A day out to Railay (beaches, Limestoneclifs)!!

Sa-wat-dii,

Gisteravond hadden we het plan opgevat om naar Cafe Europe te gaan, om daar onze maaltijd te grijpen.
Na alle Thaise maaltijden hunkeren we op het moment best wel naar 'bekende' maaltijden, vandaar ook dat we gisteren bij de beste Italiaan van Krabi town hebben gegeten.
We hadden in de L.P. namelijk gelezen dat Cafe Europe dat gerund wordt door een Deens gezelschap, goede Europese maaltijden, met name steak, serveren.
En voor het bereiden van een goeie steak moet je gewoon niet bij een Thai zijn.
Toen we bij cafe Europe aankwamen, zat het kleine restaurantje prop en propvol. Met eigenlijk alleen maar Scandinaviers.
De eigenaar begon ook gelijk in het Deens tegen ons te spreken, waarop wij maar even duidelijk maakten dat WIJ uit Nederland kwamen.
We moesten maar even buiten wachten, aan de overkant van de straat waar zij ook een soort van biertent hadden, totdat er een tafel vrij kwam.
Nog geen 3 minuten later komt er een viertal mensen, die gelijk aan een tafel konden schijven. Rene was er toen al gelijk flauw van, Jenny wou het nog wel even aankijken.
Toen kort daarop een stel aan de bar ging zitten, terwijl de eigenaar tegen ons had gezegd dat wij dat niet konden, omdat we anders de bediening in de weg zouden zitten, was voor ons de maat goed vol.
We hadden beiden sterk het idee dat de andere mensen die na ons aankwamen ook Scandinaviers waren en dat de eigenaar redeneerde dat het eigen volk eerst kwam. Fucking Danish!!!
In Thailand reizen er uberhaupt heel veel Scandinaviers.
Zwaar gebrouileerd zijn we toen vertrokken om ergens anders te gaan eten, te weten, .......de Italiaan (Pizzeria Firenze) waar we de avond daarvoor ook hadden gegeten.
Daar werden we zeker wel hartelijk ontvangen. Ditmaal hebben we beiden een overheerlijke pasta genuttigd, met daarnaast mixed olives en Mozzarella met tomaat en basilicum besprenkeld met olijfolie. Wederom een karafje rode Merlot erbij.
Dat is relatief gezien wel duur, maar ook erg lekker. Na een afsluitende espresso zijn we 'huiswaarts' gegaan en hebben in ons hotel onder het genot van een coktail en biertje nog een film aanschouwd (White Chicks, met Julia Roberts en Angelina Jolie).

Ook vandaag zijn we met onze duffe koppen de dag begonnen met het lopende uitgebreidde breakfast.
Kort na het ontbijt begon Jenny zich behoorlijk onwel te voelen.
Ze is toen even naar onze hotelkamer gegaan en heeft aldaar het een en ander moeten lozen, waarna ze toch enigszins opknapte en zich goed genoeg voelde om dat wat we voor vandaag gepland hadden door te laten gaan.

Daarna zijn we naar de pier in het centrum van Krabi Town gegaan, alwaar we op een longtailboat zijn gestapt die ons naar Railay zou brengen.
Railay is een soort van schiereiland dat alleen via de zee te bereiken is en waar alles gericht is op beachlife and rockclimbing van Limestonecliffs. Krabi Provence staat juist bekend vanwege deze Limestonecliffs. Dit zijn grotendeels afzonderlijke, grote, grillige en geelkleurige rotsen.
Echt prachtig om te zien!!

Na zo'n drie kwartier over the Andamansea en langs de kust gevaren te hebben kwamen we daar aan op een strand die naar ons oordeel niet al te mooi was. Maar ja, wij zijn op Ko Lipeh wat dat betreft erg verwend geraakt.
Het voornaamste doel van deze dagtrip was het bezichtigen van Diamond Cave, dat daar zo'n 2 kilometer landinwaarts ligt.
Dus na geland te zijn, zijn we meteen op zoek gegaan naar die cave.
Onderweg zag Jenny een winkeltje dat slippers verkocht. En van afstand zagen we al duidelijk 'de grote schepen' aan het rek hangen.
Hoera, Rene ook weer blij met slippers maat 18!!

Eenmaal aangekomen bij de grot, bleek het om een vrij kleine grot te zijn, die hier en daar rijkelijk glom van de quarts. 'Local Mythology says' dat deze grot 'the grand palace' is van de 'sea princess', terwijl 'the princess cave' haar buitenverblijf 'on the beach' is.
'The princess cave' hebben wij 's middags pas gechecked. Deze was leuk maar niet al te bijzonder.

Na het bezichtigen van Diamond Cave zijn we naar Hat Reh Leh West gegaan, het strand aan de wesrkant van Railay. Daar ligt in een prachtige baai omgeven door hoge Limestonecliffs een erg mooi wit strand met 'Emeraldgreen and blue water'. Het is echter een kleine baai met een niet al te groot strand, maar wel met ontzettend veel farang. Dus dat is daar hutjemutje liggen, hetgeen het een stuk minder aantrekkelijk maakt om daar voor een aantal dagen te vertoeven.

We zijn 's middags, na op het heetst van de dag eerst nog even een verse mok hete koffie gedronken te hebben, nog een poos wezen kijken bij een aantal farang die onder toezicht van local Thai people bezig waren met rockclimbing.
Dan moet je toch wel wat lef in de pokkel hebben. Wij blijven liever met beide benen op de grond!
Bij het bekijken van het buitenverblijf van de sea princess, stuitten we toevallig nog op een groepje in het wild levende kleine apen. Ook leuk!

Om 16.00 zijn we weer in de longtailboat gestapt. Toen we er met 9 personen in zaten was de boot door het gewicht van al die grote en zware farang aan de grond gelopen. Dus de boatdriver probeerde ons los te duwen, hetgeen dat mannetje niet lukte. Daarop is Rene ook in het water gesprongen en samen hebben ze de boot uiteindelijk los kunnen krijgen.
Daarop vroeg Rene voor de grap om een discount op de ritprijs voor de geboden hulp. Dit zat er echter niet in!!
Na wederom een leuke vaart waren we binnen no time weer in Krabi Town.
Eenmaal in ons hotel hebben we eerst wat kouds gedronken en een lekkere tussenhap genomen, te weten garlicbread en springrolls (een soort van miniloempia's). Niet teveel, want we wilden 's avonds nog 'a bite' nemen op the nightmarket.
De vorige avonden hadden we namelijk 'duur' gegeten en dat kunnen we niet blijven doen.

Daar we op onze kamer geen warm water hebben, hebben we ons eerst maar eens lekker gedouched met koud water.
En met deze temperaturen is dat zeer zeker geen straf. Alleen de eerste twee seconden is het even doorbijten, waarna het gewoon echt genieten is.
Op Ko Lipeh hadden we ook alleen maar een koude douche, maar dan veel minder koud. Daar betrof het dan ook oppervlakkig grondwater dat werd opgepompt en rechtstreeks en 'onbewerkt' de douche/kraan uitkwam.
De locals uit Chao Leh village op Ko Lipeh halen hun zoetwater rechtstreeks uit een put, zoals het vroeger in Nederland ook ging. Gewoon met een emmertje aan een stukkie touw.

Op the nightmarket hebben we bij een foodstand erg lekker gegeten. Jenny had Pad Thai met kai (kip) en Rene fried seafood with basil in rice. Wij beiden hadden als drinken een watermeloen-shake. Hiervoor waren we in totaal 80 Baht kwijt.
Ter vergelijking, de Italiaan had ons gisteren 780 Baht en eergisteren 930 Baht gekost. Da's een evident verschil, niet?
Later heeft Rene nog een lekker gebarbequed stokje neua (rund) verorberd.
Middels aanwijzen van en de vleessoort in Thais vragend benoemen, probeerde hij duidelijk te krijgen welk vlees het was. Dit bracht bij de dames achter de foodstand een uitbundige lach teweeg. Maar de communicatie lukte wel!

Morgenvroeg gaan we maar weer eens een motor huren, omdat we Wat Tham Seua (Tiger Cave Temple) willen bezichtigen. Deze schijnt in grotten te zitten in een mooie natuurlijke omgeving.
Tevens willen we morgen danwel overmorgen naar Khao Phanom Bencha National Park gaan, waar veel wildlife schijnt te zitten en waar je over paden door de mooie natuur kunt banjeren.
De tempel ligt 8 kilometer en het park 20 kilometer ten noorden van Krabi Town, dus een motor is dan wel een uitkomst.
Je kunt er ook wel (goedkoper) met een sawngthaew (een soort van tot personenvervoer geschikt gemaakte kleine vrachtauto) komen, maar dan heb je wachttijden en moet je ook nog eens overstappen op een motortaxi.
Deze 'nozems' gaan dus liever op de motor, want dan ben je eigen baas.

That was it for now folks!!

Laa kawn.