Met de ferry van Krabi Town naar Ko Phi Phi!!
Door: Rene en Jenny
21 Februari 2006 | Thailand, Bangkok
Sa-wat-dii,
Bij het opstaan gistermorgen, kwam Rene tot de ontdekking dat hij tijdens de tracking van eergisteren in het National Park, een aantal muggenbeten had opgelopen.
Te weten, TWINTIG!!!
Jenny had daarentegen EEN muggebeet opgelopen. Dan ga je je toch afvragen wat daar achter zit. A conspiracy?
Na een ontbijt, die we gehaast af moesten werken, omdat de bus die ons naar de pier zou brengen te vroeg was, zijn we om 10.00 uur aan boord gegaan.
De boatrip was ditmaal een korte, want Ko Phi Phi ligt maar zo'n 30 kilometer uit de kust.
Om 10.15 uur vertrokken we en om 11.45 uur waren we op Ko Phi Phi.
Het kon ook nu wel weer eens moeilijk worden om een 'room/bungalow' te krijgen, want als gevolg van de Tsunami zijn namelijk veel Guesthouses, Hotels en Resorts vernietigd, terwijl de tourists de weg naar Ko Phi Phi wel weer massaal hebben gevonden.
Daarom hadden we besloten om een drietal 'Bungalow-operators' in Rene's mobieltje te zetten en deze zo gauw we voet aan wal hadden gezet te bellen of ze nog room available hadden.
Toen het zover was, bleek dat Rene's mobieltje het niet meer naar behoren deed, waardoor we geen contact konden leggen.
Dus enige 'stress' kwam om de hoek kijken. We wilden namelijk ook nog eens naar Hat (strand) Rantee, waar al niet zoveel slaapplaatsen zijn.
Je kunt daar op twee manieren komen. Of je gaat met backpack op een trap met 350 treden betreden, waarna je over een moeilijk jungletrail moet afdalen. Of je laat je brengen door een longtailboat, die meestal veel te veel geld daarvoor vraagt.
Er zijn op Hat Rantee niet zoveel 'bungalows/huts', omdat het in eigendom is van, danwel gerund wordt door een kleine moslim-family die het niet te grootschalig wil hebben.
Toen we op de pier liepen werden we door ontiegelijk veel touts toegeschreeuwd. Ze riepen dat ze room available hadden (tegen voor ons te hoge prijzen), of dat we een longtailboat nodig hadden, etc...
Dat zijn net even wat minder plezierige momenten, daar we alles zelf willen regelen en nooit 'in the mood' zijn voor dergelijke hectische toestanden.
We zijn toen wezen roepen Hat Rantee, Hat Rantee..!!
Daarop kwam een grappig klein manneke op ons toe lopen. Hij vertelde dat hij ons daar wel heen wilde brengen en wat belangrijker is, hij vertelde dat er room available was voor een 300 a 400 Baht.
Bij navraag bleek dat hij ons voor in totaal 400 Baht met zijn longtailboat wilde brengen. Ook dat was een schappelijke prijs.
Dus zijn we met hem in zee gestapt!
Na een vaartje van zo'n 10 minuten, kwamen we aan op Rantee Beach.
Voor Rene voelde dat een beetje aan als thuiskomen.
De vorige reis had hij hier namelijk aan het eind van de rit 6 dagen serieus wezen chillen en daar 'positive vibes' van gekregen.
Vanwege alle drukte en commotie op de pier in Ton Sai village, hebben we niet echt kunnen zien wat de Tsunami aan schade heeft aangericht, terwijl we (en met name Rene, omdat hij hier eerder is geweest) daar wel erg benieuwd naar waren/zijn.
Op Rantee Beach aangekomen, bleek dat we de keuze hadden uit twee hutten, een voor aan het strand maar achter het kantoor van de 'operator' of eentje die wat verder achteruit op de heuvel stond.
Die keuze was niet moeilijk, we namen de hut die op de heuvel en op stelten stond. Deze heeft twee bedden, waarvan een met een dunne en een met een dikke matras.
Rene heeft toen maar bepaald dat Jenny op de dikke gaat en Rene op de dunne. Enige galantheid is Rene niet vreemd.
Maar goed, elke kerel zou dat toch zo doen?
We hebben eerst maar eens even onze hut gereed gemaakt. Dat betekent, de klamboes neer laten en goed onder de matras instoppen, zodat er geen muskieten en ander ongedierte in/op je bed kunnen komen.
Tevens moesten we enige keutels van voor ons onbekende origine van onze bedden vegen.
Daarna de backpack dusdanig ingericht, dat datgene wat we het vaakst gebruiken bovenop ligt, waarna de backpacks weer dicht gingen.
De vorige keer had Rene op Hat Rantee in zijn hut namelijk een slang voor een tweetal dagen te vertoeven gehad en tevens spinnen van een eng grote omvang. Dergelijke 'living creatures' wil je niet onverwachts in je bed danwel backpack vinden, vandaar de voorbereidingen!
Eenmaal klaar met al deze voorbereidingen op een zo 'bugproof' mogelijk verblijf alhier, was de inwendige mens toe aan enige verwennerij, dus op naar het strandrestaurant.
Jenny heeft zich tegoed gedaan aan een Pad Thai-tje with chicken en Rene aan een fried rice with squid (inktvis), natuurlijk beiden met een fruitshake erbij!
Rene heeft daarna nog een banana-pancake with honey genomen, want daar word je groot en sterk van!!!
Met een volle buik zijn we toen eerst eens even lekker wezen chillen in de schaduw op onze veranda, want het was inmiddels alweer op het heetst van de dag. Dat betekent een graadje of 37, of zo.
En dan wil je echt niet in de zon zitten!!!
Aan het eind van de middag hebben we nog even een verfrissende duik in de zee genoemen om al het oude en nieuwe zweet van onze vermoeide lijven te spoelen.
Oh ja, onze hut heeft voor ons ook een primeur, namelijk een openluchtdouche en -wc. Jaja...
Jaren terug bij de bouw, hebben ze deze niet voorzien van een dakje. En ja, dan komt het er dus helemaal niet meer van, blijkbaar.
Maar het is wel een geinige ervaring.
Op het toilet je behoefte doen, onderwijl vogels zien overvliegen danwel de zon op je lijf hebben te branden.
Als Rene gaat pissen, kan iedereen op de heuvel meegenieten van het gekletter.
Er staat wel een muur omheen, dus indien je op de pot zit kan niemand je zien.
Dat is dan toch wel mooi meegenomen.
Tevens hebben we in onze doucheruimte een bananenboom staan en enige klimplanten die her en der groeien.
Is dit misschien wat ze bedoelen met een eco-wc?
Na de open-air douche gebruikt te hebben was het wederom tijd voor een smakelijke maaltijd. Jenny had fried oystersauce with chicken on top of rice en Rene fried noodle with chilli, basil, garlic (a hole lot!!) and chicken.
Na dit opgepeuzeld te hebben, waren we beiden nog niet naar tevredenheid gevuld. Tja, kleine mensen die Thai, dus kleine porties. Tenminste in de ogen van ons, reuzen uit het westen!!
Dus nam Jenny nog maar een fried mixed vegetables (met ook mega veel garlic) en Rene nam nog een portie Chinese springrolls with chicken!!
We hebben daarna nog een wijle Yatzee gespeeld en zijn toen terug gekeerd naar onze hut. Jenny is daarna vrij vlot gaan slapen en Rene heeft zich met een Singha beer genesteld in de 'hammock' en is wat voor zich uit gaan dromen en staren, daarbij genietende van de geluiden van de jungle verderop de heuvel en van het geluid van de golven die op het strand breken.
De jungle met zijn inwoners maakt trouwens bij tijd en wijle een oordovend maar desalnietemin een prachtig geluid. Welke dieren danwel insecten het zijn die deze geluiden maken is voor ons tot dusver nog steeds een raadsel.
Laa kawn!!
Bij het opstaan gistermorgen, kwam Rene tot de ontdekking dat hij tijdens de tracking van eergisteren in het National Park, een aantal muggenbeten had opgelopen.
Te weten, TWINTIG!!!
Jenny had daarentegen EEN muggebeet opgelopen. Dan ga je je toch afvragen wat daar achter zit. A conspiracy?
Na een ontbijt, die we gehaast af moesten werken, omdat de bus die ons naar de pier zou brengen te vroeg was, zijn we om 10.00 uur aan boord gegaan.
De boatrip was ditmaal een korte, want Ko Phi Phi ligt maar zo'n 30 kilometer uit de kust.
Om 10.15 uur vertrokken we en om 11.45 uur waren we op Ko Phi Phi.
Het kon ook nu wel weer eens moeilijk worden om een 'room/bungalow' te krijgen, want als gevolg van de Tsunami zijn namelijk veel Guesthouses, Hotels en Resorts vernietigd, terwijl de tourists de weg naar Ko Phi Phi wel weer massaal hebben gevonden.
Daarom hadden we besloten om een drietal 'Bungalow-operators' in Rene's mobieltje te zetten en deze zo gauw we voet aan wal hadden gezet te bellen of ze nog room available hadden.
Toen het zover was, bleek dat Rene's mobieltje het niet meer naar behoren deed, waardoor we geen contact konden leggen.
Dus enige 'stress' kwam om de hoek kijken. We wilden namelijk ook nog eens naar Hat (strand) Rantee, waar al niet zoveel slaapplaatsen zijn.
Je kunt daar op twee manieren komen. Of je gaat met backpack op een trap met 350 treden betreden, waarna je over een moeilijk jungletrail moet afdalen. Of je laat je brengen door een longtailboat, die meestal veel te veel geld daarvoor vraagt.
Er zijn op Hat Rantee niet zoveel 'bungalows/huts', omdat het in eigendom is van, danwel gerund wordt door een kleine moslim-family die het niet te grootschalig wil hebben.
Toen we op de pier liepen werden we door ontiegelijk veel touts toegeschreeuwd. Ze riepen dat ze room available hadden (tegen voor ons te hoge prijzen), of dat we een longtailboat nodig hadden, etc...
Dat zijn net even wat minder plezierige momenten, daar we alles zelf willen regelen en nooit 'in the mood' zijn voor dergelijke hectische toestanden.
We zijn toen wezen roepen Hat Rantee, Hat Rantee..!!
Daarop kwam een grappig klein manneke op ons toe lopen. Hij vertelde dat hij ons daar wel heen wilde brengen en wat belangrijker is, hij vertelde dat er room available was voor een 300 a 400 Baht.
Bij navraag bleek dat hij ons voor in totaal 400 Baht met zijn longtailboat wilde brengen. Ook dat was een schappelijke prijs.
Dus zijn we met hem in zee gestapt!
Na een vaartje van zo'n 10 minuten, kwamen we aan op Rantee Beach.
Voor Rene voelde dat een beetje aan als thuiskomen.
De vorige reis had hij hier namelijk aan het eind van de rit 6 dagen serieus wezen chillen en daar 'positive vibes' van gekregen.
Vanwege alle drukte en commotie op de pier in Ton Sai village, hebben we niet echt kunnen zien wat de Tsunami aan schade heeft aangericht, terwijl we (en met name Rene, omdat hij hier eerder is geweest) daar wel erg benieuwd naar waren/zijn.
Op Rantee Beach aangekomen, bleek dat we de keuze hadden uit twee hutten, een voor aan het strand maar achter het kantoor van de 'operator' of eentje die wat verder achteruit op de heuvel stond.
Die keuze was niet moeilijk, we namen de hut die op de heuvel en op stelten stond. Deze heeft twee bedden, waarvan een met een dunne en een met een dikke matras.
Rene heeft toen maar bepaald dat Jenny op de dikke gaat en Rene op de dunne. Enige galantheid is Rene niet vreemd.
Maar goed, elke kerel zou dat toch zo doen?
We hebben eerst maar eens even onze hut gereed gemaakt. Dat betekent, de klamboes neer laten en goed onder de matras instoppen, zodat er geen muskieten en ander ongedierte in/op je bed kunnen komen.
Tevens moesten we enige keutels van voor ons onbekende origine van onze bedden vegen.
Daarna de backpack dusdanig ingericht, dat datgene wat we het vaakst gebruiken bovenop ligt, waarna de backpacks weer dicht gingen.
De vorige keer had Rene op Hat Rantee in zijn hut namelijk een slang voor een tweetal dagen te vertoeven gehad en tevens spinnen van een eng grote omvang. Dergelijke 'living creatures' wil je niet onverwachts in je bed danwel backpack vinden, vandaar de voorbereidingen!
Eenmaal klaar met al deze voorbereidingen op een zo 'bugproof' mogelijk verblijf alhier, was de inwendige mens toe aan enige verwennerij, dus op naar het strandrestaurant.
Jenny heeft zich tegoed gedaan aan een Pad Thai-tje with chicken en Rene aan een fried rice with squid (inktvis), natuurlijk beiden met een fruitshake erbij!
Rene heeft daarna nog een banana-pancake with honey genomen, want daar word je groot en sterk van!!!
Met een volle buik zijn we toen eerst eens even lekker wezen chillen in de schaduw op onze veranda, want het was inmiddels alweer op het heetst van de dag. Dat betekent een graadje of 37, of zo.
En dan wil je echt niet in de zon zitten!!!
Aan het eind van de middag hebben we nog even een verfrissende duik in de zee genoemen om al het oude en nieuwe zweet van onze vermoeide lijven te spoelen.
Oh ja, onze hut heeft voor ons ook een primeur, namelijk een openluchtdouche en -wc. Jaja...
Jaren terug bij de bouw, hebben ze deze niet voorzien van een dakje. En ja, dan komt het er dus helemaal niet meer van, blijkbaar.
Maar het is wel een geinige ervaring.
Op het toilet je behoefte doen, onderwijl vogels zien overvliegen danwel de zon op je lijf hebben te branden.
Als Rene gaat pissen, kan iedereen op de heuvel meegenieten van het gekletter.
Er staat wel een muur omheen, dus indien je op de pot zit kan niemand je zien.
Dat is dan toch wel mooi meegenomen.
Tevens hebben we in onze doucheruimte een bananenboom staan en enige klimplanten die her en der groeien.
Is dit misschien wat ze bedoelen met een eco-wc?
Na de open-air douche gebruikt te hebben was het wederom tijd voor een smakelijke maaltijd. Jenny had fried oystersauce with chicken on top of rice en Rene fried noodle with chilli, basil, garlic (a hole lot!!) and chicken.
Na dit opgepeuzeld te hebben, waren we beiden nog niet naar tevredenheid gevuld. Tja, kleine mensen die Thai, dus kleine porties. Tenminste in de ogen van ons, reuzen uit het westen!!
Dus nam Jenny nog maar een fried mixed vegetables (met ook mega veel garlic) en Rene nam nog een portie Chinese springrolls with chicken!!
We hebben daarna nog een wijle Yatzee gespeeld en zijn toen terug gekeerd naar onze hut. Jenny is daarna vrij vlot gaan slapen en Rene heeft zich met een Singha beer genesteld in de 'hammock' en is wat voor zich uit gaan dromen en staren, daarbij genietende van de geluiden van de jungle verderop de heuvel en van het geluid van de golven die op het strand breken.
De jungle met zijn inwoners maakt trouwens bij tijd en wijle een oordovend maar desalnietemin een prachtig geluid. Welke dieren danwel insecten het zijn die deze geluiden maken is voor ons tot dusver nog steeds een raadsel.
Laa kawn!!
-
21 Februari 2006 - 20:36
Tjikke:
Haha, lekker primitief daar, maar dat heeft zeker zijn charmes.
Hier is het momenteel om en nabij het vriespunt. Maar door de oostenwind, voelt het errrug koud aan.
Onze mannen hebben het op de 1500 meter schaatsen net niet gehaald. Kuipers vierde en Wennemars vijfde.
Maar de Olympische WINTERspelen zal jullie wel vreemd in de oren klinken.
Geniet nog maar effe,
Klaas en Tjikke -
21 Februari 2006 - 20:50
Netty En Hessel:
Ik vind het verhaal over de openlucht douche en wc prachtig. En een bananenboom in je douche, dat kun je toch niet filmen. Heb je ook geen last van vieze geurtjes.
Ik kan me de story over die slang in je slaapkamer nog goed herinneren Rene. Goed dat jullie zo zorgvuldig te werk gaan.
Vandaag was de 1500 m. mannen. We werden 4 en 5. Jammer. Fabris werd 1 Davis 2 en Hedrig 3, Simon Kuipers 4 en Wennemars 5. De Italiaan was dol van vreugde.Tot zover het Olympisch nieuws van vandaag.
Laa kawn !!!!!! -
21 Februari 2006 - 21:09
Evelien,milan En Gerhard:
wederom een verhaal welke je het beste met een gert jan dröge toontje kan lezen, dat veraangenaamt het leesplezier nog meer. Kortom het was weer een inspannende dag. Have fun groeten de familie -
22 Februari 2006 - 11:07
Dre En Mich:
Het was weer genieten, helemaal als je zoals ik een paar verhalen "spaart" en ze dan lekker allemaal achter elkaar leest! De koude oostenwind zal mij een worst wezen, ik ben helemaal opgewarmd door de Thaise zon! Bedankt, zoen! -
22 Februari 2006 - 18:45
Meindert:
Leuke verslagen maar wat een hoeveelheid. Ik ben gelukkig weer bij. Bewondering voor jullie als ik bedenkt hoeveel tijd het lezen al kost, laat staan het schrijven.
Ga door! Heb je een opnameapparaat voor de jungle geluiden Jenny. We passen het toneelstuk nog zo aan!
Groeten! -
24 Februari 2006 - 09:56
Vlientje:
Hallo, Tot mijn grote schaamte moet ik zeggen dat ik nu pas voor het eerst op jullie site kijk. Ik heb daarom ook maar even al jullie verhalen op een worddocument gezet en dat ga ik zo doorsturen naar mijn werk. even uitprinten en dan heb ik een heel boekwerk om door te lezen. Met mij gaat alles goed, wel druk met werk en examens maar dat hoor je allemaal wel een keer, is niet zo belangrijk. Ik zal jullie site beter in de gaten houden voor de laatste paar weken. dikke knuffel en tot gauw
liefs -
24 Februari 2006 - 19:58
Alex:
Dat klinkt geweldig, om zo lekker aan het strand, en aan de voet van de jungle te zitten, met een overheerlijke versnapering!
Ik heb dit verhaal samen met Petra Geerlinks gelezen. Petra ziet het al helemaal voor d'r en wou dat zij daar zou zijn met haar vriendje, Jan.
Blijf lekker genieten en doe vooral veel leuke dingen!
Van petra wil wel dat jullie voorzichtig aandoen! -
27 Februari 2006 - 13:54
Kees En Roos:
Hallo vakantie gangers jullie genieten er nog steeds van dit kunnen we uit de verslagen wel opmaken. het is geweldig. Voor ons hier ook we zijn n.l. opa en oma van een jongen en hij heet Bart en is zondag geboren.Jenny vast gefeliciteerd met je pa groetjes Roos en Kees
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
