd ditmaal een ordinary-bus, onze favoriet!
Een bus met de ramen open, geen airco maar fan, kakkerlakken en de wat minder welvarende Thai. Tevens een fijn (ahum) stukkie muziek erbij. Thais gejammer dus, en mega hard! Maar wel okay, want Thai style.
Om 13.15 arriveerden we op de busterminal in Phang-Nga. Als residentie hebben we gekozen voor Thawisuk hotel, voor een schamele 150 Baht (3 euro). Toen we daar de lobby kwamen binnen lopen, veerde een ingedut oud vrouwtje op en zei; "wanna look?" We hadden gelijk dikke schik, het leek haast een toneelstukje. Er zat nog een ander oud vrouwtje met haar gezicht gewit tegen het bruinen door de zon. Echt ronduit geweldig mooi.
Phang-Nga is een stadje met zo'n 10.000 inwoners gelegen tussen de Limestone cliffs. Het bestaat uit een lange weg (Highway 4) waar alles van belang zit, zoals restaurantjes, banken, winkels, en dergelijke.
De Andamansea is zo'n 10 kilometer verderop.
We hebben vandaag alvast een tour geregeld. Deze zal ons langs diverse eilandjes in the Andamansea brengen, door mangrovebossen en we zullen een nacht overnachten in een Muslim floating village.
In dit dorp schijnen geen honden, varkens en drank te zijn. Daar houden ze niet van. Aangezien Rene wel van drank houdt, heeft hij bij de 7-eleven supermarket maar even een flesje Sang Sum (Thaise rum) gekocht voor de mix.
Morgen om 08.30 uur worden we gehaald en als alles goed gaat zullen we de dag erop om 08.30 uur weer in Phang-Nga arriveren.
To all peoples in The Netherlands we say; "much love and greetings from an even hotter getting Thailand"!!
Laa kawn!!!
-
01 Maart 2006 - 15:50
Marja:
Zie reactie bij het vorig verslag. Het heeft elkaar net gekruist -
01 Maart 2006 - 15:57
Rob En Marijke:
Hi folks,
Maar weer eens een reactie van ons. Hoe het komt weet ik niet, maar de mails komen niet meer zo vanzelfsprekend binnen als in het begin. Ik heb denk ik wat fout gedaan bij de instellingen op de computer. Desalnietemin blijven we nu weer bij. Ik heb niet echt zicht op de verblijfplaats van jullie. Mijn topografie van Thailand laat te wensen over en bovendien zal het wel een groot land zijn. Jenny nog van harte met je vaders verjaardag. Ik neem aan dat jullie er nog wel een taaitje opgenomen hebben. Mooi dat de reis nog steeds zo goed verloopt. Nog maar een paar weekjes en dan zit het er al weer op. Sjonge wat vliegt de tijd. Voor jullie zeker lijkt mij. In ieder geval hebben jullie nog geen heimwee. Das een goed teken. Geniet er nog maar van want al de opgedane indrukken raak je niet meer kwijt. Tot gauw lezens.
Groetjes,
Marijke en Rob. -
01 Maart 2006 - 16:39
Netty En Hessel:
We zien die agent zo op het kruispunt staan te
"ADHD" zwaaien. Prachtig omschreven.
Misschien zijn ze wel bang dat die moedervlekken gaan bloeden als ze de haren eraf scheren.
Heb je nog geplaybackt in de bus Rene?
Het sneeuwde hier gisteren en vandaag. En het is koud. Dus geniet nog maar even lekker van de warmte. -
01 Maart 2006 - 16:51
Rianne:
Hey daar!
leuk verhaal weer hoor!
Als ik nu naar buiten kijk dan zie ik alleen maar wit... op zich wel mooi.. maar koud! brrrrr ik wil wel ruilen met jullie!
Rustig aan doen daar!
Kus -
01 Maart 2006 - 16:53
HP:
hey Jen en René, tnx voor jullie sms van gister! Was wel gaaf, vooral voor paps. Wel raar dat je niet naar binnen mocht bij de moskee Jen, ik vind het wel crue, maja. Dat ADHD gastje was wel grappig om te lezen :) Drink maar lekker een mixje René, verdien je wel ;) tot next time! kus -
01 Maart 2006 - 22:04
Marga:
Hoi luitjes,
We zijn weer in de lucht!
We waren namelijk een weekje in Oostenrijk, op de lange latten.
Weet je nog , Jen! Heb jij ooit ook eens gedaan.
Het weer was prachtig, de sneeuw super, dus...daar ging het om.
Maar ja, als je dan thuis komt en je zoveel reisverhalen aantreft, moet je er wel "even" tijd voor uittrekken om alles te lezen.
Ik begrijp, dat, los van een paar ongemakken, alles nog naar wens verloopt.
Op dit moment is het hier een witte wereld, `n mooi gezicht!
Dit wintertje slaan jullie nu over.
Misschien verlang je af en toe, met die hoge temperaturen daar, wel eens naar deze afkoeling.
Zaterdagavond gaan we naar je ouders om nog een borrel te drinken op de verjaardag van je vader.
Dan zullen we nog wel meer verhalen over jullie horen.
Nou, lieve mensen, geniet nog van de korte tijd, die jullie te gaan hebben en ik kijk uit naar de volgende verslagen.
Groetjes, Ruud en Marga. -
01 Maart 2006 - 23:13
Janny:
Op één of andere manier krijg ik jullie post niet meer terwijl het een week geleden nog wel ging...rara
Maar ik ga nu dus naar de oude verslagen en kan jullei daar weer oppikken....
Rene, moet je vooral de groeten doen van alle Roldebrinkers..ze vinden het nu toch zo lanzamerhand weer tijd worden dat je terugkomt...
Vanavond hoorde ik Riekus zeggen: "nou eh vot is mark ik toch wel dat hij veul veur oes dut"...tja.. Zo zie je maar weer...beter laat dan nooit...
Lieve groeten voor jou en Jenny en een kus voor beiden -
02 Maart 2006 - 00:02
Henk:
Ik sluit mij even bij Riekus aan rené. Prachtig mooi dat jullie zo'n geweldig mooie trip maken, maar het is ook een keer genoeg geweest. Dus kom als de wiedeweerga deze kant maar weer op. Dit berichtje moet jij natuurlijk wel even relativeren, maar het is een feit dat wij jou hier missen. Maak er nog wat moois van die laatste vier weken en kom beide gezond weer terug. p.s het werk blijft leuk hoor!. Per 1 April staat de vacature pb-er weer open! (Gniffel) : ) -
02 Maart 2006 - 10:17
Pa En Ma Bloemink:
Hallo R en J
Wat was het leuk dat we jullie zagen op de webcam,wij hebben er van genoten,dat dat toch allemaal kan zo.Het is hier weer winter,sneeuw,zon en een beetje vorst,dat missen jullie allemaal jammer he.
Verder is hier alles oke,nu nog twee weken wachten.
Groetjes en knuffels xxx. -
02 Maart 2006 - 15:20
Janny Mulder:
Lieve Jenny en René
Vanuit een besneeuwd Hoogeveen is het leuk jullie ervaringen mee te kunnen beleven. Ik wens jullie nog veel plezier de laatste weken.
Liefs en groetjes
tamnte Janny. -
02 Maart 2006 - 21:36
Evelien,milan En Gerhard:
realiseerde me vandaag dat jullie over twee weken terug komen. Eef geeft een verjaarsfeest op de 18 e het gewone leventje nadert gelukkig genieten jullie erg van de reis, lijkt me ook niet echt moelijk want wederom een pracht verhaal. Milan is gelukkig weer beter, hij is erg ziek geweest met name ook de reactie op anti biotica. blij dat het over is en hij weer lacht als vanouds. nou ja vanjongs dan. een hele dikke zoen en tot gauw lijkt me erg leuk om jullie weer te zien. groeten de familie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
