Waterfall and Tigers!

Sa-wat-dii !!

We hadden gisteren het plan om zowel Erawan Waterfalls als De Tiger temple aan te doen. Echter, de waterval was zo overweldigend mooi, dat we al vrij snel besloten de volgende dag naar de Tiger Temple te gaan en langer bij de waterval te blijven.
Het pad van 2 kilometer was werkelijk dwars door de jungle, maar natuurlijk al wel door miljoenen voeten betreden, aangezien veel toeristen die Kanchanaburi aandoen daar ook naar toe gaan.
Over rotsen, boomwortels, kleine houten bruggetjes en trappen en deels wadend door enkeldiep water. Zoals vermeld hadden alle 7 verdiepingen een soort van bassin waar je in kunt zwemmen, tezamen met vissen van allerlei formaat.
We zijn tot aan de top geweest, alwaar de waterval uit de rotsen ontspringt. Toen we daar aankwamen heeft Rene onder de waterval gestaan. And that was painfull! De straal had namelijk aardig wat kracht, hetgeen de huid flink striemde. Daar zijn we een hele tijd wezen chillen, als vanzelfsprekend ook op andere punten van de waterval. Eenmaal weer afdalend, hetgeen bij tijd en wijle nog moeilijker ging dan het beklimmen van de berg, hebben we halt gehouden bij verdieping nummer vijf. Tijdens de klim had Jenny aangegeven dat zij daar een poosje wilde zwemmen/baderen. Toen Jenny eenmaal lag te badderen, werd ze opgeschrikt door 'knibling fish' aan haar voeten/benen. Eenmaal bekomen van de schrik, had ze echter schik!
Na Jenny's verfrissing zijn we in een ruk door, de berg afgedaald. Eenmaal beneden aangekomen hadden we een berehonger en dorst als een paard. In totaal hadden we 4 1/2 uur bij de waterval vertoefd, maar met proviand hadden we daar geen rekening mee gehouden. We gingen uit van een uurtje of twee en hadden dan ook maar een 1/2 liter water te verdelen over ons twee, terwijl het bloedverziekend heet was. Maar de waterval was dan ook zo wonderschoon, haast niet te beschrijven. Na wat gegeten en vooral veel gedronken te hebben, zijn we weer op de motor (125 cc) gestapt en weer naar Kanchanaburi gereden. In totaal was het zo'n beetje 130 kilometer. Het links rijden gaat zonder noemenswaardige problemen.
Eenmaal aangekomen bij ons Guesthouse had Rene enige minuten tintelingen in zijn vingers en Jenny had een bruced ash door de trillingen van de motor.

Des avonds zijn we met Martyn heerlijk wezen eten en daarna wat wezen drinken in een bar met een werkelijk heel mooi aangelegde natuurtuin. Zoals Rene wist van de vorige reis, hadden ze daar een tweetal struisvogels. Het voeren van deze 'vogeltjes' is in deze bar een soort van attractie voor de bezoekers. Nadat Rene en Martyn ze hadden gevoerd, heeft Jenny na enige aanmoedigingen ook de stoute schoenen aangetrokken. Dit was voor haar een enorme overwinning. Zoals velen van jullie weten heeft Jenny een grote angst voor deze beestjes van 2 meter!! Moedig toch?!

Vandaag zijn we relaxed begonnen. Eerst eens lekker uitgeslapen en flink ontbeten. Daarna rond 12.30 uur op de motor naar de Tiger Temple. Na enig zoeken en daardoor een extra 50 kilometer te hebben gereden, kwamen we rond 14.30 uur aan. De tijgers, 8 stuks in totaal, lagen in een soort van ravijntje. We werden een voor een aan de hand van een begeleider langs deze tijgers 'gevoerd', terwijl iemand anders van het begeleidingsteam de foto's nam. Dit was werkelijk een moment om nooit te vergeten. Werkelijk uniek, om deze beesten aan te raken danwel te aaien. Vanwege de hitte (de heetste dag tot dusver in onze reis), waren de tijgers gelukkig erg lui/inactief. Want we waren toch wel wat verontrust. Zo'n beest van 290 kilo en ter hoogte van Rene's heup, zou het maar eens op zijn heupen krijgen. Then you're f.....!
Indien een tijger onverwachts gaat staan danwel lopen, worden ze met ferme hand terug gedirigeerd door de begeleiders. Indien dat niet afdoende is, komen de monniken in het spel. Het schijnt dat die een rustgevende werking hebben op de tijgers en de tijgers schijnen de monniken eerder als hun 'meerdere' te erkennen. Hoe en waarom? Misschien zit het antwoord nu juist in de Budha-leer. We shall never know.

Daarna hebben we nog een viertal welpjes van 4 maanden oud gezien. Het menu voor deze welpjes behelst katten-, honden- en kippenvlees, waardoor ze nu een kilo per dag groeien. Da's rap!!!!

Morgen trekken we verder naar het plaatsje Sangkhlaburi. Dit is zo'n 15 kilometer van de grens met Birma. Er zijn daar twee mega-meren, hoge(re) bergen en veel verschillende volkeren die gevlucht zijn uit Birma als gevolg van het dictatoriale regime. Een aantal van deze volkeren zijn dan ook nog steeds in oorlog met Birma. So that's quite interesting.
Het is niet zeker of daar een internetcafe is, dus het kan zo zijn dat het volgende bericht wat langer op zich laat wachten.

Hete groeten en Laa kawn (goodbye)