Weinig tot niets doen in Pai!
Door: Rene en Jenny
29 Januari 2006 | Thailand, Pai
Dag lezers,
Ten eerste willen we even zeggen dat wij waarschijnlijk net zoveel genieten van jullie reacties, als jullie van onze reisverslagen. Keep on gonig with the good work!!
We zouden gisteren de bus van 09.00 uur nemen en daarvoor moesten we van de bus-employee om 08.00 uur aanwezig zijn om de tickets te kopen. Zo gezegd zo gedaan. Stond Rene daar vanaf 08.00 uur tot 08.25 uur vooraan het loket te wachten, terwijl de gasten achter het loket zich bezighielden met allerhande, niet relevante zaken. Zoals het houden van een grote schoonmaakbeurt van de neus, terwijl je er zelf vlak voor staat. Of het bepoederen ervan, of even bellen, etc. Grrr...!!!
Ons bloed was nabij het kookpunt toen er eindelijk actie werd ondernomen. Toen we eenmaal onze tickets bemachtigd hadden, vertelden ze ook nog eens doodleuk dat de bus van 09.00 uur al vol zat en dat we die van 10.30 uur moesten hebben.
Dan moet je je wel even inhouden. Het liefst had Rene die vent onder het loket doorgescheurd en dat wijf d'r bek eigenhandig willen plamuren!!!
Enfin, om 09.30 uur was er ook een bus die naar Pai ging en wij waren hoe dan ook van plan om met die bus mee te gaan. Eigenlijk was ons kaartje niet voor die bus, edoch na enig geritsel door Rene konden we met die bus mee. Pf..., een opluchting.
In Thailand krijg je een stoelnummer toegewezen als je met de bus rijdt. Wij waren gewoon lekker achterin gaan zitten, want daar heb je meer beenruimte.
Aangezien er veel mensen op de verkeerde stoel zaten, ontstond er een ware stoelendans in deze kleine en krappe bus. Wij waren geenszins van plan om onze 'riante' ruimte op te geven. Daar er niemand 'onze' stoelen claimde, konden we er gelukkig blijven zitten.
De busreis naar Pai nam een dikke vier uur in beslag en voerde zo'n 3 1/2 uur door de bergen, voornamelijk alleen maar klimmen over smalle wegen met veel scherpe bochten. Indien de chauffeur terug moest schakelen (met veel gekraak), hetgeen een handeling is die aardig wat tijd in beslag neemt, stond de bus bij tijd en wijle praktisch helemaal stil. Onder een aantal inzittenden heerste enige angst daarvoor, te horen aan de kreetjes en gesprekken.
De busrit zelf gaf je vaak zicht op adembedemende vergezichten. Hoge bergen, diepe dalen en valleien, bossen in overvloed en hier en daar een klein riviertje.
Eenmaal aangekomen was het zaak om eerst maar eens een Guesthouse te vinden. Tot dusver hebben we daar niet zoveel moeite mee gehad. Babe.., You better knock, knock, knock on wood...!!! We hebben nu wel een UUR gezocht, natuurlijk weer op het heetst van de dag (35 graden) met de backpack op. En dit dorpje heeft me daar veel Guesthouses zeg, maar allemaal full/no rooms available!!
Uiteindelijk vonden we er een buiten het dorp tegen een heuvel aan. De duurste tot dusver in Thailand, namelijk 500 Baht. Maar als iets duur is danwel klinkt, rekent Rene het vaak even om naar euro's en dan heb je het in dit geval over 11 eurootjes. En dan klinkt het ineens spotgoedkoop, toch??
Naar later bleek, had de eigenaresse van dit Guesthouse/resort eerst een Guesthouse in het dorp aan de rivier. Maar in augustus en ook in september vorig jaar is Mae Nam Pai overstroomd geweest. Na de tweede keer was er niets meer aan te redden, waarna ze deze op de heuvel heeft gebouwd, samen met haar familie. Het 'resort' is nu net 6 1/2 week open en je kunt de nieuwigheid nog ruiken in de 'bungalows'.
Deze zijn gemaakt van riet en bamboo, hebben een prachtig uitzicht op de rivier en het dorpje. Dan mag het best 500 Baht kosten!!!
Aangezien we de vorige nacht erg slecht hadden geslapen, omdat de matras aanvoelde als beton, zijn we er gisteravond dan ook lekker vroeg ingedoken.
En we slapen onder een dekbed. Jawel!!
Het koelt hier namelijk 's avonds aardig af(zo droeg Jenny gisteravond al een fleecetrui) en je ligt op een bamboo-ondergrondje, dus een dekbed is echt geen overbodige luxe.
Aangezien onze gloednieuwe bungalow eigenlijk meer een luxe bamboo-hut is, slapen we ook onder een musquito-net. Dit is voor het eerst tijdens onze reis en het heeft wel iets intiems.
We zouden vandaag lekker gaan herbsaunaen, maar deze is vandaag gesloten. Dus dat proberen we morgen weer.
We hebben vandaag nog een flink stuk gelopen, waarbij we getrouw ge-escorteerd werden door een hond, (nadat Rene een soort van vriendelijk klikgeluid naar hem had gemaakt), die wel zo'n 3 1/2 kilometer met ons mee is gelopen. Maar dan ook pal achter ons!!
Toen we in een kleine nederzetting aankwamen vond het beest het wel welletjes en liet ons voor wat het was.
Vandaag gaan we verder eigenlijk niets doen. Nou ja, een beetje rondhangen en -sloffen in dit dorpje met 3000 inwoners, en natuurlijk de innerlijke mens vaak tevreden stellen. Ook belangrijk toch?
Laa Kawn!
Ten eerste willen we even zeggen dat wij waarschijnlijk net zoveel genieten van jullie reacties, als jullie van onze reisverslagen. Keep on gonig with the good work!!
We zouden gisteren de bus van 09.00 uur nemen en daarvoor moesten we van de bus-employee om 08.00 uur aanwezig zijn om de tickets te kopen. Zo gezegd zo gedaan. Stond Rene daar vanaf 08.00 uur tot 08.25 uur vooraan het loket te wachten, terwijl de gasten achter het loket zich bezighielden met allerhande, niet relevante zaken. Zoals het houden van een grote schoonmaakbeurt van de neus, terwijl je er zelf vlak voor staat. Of het bepoederen ervan, of even bellen, etc. Grrr...!!!
Ons bloed was nabij het kookpunt toen er eindelijk actie werd ondernomen. Toen we eenmaal onze tickets bemachtigd hadden, vertelden ze ook nog eens doodleuk dat de bus van 09.00 uur al vol zat en dat we die van 10.30 uur moesten hebben.
Dan moet je je wel even inhouden. Het liefst had Rene die vent onder het loket doorgescheurd en dat wijf d'r bek eigenhandig willen plamuren!!!
Enfin, om 09.30 uur was er ook een bus die naar Pai ging en wij waren hoe dan ook van plan om met die bus mee te gaan. Eigenlijk was ons kaartje niet voor die bus, edoch na enig geritsel door Rene konden we met die bus mee. Pf..., een opluchting.
In Thailand krijg je een stoelnummer toegewezen als je met de bus rijdt. Wij waren gewoon lekker achterin gaan zitten, want daar heb je meer beenruimte.
Aangezien er veel mensen op de verkeerde stoel zaten, ontstond er een ware stoelendans in deze kleine en krappe bus. Wij waren geenszins van plan om onze 'riante' ruimte op te geven. Daar er niemand 'onze' stoelen claimde, konden we er gelukkig blijven zitten.
De busreis naar Pai nam een dikke vier uur in beslag en voerde zo'n 3 1/2 uur door de bergen, voornamelijk alleen maar klimmen over smalle wegen met veel scherpe bochten. Indien de chauffeur terug moest schakelen (met veel gekraak), hetgeen een handeling is die aardig wat tijd in beslag neemt, stond de bus bij tijd en wijle praktisch helemaal stil. Onder een aantal inzittenden heerste enige angst daarvoor, te horen aan de kreetjes en gesprekken.
De busrit zelf gaf je vaak zicht op adembedemende vergezichten. Hoge bergen, diepe dalen en valleien, bossen in overvloed en hier en daar een klein riviertje.
Eenmaal aangekomen was het zaak om eerst maar eens een Guesthouse te vinden. Tot dusver hebben we daar niet zoveel moeite mee gehad. Babe.., You better knock, knock, knock on wood...!!! We hebben nu wel een UUR gezocht, natuurlijk weer op het heetst van de dag (35 graden) met de backpack op. En dit dorpje heeft me daar veel Guesthouses zeg, maar allemaal full/no rooms available!!
Uiteindelijk vonden we er een buiten het dorp tegen een heuvel aan. De duurste tot dusver in Thailand, namelijk 500 Baht. Maar als iets duur is danwel klinkt, rekent Rene het vaak even om naar euro's en dan heb je het in dit geval over 11 eurootjes. En dan klinkt het ineens spotgoedkoop, toch??
Naar later bleek, had de eigenaresse van dit Guesthouse/resort eerst een Guesthouse in het dorp aan de rivier. Maar in augustus en ook in september vorig jaar is Mae Nam Pai overstroomd geweest. Na de tweede keer was er niets meer aan te redden, waarna ze deze op de heuvel heeft gebouwd, samen met haar familie. Het 'resort' is nu net 6 1/2 week open en je kunt de nieuwigheid nog ruiken in de 'bungalows'.
Deze zijn gemaakt van riet en bamboo, hebben een prachtig uitzicht op de rivier en het dorpje. Dan mag het best 500 Baht kosten!!!
Aangezien we de vorige nacht erg slecht hadden geslapen, omdat de matras aanvoelde als beton, zijn we er gisteravond dan ook lekker vroeg ingedoken.
En we slapen onder een dekbed. Jawel!!
Het koelt hier namelijk 's avonds aardig af(zo droeg Jenny gisteravond al een fleecetrui) en je ligt op een bamboo-ondergrondje, dus een dekbed is echt geen overbodige luxe.
Aangezien onze gloednieuwe bungalow eigenlijk meer een luxe bamboo-hut is, slapen we ook onder een musquito-net. Dit is voor het eerst tijdens onze reis en het heeft wel iets intiems.
We zouden vandaag lekker gaan herbsaunaen, maar deze is vandaag gesloten. Dus dat proberen we morgen weer.
We hebben vandaag nog een flink stuk gelopen, waarbij we getrouw ge-escorteerd werden door een hond, (nadat Rene een soort van vriendelijk klikgeluid naar hem had gemaakt), die wel zo'n 3 1/2 kilometer met ons mee is gelopen. Maar dan ook pal achter ons!!
Toen we in een kleine nederzetting aankwamen vond het beest het wel welletjes en liet ons voor wat het was.
Vandaag gaan we verder eigenlijk niets doen. Nou ja, een beetje rondhangen en -sloffen in dit dorpje met 3000 inwoners, en natuurlijk de innerlijke mens vaak tevreden stellen. Ook belangrijk toch?
Laa Kawn!
-
29 Januari 2006 - 11:35
Jeroen En Grehard:
hadden wij net een leuke reactie klaar worden we van internet gepleurt.
Hier is het nu 5 graden onder nul en dat is erg lekker als afkoeling bij een saunagang. Heerlijk sauna met kruiden aufgus heet het dan ook herbsauna of is dat iets anders. Wij gaan eerst nog wat kruiden roken en dan weer kruiden opsnuiven in de sauna. groet en zoen -
29 Januari 2006 - 11:35
Jeroen En Grehard:
hadden wij net een leuke reactie klaar worden we van internet gepleurt.
Hier is het nu 5 graden onder nul en dat is erg lekker als afkoeling bij een saunagang. Heerlijk sauna met kruiden aufgus heet het dan ook herbsauna of is dat iets anders. Wij gaan eerst nog wat kruiden roken en dan weer kruiden opsnuiven in de sauna. groet en zoen -
29 Januari 2006 - 11:54
Janny:
Zondag...en ja ik ben vrij...De zon schijnt werkelijk en de kids zijn aan het schaatsen hier in Dalen...heerlijk..voor hun en voor mij...even niets..straks lui een zonnebank en dan tja...ga maar lekker chillen op de bank...boekje erbij..
He die hond ...kun je die niet meenemen in je backpack...voor thuis...Ojah..moest je natuurlijk ook de groeten doen van Eddy...hij schrijft de volgende keer een stukje...en Bennie ook
Ja zo zie je maar weer
He jullie tot gauw en een dikke kus
JP -
29 Januari 2006 - 11:56
Janny:
He als jullie thuis zijn moeten we maar even een avondje organiseren met alle mensen die telkens reageren...wordt steeds nieuwsgieriger... -
29 Januari 2006 - 13:55
Aafke Entjes:
Ik hoop dat jullie een leuke reis hebben.
Groetjes,
Aafke -
29 Januari 2006 - 17:01
Agnes:
hoi hoi, je vermaakt je prima hoor ik wel. Ik heb ook de foto van jullie ,die je mama heeft gemaakt, gezien. Ik ben met HP uitgeweest van het weekend, ergggggg gezellig gaan we weer doen. En de volgende middag een heerlijk ontbijt gehad bij je pap, mam en HP. Echt genieten.
Groetjes -
29 Januari 2006 - 20:44
Hessel En Netty:
Dus geduld hebben is een schone zaak. Hebben wij een keer meegemaakt in Portugal. Een vrouw pakte daar een cadeautje voor ons in, wat wel een half uur duurde. We hadden geen haast, maar de mond valt je open van verbazing.
Dus jullie hebben weer een boeiende busreis achter de rug en morgen lekker in de herbsauna. Dan begint dus het relaxen.
Ik was gisteren bij de kapper en daar las ik in de Privé een verhaal.Wat schetste mijn verbazing, er stond een zin in met edoch. Ik zat in mijn eentje te gniffelen met de verf in mijn haar. Dus Rene, er zijn meer mensen die het woord gebruiken.
Verheug me weer op het volgende verhaal en de reacties erop!!!
Dikke kus pap en mam -
01 Februari 2006 - 19:37
Andrea:
Het hardste moest ik lachen om het stukje van Hessel en Netty.... :) Ik zie het al helemaal voor me! Maar goed, ik wou ook nog vragen of Jen nou met me meegaat naar motor-rijles als jullie terug zijn, misschien kan ik wat van je leren :P Knuffels
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
