Sangkhlaburi

Sa-wat-dii,

We are back!!
Afgelopen zaterdag zijn we met de bus vertrokken naar Sangkhlaburi, tegen de grens met Myanmar (Birma). De bussen (en zo'n beetje alle voertuigen) zijn vrolijk uitgedost in felle kleuren en motieven, zowel van binnen als van buiten. Echt geinig! De busreis duurde zo'n beetje 4 1/2 uur en ging door een werkelijk prachtig landschap. Allemaal bergen, rivieren en jungle. Adembenemend! Onderweg stapten natuurlijk weer mensen aan boord die van allerlei lekkere dingen verkochten. Dit maal hadden wij echter zelf al wat lekkerheden gekocht, de inmiddels bij jullie ook bekende speklapjes met honing besmeurd op stokjes en some sticky rice. Tja, we beginnen al echt voorkeuren te ontwikkelen...! In de bus stonden alle ramen wagenwijd open, aangezien het bloody f...... hot was. Dus de tocht zat er goed op. En dat was maar goed ook, want Rene was inmiddels al goed verbrand. Daarom hadden we ook uitgedokterd aan welke kant van de bus we moesten gaan zitten. Dit ten opzichte van de stand van de zon gedurende de dag. Eenmaal aangekomen hadden we inmiddels al uitgemaakt in welk Guesthouse we wilden resideren, P Guesthouse. Daarvoor moesten we echter nog wel 1 1/2 kilometer met de back-pack op lopen op het heetst van de dag (32 graden). Toen we aankwamen bleek het vol te zitten met Thai-people. Grr... We hebben toen besloten om dan maar de eerste nacht aldaar in een TENT te overnachten in plaats van naar een ander Guesthouse te gaan, want P Guesthouse zag er werkelijk fantastisch mooi uit. Muren opgetrokken van rivierkeien als ook de paden daarvan gemaakt, meubilair gemaakt van solide/compacte
houtstammen/houtschijven. Ook het uitzicht was fantastisch. We keken vanaf een heuvel uit op een groot meer. En dat voor nog geen 5 euro. Can you imagine?!!
Na ons stekkie betrokken te hebben en eenmaal weer lekker opgefrist, zijn we 's avonds naar de topatractie van Sangkhlaburi geweest, te weten de nightmarket. Daar hebben we ons diner genuttigd. Jenny had noodles en Rene iets wat er op leek. Dit hebben we moeten consumeren met sate-stokjes. Jenny ging het wel aardig af, edoch Rene was aan het stuntelen. Dit bracht menig local aan het lachen. Sangkhlaburi is trouwens of the beaten track. Je ziet er niet veel farang, hetgeen betekend dat er veel op een lacherige manier naar je wordt gekeken. Met name door de kinderen, die je dan allemaal begroeten met hallo (ipv hello). Dit vonden wij beiden erg leuk, dus het was over en weer om (met elkaar) lachen. Eenmaal terug bij de TENT, kwamen we in gesprek met een vrouwelijke gids en mannelijke chauffeur (beiden Thais natuurlijk) uit Kanchanaburi. Rene had al enige bieren op (met het oog op slapen op de grond (gr..)) en zette die 'traditie' voort samen met de Thai. Jenny lag inmiddels in de tent om toch te proberen de slaap te pakken te krijgen. Bad luck baby!!
De volgende dag zijn we natuurlijk met een eigen motor op pad geweest. We zijn naar The Three Pagodas pass gereden. Dit is in de wijde omtrek (300 km naar het noorden en naar het zuiden) de enige historische plek waar je fatsoenlijk de grens over kunt. Zo'n onherbergzaam gebied is het! Aldaar hebben we op het gemak het grensverkeer aanschouwd. The Myanmar army als de legers van de Hmom en Karenpeople hebben decennia lang met elkaar geknokt om deze strategische plek aan de Birmeese kant van de grens. Pas sinds 1989 is het vast in handen van de junta