Visa run!!
Door: Rene en Jenny
04 Maart 2006 | Thailand, Ranong
Sa-wat-dii,
Net zoals de meeste ochtenden, hoefden we vanmorgen ook geen wekker te zetten.
Je wordt automatisch rond 08.00 uur (of vroeger) wakker. Dit als gevolg van de toenemende warmte en de geluiden van de Thai die aan hun 'ordinary day' beginnen.
We hebben vanmorgen eerst eens een mega ontbijt weggewerkt, te weten een American breakfast.
Deze bestond uit wat gebakken aardappelen, een gebakken tomaat, uitgebakken ham en bacon, de Thaise variant van de HEMA-worst, twee toast met butter and jam en scrambled eggs met ui en tomaat en daarbij een mok instant koffie en een glas jus d'orange.
De scrambled eggs hadden ze (weer eens) gezoet, hetgeen niet echt naar onze smaak is.
Na het merendeel van dit ontbijt 'verwerkt' te hebben, kwam de jongeman die bediende ook nog eens aan met een bord vol fresh fruits (ananas, druiven en watermeloen).
We waren echter bommetjevol, dus daar bedankten we dan ook vriendelijk voor.
Hij liep daarop weg om vrij snel terug te komen met het fruit verpakt in een 'take away-bakkie'. Dat was een goed idee van die jongen!
Daarop zijn we begonnen aan onze visa run. Misschien vragen jullie je nu wel af waarom ?
Welnu, onze touristvisa is voor de duur van 6o dagen, terwijl onze reis 69 dagen behelst. Je kunt het daar dan wel bij laten, maar dan moet je eenmaal op International Bangkok Airport gearriveerd een boete betalen.
Deze zou voor ons dan per persoon een dikke 2100 Baht zijn.
We hadden namelijk in de L.P. gelezen dat de kosten van een visa run naar Myanmar 450 Baht zou gaan kosten, dus reken uit je winst!
Met een sawngthaew zijn we naar 'the immigration office' vlakbij de Saphan Pla pier gereden. Na daar ons eerst uitgechecked te hebben van Thailand, zijn we al lopende naar de pier gegaan.
Bij 'the immigration office' hadden we namelijk al een boatdriver gevonden die ons voor 150 Baht p/p over de zee naar Kawthoung in Myanmar zou brengen.
Het principe is dat je daar 300 Baht betaald, inchecked en dan meteen weer rechtsomkeert maakt naar Thailand, ons thuisland!
Nadat er nog twee 'farang' aan boord waren gestapt, zijn we vertrokken.
Het was zelfs een mooie boattrip en de twee mannen die de boot bemanden waren aardige en grappige gasten. Na later bleek, zijn het Birmesen die al zo'n 8 jaar in Thailand werken.
Wat we vantevoren niet wisten, was dat een van hen de paspoorten van ons vieren in nam en alles zelf met de immigratiediensten van Thailand en Myanmar regelde.
We deden twee 'stempelposten' op het water aan, een Thaise en een Birmese, en een stempelpost op het vaste land van Myanmar. Wij konden gewoon in de boot blijven zitten en afwachten. Easypeasy toch?
Na eenmaal weer vaste Thaise grond onder onze voeten te hebben verkregen, liepen we terug naar de Thaise Immigration office om ons weer in te laten checken.
We werden daar geholpen door een heel vriendelijke en mooie Thaise man. Toen hij onze paspoorten bij langs liep, zag hij ook de stempel van Laos staan, en vroeg hoe wij Laos hadden gevonden.
Daarop antwoordde Rene dat het wel okay was, maar dat Thailand veel mooier was en we er verliefd op waren geraakt.
De man was blij verrast en werd daarop heel dankbaar en trots vanwege die woorden en maakte een halve buiging voor ons.
Na de noodzakelijke papieren ingevuld en afgehandeld te hebben, groetten we hem vriendelijk om daarna te vertrekken.
Hij groette ons terug en vergezelde zijn groet met de woorden 'choke dee'.
De betekenis in dit verband is veel geluk.
Na de sawngthaew terug genomen te hebben en eerst wat verfrissende drankjes gekocht te hebben bij de 7-eleven en deze op straat te hebben genuttigd, zijn we lekker wezen niksen op onze hotelkamer. Ter afwisseling ook wel eens lekker om te doen.
Straks gaan we eens eventjes de nightmarket van Ranong checken en daar een authentieke Thaise maaltijd van deze regio proberen.
Ranong, by the way, is een stadje met 25.000 inwoners die ons allebei bekoord.
Laa kawn en choke dee to you all!!
Net zoals de meeste ochtenden, hoefden we vanmorgen ook geen wekker te zetten.
Je wordt automatisch rond 08.00 uur (of vroeger) wakker. Dit als gevolg van de toenemende warmte en de geluiden van de Thai die aan hun 'ordinary day' beginnen.
We hebben vanmorgen eerst eens een mega ontbijt weggewerkt, te weten een American breakfast.
Deze bestond uit wat gebakken aardappelen, een gebakken tomaat, uitgebakken ham en bacon, de Thaise variant van de HEMA-worst, twee toast met butter and jam en scrambled eggs met ui en tomaat en daarbij een mok instant koffie en een glas jus d'orange.
De scrambled eggs hadden ze (weer eens) gezoet, hetgeen niet echt naar onze smaak is.
Na het merendeel van dit ontbijt 'verwerkt' te hebben, kwam de jongeman die bediende ook nog eens aan met een bord vol fresh fruits (ananas, druiven en watermeloen).
We waren echter bommetjevol, dus daar bedankten we dan ook vriendelijk voor.
Hij liep daarop weg om vrij snel terug te komen met het fruit verpakt in een 'take away-bakkie'. Dat was een goed idee van die jongen!
Daarop zijn we begonnen aan onze visa run. Misschien vragen jullie je nu wel af waarom ?
Welnu, onze touristvisa is voor de duur van 6o dagen, terwijl onze reis 69 dagen behelst. Je kunt het daar dan wel bij laten, maar dan moet je eenmaal op International Bangkok Airport gearriveerd een boete betalen.
Deze zou voor ons dan per persoon een dikke 2100 Baht zijn.
We hadden namelijk in de L.P. gelezen dat de kosten van een visa run naar Myanmar 450 Baht zou gaan kosten, dus reken uit je winst!
Met een sawngthaew zijn we naar 'the immigration office' vlakbij de Saphan Pla pier gereden. Na daar ons eerst uitgechecked te hebben van Thailand, zijn we al lopende naar de pier gegaan.
Bij 'the immigration office' hadden we namelijk al een boatdriver gevonden die ons voor 150 Baht p/p over de zee naar Kawthoung in Myanmar zou brengen.
Het principe is dat je daar 300 Baht betaald, inchecked en dan meteen weer rechtsomkeert maakt naar Thailand, ons thuisland!
Nadat er nog twee 'farang' aan boord waren gestapt, zijn we vertrokken.
Het was zelfs een mooie boattrip en de twee mannen die de boot bemanden waren aardige en grappige gasten. Na later bleek, zijn het Birmesen die al zo'n 8 jaar in Thailand werken.
Wat we vantevoren niet wisten, was dat een van hen de paspoorten van ons vieren in nam en alles zelf met de immigratiediensten van Thailand en Myanmar regelde.
We deden twee 'stempelposten' op het water aan, een Thaise en een Birmese, en een stempelpost op het vaste land van Myanmar. Wij konden gewoon in de boot blijven zitten en afwachten. Easypeasy toch?
Na eenmaal weer vaste Thaise grond onder onze voeten te hebben verkregen, liepen we terug naar de Thaise Immigration office om ons weer in te laten checken.
We werden daar geholpen door een heel vriendelijke en mooie Thaise man. Toen hij onze paspoorten bij langs liep, zag hij ook de stempel van Laos staan, en vroeg hoe wij Laos hadden gevonden.
Daarop antwoordde Rene dat het wel okay was, maar dat Thailand veel mooier was en we er verliefd op waren geraakt.
De man was blij verrast en werd daarop heel dankbaar en trots vanwege die woorden en maakte een halve buiging voor ons.
Na de noodzakelijke papieren ingevuld en afgehandeld te hebben, groetten we hem vriendelijk om daarna te vertrekken.
Hij groette ons terug en vergezelde zijn groet met de woorden 'choke dee'.
De betekenis in dit verband is veel geluk.
Na de sawngthaew terug genomen te hebben en eerst wat verfrissende drankjes gekocht te hebben bij de 7-eleven en deze op straat te hebben genuttigd, zijn we lekker wezen niksen op onze hotelkamer. Ter afwisseling ook wel eens lekker om te doen.
Straks gaan we eens eventjes de nightmarket van Ranong checken en daar een authentieke Thaise maaltijd van deze regio proberen.
Ranong, by the way, is een stadje met 25.000 inwoners die ons allebei bekoord.
Laa kawn en choke dee to you all!!
-
04 Maart 2006 - 15:05
Gea Assen:
hoi rene en jenny, ik geniet van jullie verhalen en belevenissen. hopenlijk hebben jullie ook nog schitterende dagen in thailand voordat jullie weer terug naar huis moeten. nog veel plezier , groetjes vanuit een koud schoonebeek. -
04 Maart 2006 - 15:59
Meindert:
Bij het lezen van jullie verhalen krijgen we hier nu toch wel erg veel zin in het voorjaar. Neem even wat warmte mee als jullie binnenkort terug komen. Geniet er nog een poosje van. -
04 Maart 2006 - 17:32
Peter En Hillie:
terwijl peter zit te accordeonspelen ,heb ik
alle verhalen vanaf 26-2
een hele kluif zeg maar wel heel leuk . hier nog iets drents,wel met draank de strodde smeert,wait dat e over de weg laveert. liefs peter en hillie -
05 Maart 2006 - 08:02
Jeroen En Gerte:
Terwijl ik jullie zonnige verhalen lees, sneeuwt het hier weer aardig.En dat terwijl er al zo'n 20 cm. ligt!
Het is bijna niet bij te benen die mooie verslagen van jullie. Hier is alles goed. We zijn vorig weekend met de hele familie naar Schiermonninkoog geweest.Dat was lekker uitwaaien. Gerte,Anne en Pepijn veel gelopen en ik op de fiets er achteraan.Dat was best even slikken te weten dat het lopen dus nog echt kut gaat.Maarja niet te lang bij stil staan en gewoon genieten.Anne en Pepijn vonden het allebei prachtig, wat wil je nog meer!! Pepijn gaat als een speer, draaien van buik naar rug en andersom, voetjes ondekt en z'n eerste 2 tandjes zijn er al door.Het is bijna niet bij te benen.Anne gaat ook heel goed, ze is vorige week op school getest om te kijken waar haar problemen met taal nu liggen zodat ze haar gerichter kunnen helpen bij haar probleem.Dat vond ze best spannend.Jullie mogen nog 2 weken genieten van het prachtige Thailand,en dan wordt het ook wel eens tijd dat jullie weer naar hier komen.Het wordt tijd jullie weer eens te zien en vast te houden, i.p.v. die digitale zoenen en knuffels.Hier komen er nog een paar
kus en knuffels
van de familie uut Zwolle -
05 Maart 2006 - 12:46
Hessel En Netty:
Wel handig dat jullie het fruit verpakt mee kregen. Doen we hier bij de Griek ook wel eens. Daar krijg je meestal ook veel te veel.
Het weer is hier erg wisselvallig.
Opa zegt altijd: na en stinkerd komt een blinkerd, nou zo is het weer hier op het moment. Dan schijnt de zon heel fel en daarna sneeuwt het weer hard.
Jullie moeten de groeten hebben van Oom Jan. Hij kan op de een of andere manier niet op de site komen. Hij probeert het probleem op te lossen.
Vindt het erg jammer en kan daarom ook niet reageren.
Tot lezens en veel liefs
pap en mam. -
05 Maart 2006 - 14:38
Ellen:
na zo'n inmens ontbijt kun je de dag wel doorkomen lijkt mij. Maar of et nu zo goed is voor je maag? hier moeten we het altijd maar met een plakje brood doen. Klinkt overigens wel lekker hoor!!! geniet nog van de laatste weken!
liefs Ellen en vincent
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
