Van Trang naar Ko Sukorn

Daar het hotel geen breakfast serveerde, zijn we gistermorgen naar een local market vlakbij ons hotel gelopen. Van alle Thaise maaltijden aldaar te verkrijgen, daar liepen Jenny, Sanne en Ramon niet warm voor..
Het werd uiteindelijk een fruitontbijt van; appels, giga grote druiven, komkommers en yoghurt van de 7-eleven. Genuttigd in het lounge gedeelte van het hotel.
Om 11.15 uur kwam onze auto tuk-tuk voor rijden en vertrokken we naar de kust. Grotendeels vierbaansweg. Ik kreeg verschillende keren aandacht van jong Thai op motoren die wij inhaalden. Ik was long, of big... Telkenmale leverde dat positieve situaties met een lach op, echt geinig.
Na een uurtje waren we aan de pier en vlot daarna aan boord van een gammele, oude longtailboat die ons naar het eiland zou brengen. Aan boord zaten nog zeven Thai people..
Ko Sukorn ligt niet ver van het vaste land, dus na een klein half uur waren we over..
Er stond al een motor tuk-tuk op ons te wachten, waarschijnlijk ingeschakeld door degene waar wij onze bungalow hadden gereserveerd, en na een ritje van 10 minuten waren we waar we wezen moesten. Bij eerste aanschouwing was ik teleurgesteld.. Het zag er verlaten en desolaat uit..
Toen we incheckten kozen we er dan ook voor om niet zo lang te blijven als in eerste instantie de planning was. We hebben gekozen voor 3 nachten.
Toen Jenny met de eigenaar een gesprekje voerde bleek dat wij de enige gasten waren, het was low season.. Tevens hadden ze twee weken terug te maken gehad met een grote storm, waardoor het stukje strand, dat trouwens geen wit zand maar bruin zand heeft en nogal wat rotsen, bezaaid is met plastic afval en plantmaterialen.. Door die storm was het dak van een gedeelte van het restaurant ook zwaar beschadigd. De eigenaar vertelde dat hij speciaal voor ons van het vaste land, waar hij blijkt te wonen, gekomen is.. Het is een vriendelijke man die speciaal voor ons komt om ook in low season nog wat geld te verdienen.. Hihihi.. Er zijn nog twee mannen die helpen bij ons verblijf hier. Allemaal vriendelijk en behulpzaam..
Na enige uren kon ik de teleurstelling grotendeels van me af schudden en er voor mij een positieve draai aan geven. Grotendeels doordat Jenny het positieve wel zag van de situatie, lekker laidback.. En de kinderen vermaakten zich hier gelijk met de twee kittens van 4 weken oud waar ze enorm van gecharmeerd zijn... Omdat we de enige gasten zijn moeten we elke dag even aangeven wat we de volgende dag willen eten, want dan kunnen ze daar de boodschappen voor doen.. Maar de eigenaar vertelde er wel bij dat niet alles mogelijk is.. Hij kookt dan ons eten, maar is niet de eigenlijke kok, dus zijn kookkunsten kennen grenzen.. Och.., zal wel goed komen.
Als lunch kozen we gemakshalve voor pancakes.. Toen deze geserveerd werden bleken het erg dikke pannenkoeken te zijn, met bij elke pannenkoek enorm veel honing, hetgeen de kinderen, maar ook wij geen straf vonden. De smaak van de pannenkoeken was zéker raak.. Toen we met z'n allen zaten te smikkelen, kwam de eigenaar, waarvan we inmiddels wisten dat hij Ali heette, er aan met nog een pannenkoek. Deze kregen we cadeau met de begeleidende tekst; "sorry pancakes no good, this one for free.." We hebben hem dus maar even duidelijk gemaakt dat the pancakes uitstekend smaakten. Daar Jenny, Sanne en Ramon inmiddels kanonnetje zat waren, heb ik nummer vijf fijn voor mijn rekening genomen. Ik zou er net aan beginnen toen één van de medewerkers snel aan kwam lopen met een verontschuldigende houding om nog een schaaltje honing erbij te zetten. Dus mijn houding was er één van grote dankbaarheid om zijn houding tegemoet te komen. Voor de lunch hadden we Ali gevraagd of hij twee motoren voor ons kon regelen, hetgeen hij vanzelfsprekend wel kon.. We kozen voor automatics, omdat dat voor Jenny vertrouwder is gezien de scooterervaring van haar in haar jongere jaren (hihi..) Derhalve koos ik ook voor een automatic.. Na de lunch zijn we dus op pad gegaan met de motorscooters. De ene had 16.500 km op de teller, de andere pak 'm beet 63.000 km. Dus die was eigenlijk wel versleten. We kozen ervoor om de de nieuwere scooter te talen besturen door de 'nieuwere' persoon en de oude scooter door de 'versletenere' persoon.. Ramon kwam bij mij achterop en dus Sanne bij Jenny and off we went. Jenny had alras the feeling te pakken en de kinderen vonden het prachtig.. Echter, zoals kinderen zijn, althans de onze, sloeg de verveling wel snel toe.. Maar te zitten achterop een scooter.. Bij aflevering van de motoren had ik gevraagd hoe het zat met the gasoline, waarop Ali zei dat de ene vol was en de andere wel snel even getankt moest worden.
Dus na een stukje gereden te hebben en in het dorpje een tankautomaat gevonden te hebben, hebben we met het versleten gevalletje van mij en Ramon getankt. Je moet in de automaat eerst geld gooien en voor dat bedrag krijg je dus je benzine.. Daar we dachten dat het alleen met muntgeld kon en we op dat moment niet zoveel coins hadden, tankte ik maar een beetje.. De tankautomaat hoort bij een winkeltje dat gerund wordt door een wat oudere mevrouw, dus hebben we daar gelijk maar even wat koude beverages and chips genuttigd..
Daarna zijn we zo maar wat rondgereden en kwamen uit bij een viewpoint, waar we lekker in de schaduw hebben genoten van het adembenemende uitzicht over enige eilandjes, de groenblauwe zee, het vaste land met alle heuvels en natuurlijk het enorm weelderige landschap van jungle all over..
Sanne en Ramon, die daar niets mee hebben, deden tikkertje en verstoppertje en vermaakten zich daar prima mee.
Gistermorgen in het hotel in Trang bleek trouwens dat het wondje onder Ramons voet weer vurig rood ontstoken was.. Ik had derhalve bij de receptioniste van het hotel om advies gevraagd en haar het wondje laten zien.
Ze vertelde in principe niets nieuws, op één puntje na. Eerst doorprikken, pus eruit duwen, betadine erop én daarna het een aantal dagen droog houden.. Kijk.., aan dat laatste hadden wij nog niet gedacht.. Het zal niemand verbazen dat toen ik the medical care kit pakte en Ramon vertelde wat ik zou gaan doen, dat hij weer enorm bang werd voor de pijnlijke behandeling die er aan zat te komen. Enfin.., uiteindelijk eenmaal alles achter de rug, was Ramon enorm opgelucht en blij.. Toen ik hem vanmorgen vertelde dat ik er opnieuw betadine en een pleister op wou doen, vroeg hij wel voor de zekerheid even of dat dan ook alles was wat ik ging doen.. Ja..lieve jongen. Oh.., dan is het goed zei hij.. Schatje!!
Omdat Ramon dus niet kan zwemmen, hebben wij ervoor gekozen om solidair te zijn en ook niet te gaan zwemmen. Sanne was daar helemaal voor. Nou moet de eerlijkheid mij gebieden om te benoemen dat de stranden op Ko Sukorn ook niet uitnodigen om te gaan zwemmen. Ze zijn allemaal bruin en zien er modderig uit, behalve één strandje dat wel wit is.. Maar daar pal aan wonen locals, dus zou je door hun "achtertuin" moeten en dat lijkt ons not done..
Na onze eerste toertochtje over het eiland zijn we naar onze bungalow gereden.. We werden weer zeer hartelijk begroet met hello en een oprechte grote lach. Hartelijke kerels.. Fantastisch..
De maaltijd van de avond was voor Jenny en mij Pad Thai, zoals we hadden aangegeven.. Deze werden echter geserveerd met grote garnalen erdoor.. Dat hadden we niet besteld, maar was wel een goed idee want erg smakelijk.. Voor de kinderen hadden we fried rice besteld (dat kauwen ze tenminste nog een béétje..) en ook die waren aangevuld met garnalen. Daar Jenny geen garnalen lust, Sanne er ook matig van at en Ramon er ook 1 van de 4 liet liggen, was er één in het gezelschap de lachende derde!!
Ik vermoed dat Ali de garnalen heeft toegevoegd om nog wat meer te kunnen verdienen, maar dat mag.. Ons budget is ruim en de smaak was raak, dus..
Na het eten zijn de kinderen nog wat wezen dollen met the kittens alvorens we onze bungalows opzochten..
Nadat de kinderen op bed lagen zijn Jenny en ik buiten gaan zitten om te genieten van het zeebriesje en het geluid van de branding..
Op een gegeven moment zei Jenny met stemverheffing; "héé René., kijk eens wat daar loopt!!" En verduveld.., het bleek een schorpioen te zijn.. En ik als leek, dat moet ik er wel bijzeggen, vond het een big motherfucker!! Op nog geen meter afstand!! Die hadden we nog niet eerder gezien in Thailand... We hebben de kinderen er snel nog even bij geroepen zodat zij the creepy crawler ook konden zien..