Leaving Bangkok for Kanchanaburi.

Wij waren gisteren reeds de rivier overgestoken om op de andere oever op het station Thonburi Railwaystation de treinkaartjes voor de treinreis van vandaag naar Kanchanaburi te regelen. Bij het afstappen van de boot werd Ramon door een medewerker geholpen om van boord te gaan en dat ging bijna mis. Hij was bijna tussen wal en schip gevallen. We schrokken ons de pleuris!! Dat was de eerste én de laatste keer dat iemand anders dan wij hem daarbij helpen. We hadden ons hart in onze keel kloppen, het scheelde echt maar een haartje. Met dat ik dit opschrijf komt dat angstige gevoel weer terug...
Daar het nog wel een fikse wandeling was op het heetst van de dag, hadden we ervoor gekozen dat ik de treinkaartjes zou halen en Jenny en de kinderen in een airconditioned restaurant zouden wachten op mij. Eenmaal drijfnat van het zweet aangekomen op het station, vertelde de dienstdoende ambtenaar in een smetteloos pak inclusief glimmende pet, dat je de kaartjes niet in advance kon kopen maar allen op de dag van vertrek. Nadat ik had geïnformeerd hoe laat de treinen de volgende dag zouden vertrekken ben ik onverrichterzake terug gelopen naar Jenny en de kinderen. Toen ik daar aankwam in die héérlijk verkoelde ruimte, was er geen vezel aan mijn lichaam dat nog droog was. Jenny en de kinderen waren ondertussen bezig met het verorberen van een lekkere maaltijd. Jenny had een maaltijdsalade avocado en de kinderen een noodlesoup met tofu. Ook ik heb me daar tegoed gedaan aan een maaltijd, Tom Yum soep, met visballetjes, tofu, lots of koriander en groenten.
Ramon kreeg net als voorgaande dagen onbetamelijk veel aandacht van de Thai. De Thai zijn gek op jonge westerse kinderen. Ramon is in de korte tijd dat we hier zijn al tientallen keren aangeraakt door wildvreemde Thaise mensen, zowel man als vrouw. Een hand geven door de mannen, maar vrouwen gaan een stapje verder door meer lichamelijk contact te maken. Van knuffelen tot omhelzen. Heel typisch. Sanne is blijkbaar te oud daarvoor. Ze trekt echter wel aandacht door haar lichte huid en lange blonde haar.
Ramon weet er echter best wel raad mee, meestal vind hij het komisch, soms echter vindt hij het niet zo leuk. We hebben hem gezegd dat als hij het niet leuk vindt hij dat gerust mag laten blijken naar de Thai toe of anders onze hulp krijgt. Tot dusver laat hij het gelaten gebeuren als hij het niet leuk vindt.
Nu is het ook zo dat Ramon een innemend ondeugende uitstraling en gedrag heeft waardoor de Thai zich nog minder belemmerd voelen om hem aan te raken. Best wel fascinerend om te aanschouwen.. Sanne daarentegen is wat timider/verlegener en gereserveerder/nadenkender. Daar waar Ramon alles maar op zich af laat komen, zie je Sanne schakelen..
Enfin, wij weer terug naar Wild Orchid Villa om na aankomst meteen het zwembad in te duiken om al het zweet en stof af te weken. Best wel lekker hoor!! Na het eten zijn we wederom vrij vroeg naar onze hotelkamer gegaan en hebben ons bed opgezocht. Best wel vermoeiend hoor, travelling in Thailand!!

Vanmorgen stonden we vroeg op, de trein naar Kanchanaburi zou om 10.30 uur vertrekken. Na een lekker ontbijt verorberd en uitgechekt te hebben liepen we bepakt en gezakt naar de pier om de public boat te nemen naar Thonburi op de andere oever. De boot vertrok pal voor onze neus, dus moesten we 20 minuten wachten. Jammer, maar niet erg, want er valt genoeg te observeren. Toen onze boot eenmaal kwam kreeg Ramon door de medewerker van de boatservice extra begeleiding naar het ponton vanwaar je op de boot stapt. Our charming little bandit! Ook wij kregen daardoor ongevraagd extra aandacht, maar op een leuke manier.
Op de andere oever zijn we met een auto tuk-tuk (zoals Ramon het omschrijft) naar het station gegaan. Komen we daar ruim voor 10.30 uur,krijgen we te horen dat de trein reeds vertrokken was. Wel potverdorie!! Wederom een staaltje van onverschilligheid en onbetrouwbaarheid van de Thaise ambtenarij.. De volgende trein zou pas om 13.45 uur vertrekken, dus kozen wij ervoor om terug te keren naar ons hotel om daar de tijd te doden ipv 4 uur wachten op een stationnetje bij 30+ temperaturen. Uiteindelijk bleek die informatie wel betrouwbaar en zijn we op precies die tijd vertrokken naar Kanchanaburi. Er waren opvallend veel Ollanders aan boord, waaronder een gezin uit Emmen en één uit Overijssel. Onderweg hebben we daar een wijle mee gekletst, wel gezellig.
Gisteren had ik reeds ons verblijf in Kanchanaburi telefonisch geregeld, in het Guesthouse waar we 10 jaar geleden ook verbleven, Pong Phen. Dus geen zoektocht naar onderdak bij aankomst... Ook al was het een relatief korte treinreis, maar door de twee keer reizen naar het treinstation en de warmte, waren we toch enigszins geradbraakt toen we eenmaal onze familyroom betrokken. Het is een kamer met twee éénpersoonsbedden en een tweepersoonsbed, met een ruime douche inclusief toilet indoors.. Onze kamer bij Wild Orchid Villa te Bangkok had bijvoorbeeld de wc en douche buiten op het balkon, vol in het zicht van de overburen. Hihi... Jaja.., in Thailand kan het allemaal. Samesame.., but different.
We zijn maar meteen allemaal ff wezen douchen, om daarna ons te laven aan een heerlijke fruitshake. Allemaal een andere smaak. Sanne ananas, Ramon kokosnoot, Jenny watermeloen en ik limoen. Ramon vond de zijne uiteindelijk niet lekker en liet dat in typisch Ramons gedrag duidelijk blijken en daar hij wel van zuur houdt heb ik de mijne met die van hem geruild. Daarna hebben we lekker gegeten, Jenny en ik Thais (fried beef with a lot of garlic on top of Rice en Pad Thai checken), jammiejammie. De kinderen spaghetti met tomatensaus.. Ze zijn nog niet overstag vwb thaifood..
Jenny en de kinderen zijn toen naar onze kamer gegaan en ik heb nog een avondlijke wandeling door de hoofstraat waar ' het gebeurd' ondernomen. Ik ben eerst bij een supermarkt wat eten en drinken wezen kopen voor ons ontbijt van morgen, want we willen om 08.00 uur met de local bus naar Erawan Waterfalls en hebben dan geen tijd om vooraf uitgebreid te ontbijten. De boodschappen behelsden; ice coffee, orangejuice, koekjes,chips, nootjes in verschillende variaties en gefrituurd zeewier. Dit heb ik naar onze hut gebracht en Sanne en Ramon waren lyrisch over het komende ontbijt. Hihihi... Ik had ook twee 1/2 literflessen Chang beer in mijn boodschappenmand gedaan, maar kreeg bij de kassa te horen van de dame; no no sir, no alcohol.. Ik met mijn positieve instelling dacht eerst nog dat ze me jonger inschatten als dat mijn werkelijke leeftijd was, echter het bleek vandaag holy budha day te zijn en dan wordt er geen alcohol gekocht. Grr...
Eenmaal weer op straat beland, stond ik even te kijken bij een foodstand waar ze een soort pannenkoek met hartige vulling maakten en dacht; héé.., why not!! Er waren echter nog zoveel wachtenden voor mij, dat ik na 10 minuten dacht, ik ga wel naar de buurvrouw. Die verkocht namelijk pork with honey op stokjes. Met drie stokjes in een plastic puttie liep ik kuierend door de straat, al genietend van dat lekkers. Ik had nog de stille hoop om ergens in een bar of restaurant een biertje te kunnen drinken, maar ook dat bleek ijdel..
For now..,that was all folks..