Wederom op de motor!

Hallo allemaal,

Gistermiddag hebben we voor het eerst echt geklaverjast. Bij ons Guesthouse, vanwaar we geregeld een blik op het prachtige uitzicht konden werpen. We kwamen daar in gesprek met een Thai genaamd Mai, wat vrij vertaald "nieuw" betekent. Hij had 13 jaar een Thais restaurant bestierd in Japan en was sinds een jaar weer terug in Thailand. Hij zocht de omgeving van Pai af om een geschikte locatie te vinden om een Guesthouse op te starten.
Het was een vrolijke Frans die een aardig mondje Engels sprak. Hij attendeerde ons erop dat er 's avonds in een tribal village van gevluchte Chinezen een feest was ter inluiding van het nieuwe jaar, het jaar van de hond!
Noi, hetgeen "klein" betekent, de uitbaatster van ons Guesthouse, was ook bij dit gesprek aanwezig. Zij bood toen aan om samen met haar man Ped, hetgeen "eend" betekent, en hun medewerkers Dung en Rung (we haven't got the faintished idea what those names mean) in de auto mee te gaan naar dat dorp dat net even buiten Pai op een heuvel ligt.

Na 's avonds eerst een overheerlijke Pad Thai (noodles op z'n Thais) te hebben gegeten gemaakt door Noi, zijn we met z'n allen in de (zeer grote) Toyota fourwheeldrive bestel gestapt en erheen gekoetst. We waren precies op tijd aanwezig.
Toen we het terrein opstapten, staken ze net het grote edoch niet vele vuurwerk af. Twee potten die met een enorme knal als het gebulder van een kanon het siervuurwerk de lucht in schoten. De dames in het stel (voor de goede orde, Dung en Rung zijn dames. Alhoewel, Dung was een man en is op weg om een vrouw te worden. Ze/hij zit er op het moment tussen in. Tja, Thai he!!), schrokken danig daarvan.

Ze hadden in het centrum van dit dorpje een podium gebouwd waar diverse optredens werden verzorgd door afzonderlijk; jongens met een soort van gevechtsdans a-synchroom uitgevoerd, meisjes die ook een a-synchrome dans uitvoerden, een vals zingende jongeman die werd overspoeld met kransen en rozen van 'grouppies' en vrouwen die wel synchroom de bamboodans deden. Het was echter best wel mooi en aandoenlijk om te zien!
Bij de meeste van deze uitvoeringen droegen de mensen de authentieke klederdracht die ze in het verleden dagelijks droegen. Dit zag er erg kleurrijk en stralend uit.

Als klapstuk op de vuurpijl kwam er ook een dansgroep van het naastgelegen Lisu-dorp (Lisu zijn voormalige inwoners uit Tibet) een dans in hun authentieke klederdracht uitvoeren. Dit was werkelijk schitterend. Ook kleding met ontiegelijk veel en felle kleuren. Daarbij echter waren zowel de mannen als vrouwen behangen met zeer verfijnd zilverwerk van grote afmetingen. Soms zo groot als een malienkolder van een dwerg (Gimli, of zo). En al dit zilverwerk rinkelde zo mooi, als een symfonie van noem maar een grootmeester van je voorkeur!!

Tegen 22.15 waren we moe maar voldaan weer in onze bamboo-bungalow, waarna we dan ook snel onder ons dekbedje schoven voor een heerlijke nachtrust.

Vanmorgen zijn we na een ontbijtje, te weten muesli, yoghurt en fruit (papaya, banaan en appel), eerst eens een motor wezen huren.
Dat werd er een met 1600 kilometer op de teller, dus zo goed als nieuw. Maar deze is wel 20 Baht duurder, zei de man die het gevalletje van 125 cc verhuurde. Dus dat werd in totaal een schamele 120 Baht, oftewel net geen 3 euro per dag. Tja, en als je je dan ook nog eens bedenkt dat de benzine omgerekend zo'n 60 eurocent per liter kost.
Wie doet je dan wat!!!

We zijn eerst naar een nearby Waterfall gereden. Deze was, in vergelijking met de Erawan Waterfall die wij buiten Kanchanaburi gezien hebben, erg klein, saai en sfeerloos.
Dus na daar maar even vertoeft te hebben zijn we maar snel weer vertrokken om echt iets zinnigs te gaan doen, namelijk lekker eten!!

Mai had ons gisteren een aantal typische Thaise gerechten aan de hand gedaan, dus dat moesten wij natuurlijk eens proberen. Jenny nam de voor haar al bekende cashewnuts and chicken en Rene ging voor de Tom Yam Kung. Jenny had een zeer smakelijke maaltijd en Rene piste dit keer naast de pot! In zijn maaltijd zat namelijk een kruid waarvan hij bij de eerste hap wist dat het dat kruid was waar hij kokhalsneiging van krijgt. Maar na het er grotendeels uit te hebben gevist, ging het eten van de maaltijd nog 'redelijk', deels ook omdat er voor Thaise begrippen zeer veel garnalen inzaten.
De fruitshakes waren wel verduveld lekker, een watermelonshake voor Jen en een coconutshake voor Rene.

Na de maaltijd zijn we op de motor zo'n beetje de hele vallei wezen rondtoeren en hebben gezien dat er al flink gebouwd wordt en er nog veeeel meer gebouwd gaat worden. Dus over een aantal jaren is deze lieflijke, rustige, groene vallei met zijn hot springs, rijstvelden en heerlijk loom stromende riviertje niet meer. To bad!!!!!!

Tegen 15.45 uur waren we gearriveerd bij een hotspring om eens even lekker te badderen in dit zwavelhoudende water van zo'n 35 graden warm, voordat we om 17.00 uur de sauna in zouden gaan.
Voor wat betreft de hotspring, we hadden de beste spot. We lagen er een poosje in, toen er een groepje Thaise jongemannen aankwamen die ook op die plek erin wilden. Hun favorite place we assume, want ze keken redelijk teleurgesteld toen ze ons er zagen liggen. Toen we vertrokken verkasten ze ook gelijk van hun spot naar 'de onze'. Na enige gebrekkige communicatie (duimen omhoog, best place) over en weer was het duidelijk dat wat we dachten klopte.

Daarna als de wiederweerga naar de sauna, hetgeen een soort van Turks stoombad bleek te zijn met toevoeging van 10 verschillende kruiden. En stinken die shit!!! En dat zou dan gezond moeten zijn, pff...
Het was echter wel lekker om eens even echt goed te zweten, en eens niet van de warmte van de zon. Onze huid heeft het gedurende de reis zwaar te verduren, dus is zo'n zwavelbad en stoombad voor de huid een verademing.
Na in onze 'bungalow' gedouched te hebben zijn we door Noi verwend met een green curry with chicken. The chick can cook. Amazing!!
De curry werd geserveerd in een coconut. We hadden vantevoren gezegd dat Jenny helemaal geen spicy food moest hebben en Rene medium spicy. Maar ja, voor Thai is medium blijkbaar not spicy en not spicy bestaat gewoon niet! Enfin, na de eerste hap had Rene al zwaar de hikkirietus te pakken en liepen in beginsel hem de tranen uit de ogen. Ook Jenny zat in beginsel tegen het pittige aan te hikken. Maar na een aantal happen waren we er goed aan gewend en hebben we er enorm van genoten. Tot dusver de beste green curry in Thailand. Bij de curry hadden we ook nog gegrilde pork besteld, ook geweldig lekker.

Op een gegeven moment kwam ze er ook nog aanlopen met een bord vol met een kruid dat goed zou combineren met de pork. Dat kruid, roken we gelijk, was het kruid wat wij beiden dus zo vies vinden. Zo'n penetrante geur, bah!!
Noi vertelde toen dat het kruid Calendula heet. Jaja.., wat wij in Nederland op onze huid smeren dat eten de Thai in ruime mate. Maar daarmee was voor ons een raadsel opgelost!!

Zo, nu gaan we nog even een beetje doorzakken, wat zo nu en dan toch ook moet gebeuren.

Laa kawn!!