Kanchanaburi
Door: Rene en Jenny
11 Januari 2006 | Thailand, Kanchanaburi
Yo, were back!!
Gisteren zijn we dus met de trein van Bangkok Noi naar Kanchanaburi gereisd. In plaats van 4 1/2 uur duurde de reis maar 2 uur en 3 kwartier. De Lonely Planet is dus niet altijd accuraat. Edoch, indien de reistijd korter is dan is dat alleen maar mooi meegenomen. De reis zelf was aangenaam. Onderweg stappen venders in en uit om lekkerheden aan de mensen te verkopen en dat is ons wel op het lijf geschreven. We hadden vantevoren al wat mini-bananen en fuji-appels gekocht en in de trein van een vrouwtje gegrild varkensvlees (spek) met honing 'besmeurd' aan een stokje. Jammie!!
Een half uur voordat we in Kanchanaburi aan kwamen, kwamen de touts al hun Guesthouses promoten met folders en fotoboeken in de hoop dat je in hun Guesthouse zou overnachten. Een van die touts (een geweldig lekker ding) bleek van een Guesthouse te zijn die we al reeds uit de Lonely Planet hadden gekozen. Toen ik de foto's zag, bleek dat ik daar de vorige reis ook had overnacht. Pong Phen Gusthouse. Aangezien ik dus wist dat dat een goede was, zijn we met die meid in zee gegaan. Eenmaal aangekomen op het station van Kanchanaburi werden we er met een pickup-truck heen gebracht (easy peasy).
We hebben daar een kamer met uitzicht op de rivier Mae Nam Khwae Yai (river Kwai). Deze is twee maal zo groot als de kamer die we in Bangkok hadden, met een veel beter bed (ook belangrijk) van 2 bij 2 meter, en meer dan de helft goedkoper. We hebben nu echter wel shared bath/toilet en kunnen alleen koud douchen. Maar met deze temperaturen is dat helemaal niet erg. Alleen de eerste seconden is het even van pff...!!
Die avond zijn we verder niet meer weg geweest. We kwamen in ons Guesthouse in contact met een Hollands stel van de leeftijd van Jenny's ouders. Daar hebben we tot in de nacht mee gekletst en gebiert (Rene althans). Na al dat bier had Rene op weg naar zijn kamer een klein ongevalletje, waardoor hij een zwelling onder zijn rechtervoet heeft opgelopen. Deze kleurt inmiddels aardig blauw en maakt het lopen onaangenaam.
Vandaag zijn we op de fiets (tja, we blijven toch Nederlanders) naar het JEATH-museum geweest. Dit museum gaat puur en alleen over de bouw van de Deatht Railway door POW's (krijgsgevangenen). JEATH staat voor Japan, Engeland, Australie, Thailand en Nederland. En de POW's van deze landen hebben samen met vele inlanders het spoor en de brug gebouwd onder haast niet voor te stellen omstandigheden. Er wordt gezegd dat tegenover elke twee bielsen er een dode staat, oplopend tot wel 75.000 doden. Daarna zijn we naar een war-cemetery geweest waar onder andere zo'n 1800 Nederlandse soldaten begraven liggen. Het is mooi om te zien met hoeveel toewijding de Thaise mensen deze en andere begraafplaatsen onderhouden. Het lag er echt prachtig bij.
Daarna zijn we de Bridge over River Kwai opgelopen. Opvallend daar is dat er erg veel Japanse touristen er super vrolijk rondlopen en er foto's van elkaar op de brug (die trouwens nog steeds in gebruik is) maken, terwijl ze met hun handen het v-teken laten zien. Naar mijn mening (Rene) ongepast. Zouden Duitsers zich zo gedragen in concentratiekampen/gaskamers van de Tweede Wereldoorlog? Nee dus!!
Het staalwerk van die brug is van Nederlandse makelij. Deze hebben de Jappen in die tijd uit Nederlands Indie gehaald van een brug aldaar.
Morgen gaan we een motor huren en op pad naar de Erawan-waterfalls, een rit van ongeveer 65 kilometer. Deze heeft zogezegd zeven verdiepingen en elke verdieping heeft een bassin waar je in kunt zwemmen. Naar de top is het een redelijke moeilijke klim van 2 kilometer.
Tevens gaan we morgen naar de Tiger Temple, alwaar een monnik en gevolg al sinds 1994 tijgers opvangt en verzorgt. Je kunt daar dan naast een tijger staan/lopen en hem aanraken/knuffelen!!! Deze monnik en 'zijn' tijgers heben wij wel eens op Discovery Channel gezien. Dus dat wordt donders tof!! We hebben een Engelsman (Martin) uit Plymouth ontmoet en die gaat ook mee. Een leuke vent.
Indien de tijgers daar genoeg te eten
krijgen en zich dus niet tegoed doen aan ons weldoorregen vlees, horen jullie binnenkort weer van ons.
Love and peace!
Jenny en Rene
Gisteren zijn we dus met de trein van Bangkok Noi naar Kanchanaburi gereisd. In plaats van 4 1/2 uur duurde de reis maar 2 uur en 3 kwartier. De Lonely Planet is dus niet altijd accuraat. Edoch, indien de reistijd korter is dan is dat alleen maar mooi meegenomen. De reis zelf was aangenaam. Onderweg stappen venders in en uit om lekkerheden aan de mensen te verkopen en dat is ons wel op het lijf geschreven. We hadden vantevoren al wat mini-bananen en fuji-appels gekocht en in de trein van een vrouwtje gegrild varkensvlees (spek) met honing 'besmeurd' aan een stokje. Jammie!!
Een half uur voordat we in Kanchanaburi aan kwamen, kwamen de touts al hun Guesthouses promoten met folders en fotoboeken in de hoop dat je in hun Guesthouse zou overnachten. Een van die touts (een geweldig lekker ding) bleek van een Guesthouse te zijn die we al reeds uit de Lonely Planet hadden gekozen. Toen ik de foto's zag, bleek dat ik daar de vorige reis ook had overnacht. Pong Phen Gusthouse. Aangezien ik dus wist dat dat een goede was, zijn we met die meid in zee gegaan. Eenmaal aangekomen op het station van Kanchanaburi werden we er met een pickup-truck heen gebracht (easy peasy).
We hebben daar een kamer met uitzicht op de rivier Mae Nam Khwae Yai (river Kwai). Deze is twee maal zo groot als de kamer die we in Bangkok hadden, met een veel beter bed (ook belangrijk) van 2 bij 2 meter, en meer dan de helft goedkoper. We hebben nu echter wel shared bath/toilet en kunnen alleen koud douchen. Maar met deze temperaturen is dat helemaal niet erg. Alleen de eerste seconden is het even van pff...!!
Die avond zijn we verder niet meer weg geweest. We kwamen in ons Guesthouse in contact met een Hollands stel van de leeftijd van Jenny's ouders. Daar hebben we tot in de nacht mee gekletst en gebiert (Rene althans). Na al dat bier had Rene op weg naar zijn kamer een klein ongevalletje, waardoor hij een zwelling onder zijn rechtervoet heeft opgelopen. Deze kleurt inmiddels aardig blauw en maakt het lopen onaangenaam.
Vandaag zijn we op de fiets (tja, we blijven toch Nederlanders) naar het JEATH-museum geweest. Dit museum gaat puur en alleen over de bouw van de Deatht Railway door POW's (krijgsgevangenen). JEATH staat voor Japan, Engeland, Australie, Thailand en Nederland. En de POW's van deze landen hebben samen met vele inlanders het spoor en de brug gebouwd onder haast niet voor te stellen omstandigheden. Er wordt gezegd dat tegenover elke twee bielsen er een dode staat, oplopend tot wel 75.000 doden. Daarna zijn we naar een war-cemetery geweest waar onder andere zo'n 1800 Nederlandse soldaten begraven liggen. Het is mooi om te zien met hoeveel toewijding de Thaise mensen deze en andere begraafplaatsen onderhouden. Het lag er echt prachtig bij.
Daarna zijn we de Bridge over River Kwai opgelopen. Opvallend daar is dat er erg veel Japanse touristen er super vrolijk rondlopen en er foto's van elkaar op de brug (die trouwens nog steeds in gebruik is) maken, terwijl ze met hun handen het v-teken laten zien. Naar mijn mening (Rene) ongepast. Zouden Duitsers zich zo gedragen in concentratiekampen/gaskamers van de Tweede Wereldoorlog? Nee dus!!
Het staalwerk van die brug is van Nederlandse makelij. Deze hebben de Jappen in die tijd uit Nederlands Indie gehaald van een brug aldaar.
Morgen gaan we een motor huren en op pad naar de Erawan-waterfalls, een rit van ongeveer 65 kilometer. Deze heeft zogezegd zeven verdiepingen en elke verdieping heeft een bassin waar je in kunt zwemmen. Naar de top is het een redelijke moeilijke klim van 2 kilometer.
Tevens gaan we morgen naar de Tiger Temple, alwaar een monnik en gevolg al sinds 1994 tijgers opvangt en verzorgt. Je kunt daar dan naast een tijger staan/lopen en hem aanraken/knuffelen!!! Deze monnik en 'zijn' tijgers heben wij wel eens op Discovery Channel gezien. Dus dat wordt donders tof!! We hebben een Engelsman (Martin) uit Plymouth ontmoet en die gaat ook mee. Een leuke vent.
Indien de tijgers daar genoeg te eten
krijgen en zich dus niet tegoed doen aan ons weldoorregen vlees, horen jullie binnenkort weer van ons.
Love and peace!
Jenny en Rene
-
11 Januari 2006 - 16:52
Netty:
Het museum wat jullie gezien hebben was vast erg indrukwekkend.
Onvoorstelbaar dat zoveel mensen daar het leven gelaten hebben. Rene, je hebt gelijk wat betreft de Japanners op de brug. Ongepast!!! Ik hoop dat je morgen minder last van je voet hebt met een klim van 2 kilometer voor de boeg. Niet te hard knuffelen Jen met de tijgers en voorzichtig op de motor. Van Joke hoorde ik dat het best veilig is op de motor, gelukkig. Ik hoop dat je een leuk helmpje op krijgt. Sa - wat - dii ka en veel liefs pap en mam -
11 Januari 2006 - 17:46
Gerard & Maja:
Jullie zijn volhoudend in het schrijven van leuke verhalen, erg leuk voor ons om te leuk.
Eens een biker altijd.....
Have fun! -
11 Januari 2006 - 19:41
Janny:
Geweldig om dit zo te lezen ..wat zal het daar mooi zijn, al die kleuren...en dan echte tijgers..nou hoop echt dat ze verzadigd zijn als jullie er zijn...
Rene..ik moet je de groeten doen uit Emmen...want ze hebben gehoord dat ik deze site af en toe bezoek...dus ik hou ze op de hoogt..
Jenny en Rene een lieve knuffel en tot schrijfs -
11 Januari 2006 - 22:05
Judith:
Zozo, jullie worden echt fanatieke 'dagboekschrijvers'. Maar het is dan ook heel leuk om te lezen wat voor avonturen jullie beleven. En tja, soms vergeten we wel eens dat wij Nederlanders ook geen lieverdjes zijn geweest en dat blijkt wel weer uit het indrukwekkende verhaal over het JEATH-museum. Over het gedrag van die Japanners is natuurlijk maar een antwoord: naast die bielsen neerleggen die lui!! ;-0
Maar ja, voor sommige mensen zijn historische plekke enkel een toeristische attractie in plaats van een gedenkplaats. Laat dit echter de pret niet drukken. Heb heel veel plezier met Tijgetjes. Kan niet wachten op de foto's van de tijgers en de waterval. Het zal er vast fantastisch zijn. Ik wens jullie heel veel plezier en tot het volgende bericht.. X J -
11 Januari 2006 - 22:10
HP:
Hoi Jen en René
Die Tiger Temple lijkt me hartstikke spannend :) Ik ben net weer terug van kaarten, pap heeft de eerste prijs gewonnen! :D Ik scoorde gemiddeld ;)
Geniet van de reis! P.S. Ik heb dat trust ding als webcam, dus volgende x hoop ik wel online te zijn Jentje :) En dan kun je ons zelfs zien :)
Kus je bro -
12 Januari 2006 - 10:40
Alex:
He Bloemink, jij ouwe zuipschuit. LOL!
Deze jongen gaat morgen weer aan het werk. Ik ben het weekend dus onder de pannen. Verder niks nieuws.
Ik wil jullie veel plezier wensen en tot het volgende bericht.
Groetjes,
Alex -
12 Januari 2006 - 11:02
Ellen:
Hallo daar in verweggistan,
wat een avontuur weer, heerlijk om alles te bekijken. Jullie vermaken je goed, zo te lezen, wel de ned. dingen blijven doen, lekker stukje fietsen....
liefs ellen en vincent -
12 Januari 2006 - 17:14
Alex:
Schrijven en versturen jullie deze berichten met je mobieltjes, of via internetcafe's?
Alex -
12 Januari 2006 - 18:17
Marijke En Rob:
Hi Globetrotters,
Je maakt wat mee he!
De brug over de rivier de Kwai was helmaal anders dan op de film, is het niet? (of kennen jullie de film niet?) Vast erg indrukwekkend, en ja.....Japanners kom je overal tegen, zelfs op de door hen bedachte brug. Nou en dan met de motor verder het land in. Zelfs naar de tijgers. Voordeel daarvan is dat je makkelijk een tijger in je tank stopt (grapje). In ieder geval genieten jullie van de reis (en naar ik aanneem ook van elkaar). Ga daar in ieder geval nog maar even mee door. We benieuwd naar het vervolg.
De hartelijke groeten uit het verre Emmen. En wij houden moeders wel in de gaten hoor!
Marijke en Rob. -
12 Januari 2006 - 19:48
Janny:
ik ben jaloers...hier is 't vochtig...triest en koud..mistig
Een dikke zoen en tot morgen -
12 Januari 2006 - 22:51
WIE VAN DE TWEE??:
Leuk verslag en dito schrijftrant.Effe in een goede wereldatlas Kanchana Buri opgezocht. Zo te zien, een paar cm ten westen van Bangkok. Dus jullie hebben nog heel wat cm'tjes voor de boeg, voordat jullie het noorden bereikt hebben.
Hartelijke groet van één van de echte tantes van Jen -
13 Januari 2006 - 20:25
Mich En Dre:
Wat een prachtig verhaal weer! En over de tijgers... julllie weten ook wel met Harry en Grietje om te gaan, dus jullie houden ze vast wel onder de duim! Geef ze ook maar een knuffel van ons :). Knuf, Mich en Dre -
15 Januari 2006 - 02:07
Trudie Pellewever.:
Hai jenny en rene.
zo te lezen hebben jullie het erg naar jullie zin.
Leuk joh naar de tijgers.
Kijken jullie wel uit?
Wat een avonturen.
Komen er ook foto's van jullie reis op deze site?
ik zie daar naar uit.
Heel veel plezier en tot mails. Ik hou jullie in de gaten hoor.
Liefs van Trudie. XXXXXXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
