Naar Erawan Waterfall.
20 Juli 2016 | Thailand, Kanchanaburi
De bus die ons naar de waterval zou brengen stond er reeds, het was een enorm oud en aftands bessie. Eenmaal onze plek ingenomen bleek dat de beenruimte niet gemaakt was voor ons farlang.. Wat krap joh, maar ach ja, dat is dan ook wel weer de charme van backpacken.. De bus was voller dan vol en staan in deze bus is nog enige gradaties erger omdat de bus ook nog eens niet al te hoog is, dus geen klagen met onze zitplaatsen.
De rit nam zo'n 1 1/2 uur in beslag, waarvan het laatste deel in heuvelachtig landschap en één en al jungle. Kanchanaburi province staat ook bekend om zijn onaangetaste wildernis, het ligt tegen Myanmar aan. Erawan Waterfall is enorm toeristisch, maar dat wisten we wel. Eenmaal aangekomen en eerst nog wat gegeten te hebben, croissantjes en currychicken filled bladerdeegbroodjes geflankeerd met een espresso voor Jenny en mij, voor Ramon en Sanne chips BBQ smaak (wat a treat,happy,happy), zijn we op pad gegaan.
De kinderen hebben ons écht enorm verbaasd.
De waterval heeft 7 levels en om bij de 7e te komen moet je 2 km klimmen. Eerst over aangelegde paden en bruggetjes van bamboe, maar de laatste 7 a 800 meter over rotsen, boomwortels,etcetera.
Sanne moesten we telkens tot halt manen, want die ging continue in high speed omhoog en was dus telkens ver vooruit. Wat een lol had die meid in het klimmen zeg! En aanleg ook!! De staat van haar motoriek is alom bekend, maar bij het klimmen geen misstappen en niet uit balans. Prachtig om te zien.
Ramon, zo klein als dat kereltje is, klom ook dapper en ferm omhoog. Maar zoals Sanne het nadenkend en gedegen deed, zo deed Ramon het op zijn Ramon's.. Veel lef en driest, maar weinig doordacht. Die moest af en toe tegen zichzelf beschermd worden door bij de hand te nemen. Beiden hebben all the way en met enorm veel enthousiasme geklommen en geklauterd.
Onze kinderen!! Glim, glim...
Boven aangekomen was het toch een teleurstelling voor Jenny en mij. Daar waar de waterval bij onze reis van 10 jaar geleden vanaf een hoogte van 15 meter naar beneden kletterde, was daar nu absoluut geen sprake van. Het stroomde zachtjes langs de rotsen naar beneden. Duidelijk dat het regenseizoen hier nog niet serieus was aangebroken. We hadden afgesproken om helemaal boven eens even lekker in de waterpoelen te gaan poedelen, maar Sanne, Jenny en vooral Ramon vlogen er na er amper in te zijn geweest met een vliegende vaart weer uit. De reden? Knibling fish... Dit zijn vissen die aan je gaan "knabbelen" als je in het water bent. Ze eten/verwijderen de dode huidcellen van je lichaam en dat geeft een zéér bijzonder gevoel, het is écht een aparte ervaring. Sanne, Jenny en Ramon vonden het eng en gingen daarom snel het water weer uit. Ramon was zelfs panisch en vloog het water uit, waarbij hij uitgleed en een kleine teen licht beschadigde, hetgeen resulteerde in een enorme huilbui, hij was bijna ontroostbaar..
Ik bleef wel in het water, ik vond het een fascinerende ervaring..Voor de vissen was ik een enorm buffet, gezien mijn psoriasis.. Er zaten op een gegeven moment wel 20 of 30 vissen aan mijn voeten en knieën te knibbelen.. Soms was het even niet te dragen al dat knabbelen aan mijn lichaam en dan joeg ik de vissen weg, maar enige seconden later begonnen ze weer.. Ik heb ze denk ik wel een 7 gangen diner verschaft..
Op de weg naar boven hadden we afgesproken op verschillende levels even in een poel te gaan zwemmen, maar omdat in elke poel deze vissen zwommen hadden de kinderen daar absoluut geen trek meer in. Derhalve zijn we in één ruk weer naar beneden gegaan. Pas vlak voor de finish gaf Ramon de moed op, hij was bekaf. Maar heeft het op eigen kracht afgerond.
Wat een kanjers zijn Sanne en Ramon!!
Beneden zijn we op adem gekomen en hebben allemaal een ijskoude coca cola gedronken. Héérlijk na al dat pislauwe water te hebben gedronken tijdens deze beklimming/afdaling.. Om 15.00 uur gingen we met dezelfde oude,aftandse,gammele,kleine gave bus weer terug. We waren ditmaal te laat voor een zitplaats en moesten allen staan. Een Franssprekende man nam zijn dochter op schoot zodat Jenny met één van onze kinderen plaats kon nemen. Dat werd Sanne, omdat bijna tegelijkertijd een jonge Thaise vrouw aanbood om Ramon op schoot te nemen.. Ze was wel heel begerig daarin, maar het was een goede deal voor beide partijen. Zij had zo'n klein farang ventje op schoot (hetgeen door haar vriendin dan ook op de foto gezet moest worden), en Ramon had ook een zitplaats. En wie mocht blijven staan?
Er was geen enkele jonge Thaise vrouw die aanbood om mij op schoot te nemen. What a bummer!
Na een korte wijle werd Ramon erg moe en liet zijn hoofd rusten tegen de rugleuning van het bankje voor hem. De jonge Thaise vrouw had dat door en duwde Ramon zachtjes dusdanig dat hij tegen haar aan kwam te liggen. Je zag haar genieten van het fysieke contact met dat mannetje. Ramon vond dat echter duidelijk een stap te ver gaan, want het duurde niet lang voordat hij zich van haar schoot liet glijden en zich bij Jenny op schoot wurmde..
Een dergelijke intimiteit vind Ramon overduidelijk solitair voorbehouden voor zijn moeder.. Mooi om dit hele proces te aanschouwen. De Thaise vrouw leek het wel te begrijpen, alhoewel ze het wel jammer leek te vinden.
Maar dan treed de wet van cause and effect in werking. Sanne de inlevende, ging uit eigen beweging staan zodat Ramon meer ruimte had bij Jenny op schoot en zodoende kon slapen. Daarop greep een andere jonge Thaise vrouw haar kans schoon en bood haar schoot aan als zitplaats voor Sanne. Sanne ging daar naturel in mee, zag het voordeel er ook van in en voelde zich daar prima in.. En ik? Ach.., laat maar..
Na thuiskomst zijn we in rap tempo achtereen gaan douchen, om daarna in het restaurant van Pong Phen onze maaltijd te nuttigen. De kinderen hadden wederom spaghetti, maar nu met carbonarasaus. Jaja..., ze beginnen te variëren! Hihi.. Daarbij een tomatensalade en garlic bread. Jenny had een fried chicken with mushrooms and garlic on top off rice met garlic bread erbij. Ik had ditmaal een pad Thai noodle gerecht with vegetables and beef en daarbij spring rolls. Voortreffelijk eten..
Tevens begin ik de gerechten steeds meer te spicen met gedroogde chilipepers.
Na het eten zijn de kinderen nog lekker even wezen zwemmen, maar korter dan vantevoren gedacht. Er kwam een onweersbui aangedreven, dus na een kleine twintig minuten moesten ze er veiligheidshalve uit. De regenbuien die we tot dusverre hebben gehad, stelden nog niet zo heel veel voor. We moeten geduld hebben, maar ik hoop nog wel een enorme moeson regenbui mee te maken. Lijkt me gaaf..
Morgen gaan we met de trein van 07.19 uur terug naar Bangkok, tenminste als het personeel en het materieel van de Thaise Railway meewerkt. We gaan zo vroeg, omdat de eerstvolgende trein naar Bangkok pas om 14.45 uur gaat en wij dat te laat vinden. We willen namelijk morgen ook op Hualampong station de treinkaartjes voor de nachttrein van de volgende dag naar Surat Thani regelen, om vandaar uit met een ferry naar Ko Samui of Ko Pha Ngan te gaan. Het wordt namelijk tijd voor some serious beach life voor de kinderen ( en wij ook by the way).
-
20 Juli 2016 - 17:10
:
Het leuke van deze reis is dat rené het verslag maakt en ik ze op leuk met wat foto's..
Ik zal komende tijd wat meer foto's van de omgeving maken ipv van de Kids...
Welterusten voor straks. Hier is het 'al' 22:09 uur, maar morgen hebben we de wekker om 5:45 uur... Hoezo vakantie... -
20 Juli 2016 - 20:19
Netty Mulder :
Door je verslagen reizen we helemaal mee! Geweldig René.!!!
Goede reis terug naar Bankok!!
Dikke kus -
20 Juli 2016 - 20:23
Hessel Mulder:
Wat weer een fantastisch mooi verhaal. Geweldig om te lezen hoe het met jullie gaat. Geniet er elke keer van. Veel plezier verder.
Groet, o pa -
21 Juli 2016 - 00:24
Marrion :
Wat leuk om jullie belevenissen te lezen! Ik kan het me tijdens het lezen levendig voorstellen? En moet af en toe even gniffelen.... Wat bijzonder om deze reis met jullie best nog jonge kinderen te maken. Prachtig! Geniet met volle teugen van deze onvergetelijke reis. Lieve groetjes Marrion. -
21 Juli 2016 - 07:42
Ellen:
Wat een toppers zijn de kids!
Mooi uitstapje naar de watervallen. Wat zullen de vissen nog met volle buikjes genieten.
Ik loop te watertanden bij de beschrijvingen van het eten, Jammie!
Op naar de eilanden! Heerlijk! -
21 Juli 2016 - 11:02
Riky Van Boven :
Wat een leuk verhaal . Klinkt prachtig zoals het beschreven is. Ik merk dat jullie het erg naar de zin hebben. Ik kijk uit naar het volgende verhaal. Wat knap van de kids die klim naar boven en jammer dat de waterval een klein stroompje was. Nog veel plezier. -
26 Juli 2016 - 10:20
Andrea:
Ieh die knabbelvisjes!
Knap geklommen hoor Sanne en Ramon (en Jenny en René hihi)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley