Another day at Ko Lipeh!!

Howdy peoples!!

13 Februari.

Vannochtend de dag gestart met een overheerlijk ontbijtje van mixed fruit, cornflakes and yoghurt.
Daar Rene nog niet goed gevuld was, bestelde hij nog maar een jumbo banana pancake. En met recht jumbo, niet in omvang maar in dikte.
Tijdens het verorberen daarvan hoorde hij op de televisie de woorden The Netherlands vallen. Toen Rene daarop ging kijken wat dat wel niet was met The Netherlands, bleek het een sportprogramma betreffende de Olympische Winterspelen in Turijn te gaan. Dit was op de Thaise sportzender ESPN.
Hij zag dat het Ireen Wust was die bezig was met de 3 kilometer. Na Jenny erbij geroepen te hebben, hebben we samen de jumbo pancake verorberd en onderwijl de samenvatting van de verschillende ritten aanschouwd.
Toen bleek dat Wust de gouden medaille had veroverd, barstten we los in een enthousiast gejuich, hetgeen de aanwezige jongens die bedienden erg aan het lachen maakte en instemmende knikken ontlokte.
Ze riepen daarop 'hoep Holland hoep', waarop wij in lachen uitbarsten. Geweldige sfeer met die gasten!!

Na terugkomst bij onze 'bungalow' is Jenny kort daarop de boattickets vanaf Ko Lipeh naar Pak Bara en de tickets voor de minivan-rit van Pak Bara naar Krabi wezen regelen bij Pooh's, terwijl Rene toen is begonnen aan een solotocht langs de kust.
Dus rock climbing.

Rene begon namelijk alweer wat onrustig te worden van al dat chillen, dus was het ook wel goed dat we binnenkort weer zouden verkassen. Het geklim over de rotsten ging in beginsel goed. Totdat hij bij een punt kwam dat hij een diepte van zo'n 1 1/2 meter alleen maar kon overbruggen door te springen. Daarbij sneuvelde een van zijn slippers.
Hij is toen gewoon verder gegaan, de voet met slipper gebruikende voor de stappen waarbij de meeste druk op die slipper kwam te staan.
Na zo een poos door geklommen te hebben, was het tijd voor een peukkie. Toen hij de siggies pakte, gleed er tevens 200 Baht uit zijn broekzak die zo de zee in waaide. Grr...
Later kwam hij bij een punt alwaar hij alleen nog verder kon door vanaf een rots (met een hoogteverschil van zo'n 2 meter ten opzichte van de zee) de zee in te springen. Drie andere eventuele routes had hij daarvoor al gechecked, geen daarvan bood enig soelaas. Aangezien de zeebodem ook nog eens bezaaid was met stenen en Rene al twee signalen had ontvangen om ermee te kappen (kapotte slippers, weggewaaid briefgeld), koos hij ervoor om maar rechtsomkeerd te maken.
Enige bijgelovigheid is hem niet vreemd en onnodige risico's wou hij niet lopen, helemaal niet op zo'n afgelegen deel van het eiland.
Eenmaal terug bij de 'bungalow' was inmiddels zijn andere slipper ook gesneuveld en had hij wat schrammen en een bloeduitstortinkie opgelopen.
Hij baalde met name vanwege zijn slippers, want vind in dit land van 'midgets' maar eens slippers size 16 (46)!! Dat is zeer moeilijk.

Terwijl Rene het moeilijk had met zijn survivaltocht, had Jenny het moeilijk om de tickets bij het mokkel van Pooh's te regelen. Haar attitude liet zwaar te wensen over en ze deed telkenmale alsof ze Jenny begreep, terwijl dan later bleek dat dat niet het geval was. Een zeer langdurige en 'nerv wrecking situation'!! Uiteindelijk is het toch gelukt, met uitoefening van veel geduld.

Toen Jenny terug was bij de 'bungalow', zag ze dat er veel mensen bezig waren, om een boot die met het 'noodweer' van de avond tevoren was ondersteboven gewaaid, weer in natuurlijke stand terug te brengen.
Er lagen 6 mannen met duikbril en snorkel in het water onder de boot en hebben de boot uiteindelijk na een kwartiertje weer in de juiste stand gekregen.
Daarna zijn in totaal zo'n vijftig mannen bezig geweest, om al trekkende aan touwen vanaf de wal en duwende in het water de boot op het droge te krijgen.
Toen dat eenmaal gelukt was zijn zo'n tien mannen uitgerust met snorkel en masker weer het water in gegaan om de motor op het droge te krijgen.
Al met al een grote klus die in grote saamhorigheid tussen enige farang en vele eilandbewoners in een uur geklaard was. Daarna ging een ieder weer zijn eigen weg. De farang gingen naar hun wederhelften om de foto's te bekijken die de vrouwen met groot enthousiasme genomen hadden, en de eilandbewoners gingen over tot de orde van de dag.

Kort daarop keerde Rene ook terug, waar Jenny verbaasd over was. Ze (als ook Rene) had er rekening mee gehouden dat hij menig uur weg zou blijven. Na Rene's uitleg waarom, begreep ze het en was ze blij dat hij zijn gezonde verstand gebruikt had door vroegtijdig te stoppen.
Rene is toen op blote voeten en eigelijk tegen beter weten in op het eiland op zoek geweest naar slippers maatje 16. Maatje 11 was echter de grootste die hij kon vinden.
Eenmaal terug gekeerd met zeer gevoelige voeten, is hij zelf maar aan het repareren gegaan met een schaartje, touw, naald en draad en leukoplast.
Na enige huisnijverheid waren beide slippers en een Thai shirt die gescheurd was 'hersteld', edoch de slippers liepen een stuk minder lekker. 'But hey, what can you do'!

Oh ja, we hadden wederom honden als huisdieren. Een wat oudere teef en twee jongere honden. Vermoedelijk van die teef. Geef ze enige aandacht en het wordt beloond met 'eeuwige trouw'.
De teef was echter een jaloers geval. Indien je de jongere honden aaide en dergelijke, dan vloog ze deze aan en beet er flink op los. Twee keer heeft Rene haar daarom een trap met beheersde kracht gegeven om haar te laten stoppen zonder haar al teveel pijn te doen.
Ze had namelijk al een kwetsuur aan een van haar voorpoten, waardoor ze al pijn genoeg had en niet normaal kon lopen.
Alleen als ze haar gebied moest beschermen, gebruikte ze haar poot volledig. En er wordt wat afgevochten tussen de honden onderling!
De hele dag lag ze op onze veranda en volgde ze ons richting strand en dergelijke. Een trouw bessie!!

Verder hebben we deze dag niets anders gedaan dan relaxen en zwemmen en genieten van 'ons' uitzicht. Het was weer een stuk rustiger op het eiland, 'cause all the Thai people had left the island'!!
Het uitzicht op de zee en de omringende eilanden was na de hevige regenval van gisteren ook een stuk duidelijker geworden. De lucht was danig opgeklaard.
Na 's avonds natuurlijk lekker gegeten te hebben, zijn we weer naar het mooie strandbarretje gelopen en hebben we ons aldaar gelaafd aan heerlijke cocktails. Jenny had tweemaal een B 52 en Rene tweemaal een Mai Tai. Errug smakelijk en ze brachten de boodschap redelijk over.

14 Februari

We kunnen nu voor de verandering eens kort van stof zijn. We hebben praktisch niets uitgespookt. Alleen later op de dag veel glas en batterijen uit de zee gevist. Een tien liter emmer vol!! En indien we door waren gegaan, hadden dat er ook gemakkelijk tien emmers kunnen zijn.

's Avonds is Jenny vroeg gaan slapen, terwijl Rene met 2 blikjes Chang nog even bij de branding is gaan zitten om alles voor de laatste keer in zich op te nemen.
Ko Lipeh is een fantastisch mooi klein eilandje met een 'laid back atmosphere', waar we enorm hebben genoten. Na het vele reizen was het namelijk erg aangenaam om in die 'beautiful natural surroundings' uit te rusten.