Laatste dag Krabi én reis naar Ko Phi Phi.

Gisteren was een extra dag die we erbij hadden geboekt bij Cozy Cozy Hotel.. The lazy and luxury life voor een habbekrats ( 1300 baht=€37,50 per nacht inclusief 4 American breakfasts= 2 gebakken eieren, 2 toast, twee worstjes, 1 plak ham, een bordje watermeloen,1 sinaasappelsap en 1 koffie/thee/chocolademelk) beviel ons namelijk prima en we konden er nog geen afstand van doen.. Voor de kinderen was het ook een prima spot, aangezien er een mooi zwembad bij zat. Deze dag hebben we het vervolg van onze reis geregeld, te weten de reis naar Ko Phi Phi, waar we nu dus zijn.
Gisteren hebben we na het riante ontbijt lekker gezwommen, het was mooi weer ervoor.. Half zonnig en bewolkt.. Zo'n rond éénen zijn we het centrum van Krabi Town ingelopen om onze lunch te scoren. Het werd voor Sanne (wederom) en Ramon de worstjes in een pannenkoekje, Jenny en ik namen een soort van oliebolletjes gevuld met kip en daarover sausjes die je kunt vergelijken met onze mayonaise en curry, allemaal een lekkere shake (limoen, Oreo en watermeloen). Ramon wou ook héél graag de stokjes met varkensvlees ingesmeerd met honig hebben, maar deze lagen net op de gril, dus dat zou nog wel een duren.
Daarom liepen wij de hoek om richting de groente en fruit markt om er even te kijken. Daar wij geen typische Nederlanders zijn.., kochten we nog wat fruit. Te weten mango, meloen en pomelo.. Eenmaal terug bij the foodstand met de varkensvlees&honing stokjes bleken deze reeds klaar én verkocht en lag de volgende generatie op de gril. We bestelden er zes en moesten daar dus weer 10 minuten op wachten. Maar bij deze versnapering is dat het wachten dubbel en dwars waard, dus na 10 minuten vertrokken wij met onze smakelijk buit richting Cozy Cozy..
Maar eerst moesten we nog naar de 7-eleven, want Sanne en Ramon hadden hun zakgeld geïncasseerd en wilden daar snoep voor kopen. Ze kwamen wederom met een zak vol snoep de 7-eleven uit, één en al glunder en enthousiasme.. Prachtig!!
Eenmaal terug op onze kamer, was het snel de zwemkleding aan, genieten van de vleesstokjes en de plomp in.. Daarna nog wat snoepgoed verorberen en wederom zwemmen. Wat een kinderwalhalla!!
Na het douchen aan het eind van de middag doen we tegenwoordig allemaal lange luchtige kleding aan. Dit ter bescherming tegen de muggen, want ook al smeerden we veelvuldig met DEET als we korte kleding droegen, those tiny motherfuckers weten altijd net dat plekje te vinden dat je vergeten bent of dat door zweet of schuren/wrijven DEETvrij is geraakt..
We kozen ervoor om wederom naar de pizzeria te gaan voor ons avondmaal.. Jenny en ik hadden wederom een pizza en de kinderen kozen er ditmaal voor om pasta te nemen, Sanne penne en Ramon spaghetti..
Eten bij de Italiaan is trouwens voor Thaise begrippen enorm duur uit eten gaan. Onze rekening betrof wederom rond de 1100 baht, zeg €30,-. Eet je Thais in een restaurantje dan ben je in totaal ongeveer 600 baht kwijt, eet je Thais op een Nightmarket dan kost dat ongeveer 300 baht.. Dit alles inclusief iets te drinken erbij.
We waten iets eerder gaan uit eten dan normaal, want we hadden de kinderen beloofd om nog even in het donker te gaan zwemmen. Om 19.00 uur is het donker in Thailand en je mocht tot 20.00 uur zwemmen.. De kinderen vonden dat bijzonder, zwemmen in het donker..
Toen de kinderen op bed lagen was het tijd voor een paar alcoholische verwennerijtjes op onze balkonnetje alvorens wij ook de rampetampomgeving opzochten.

Vanmorgen ging voor het eerst in vier dagen tijd de wekker, en wel om 06.45 uur. We zouden namelijk om 08.00 uur opgehaald worden door een minivan die ons naar de pier net buiten Krabi Town zou brengen, alwaar wij op de ferryboat naar Ko Phi Phi zouden stappen.
Na wederom zo'n American breakfast soldaat gemaakt te hebben, hetgeen trouwens wel begint te vervelen na vijf dagen, vertrokken we om 08.25 uur met de minivan.. De dames van de receptie namen met kleine pijn in het hart afscheid van Ramon.. Ook zij waren verzot op ons kereltje.. Het is en blijft een apart fenomeen.. Aanraken, vaak Ramon roepen, tegen hem praten.. Ramon weet nu van wanten, hij negeert het tegenwoordig grotendeels, is er stoïcijns onder. Maar ook Sanne kreeg hier aandacht van de dames, ook al was het aanmerkelijk minder dan Ramon.
Desalniettemin benoemde Sanne vanmorgen dat Cozy Cozy hotel het eerste hotel is dat niet alleen aandacht voor Ramon heeft, maar ook voor haar en dat ze dat wel fijn vond.. Dat konden wij ook zeker wel inkomen..
De overtocht naar Ko Phi Phi duurde een kleine twee uur.. Een half uur voor aankomst bleek Ramon overgegeven te hebben.
Ik was er niet bij, want ik ben bij dergelijke boottochten altijd on deck te vinden om te genieten van de uitzichten, de wind door mijn haren en de zon op mijn huid.. Jenny riep mij, en na tig keer roepen en er door Thai people op geattendeerd te worden, hoorde ik haar ook daadwerkelijk.
Toen ik benedendeks kwam, bleek Ramon een aanmerkelijke plaat op een stoel gelegd te hebben en daar bleef het uiteindelijk ook bij.. Hij zag ook erg pipjes, maar hij voelde zich na het ledigen van zijn maag toch een beetje beter. Ook Sanne had wat last van de maag, maar zij hield het droog..
Eenmaal aangemeerd begint altijd het getrek in de stapel backpacks, iedereen wil haantje de voorste zijn.. Daar onze backpacks halverwege de stapel lag, gaf ik de kleine rugtas aan Jenny zodat ik de handen vrij had.. Zij, Ramon en Sanne stonden enigszins afzijdig, terwijl ik de stapel backpacks in de gaten hield en zag slinken. Toen ik de onze ontwaarde, gaf ik Jenny een signaal dat ze naar voren kon komen, heb ik me tussen de menigte naar voren gewerkt en onze backpacks gepakt en mee genomen naar het achterdek. Jenny en de kinderen waren daar ook snel en we konden van boord gaan.
We zijn eerst maar eens de pier afgelopen, om alle touts die schreeuwden om bij hun Guesthouse, Resort of bungalowpark te boeken en alle andere schreeuwlelijkerds kwijt te raken. Daarna zijn we op zoek gegaan naar Tee Guesthouse, waar wij gisteren telefonisch contact mee hadden om te reserveren.
Daar deden ze echter niet aan, want ze hadden de ervaring dat mensen vaak niet kwamen opdagen. Dus wie het eerste komt, die het eerste maalt.. Na toch nog een redelijk stuk gelopen te hebben kwamen we dan toch aan bij Tee Guesthouse.
We hebben de kamer eerst even bekeken om daarna te constateren dat het wel voldoet. Ter vergelijking met Cozy Cozy en alle andere plekken waar we tijdens onze reis hebben overnacht, is dit de minste van allemaal, tevens ook de goedkoopste.. Het doet ons een beetje denken aan het reizen in Thailand van 10 jaar geleden, want toen zaten we grotendeels in dergelijke verblijven.
We hebben voor drie nachten geboekt, om daarna Tonsai Village in te gaan om te gaan lunchen.. Jenny nam een mushroomsoup, Sanne en Ramon een tomatosoup en ik een Pad Thai chicken.. Daarbij een fruitshake voor Sanne, Jenny en mij, respectievelijk een strawberry, melon en lime, en Ramon nam een groene fanta zonder prik.
De prijs was schrikbarend hoog, maar we wisten dat het hier aanmerkelijk duurder zou zijn.. Ook al is het low season, op Ko Phi Phi is het dat nooit. Het blijft altijd in trek bij jongere backpackers, hier wordt gefeest till dawn..
Tevens is het op een eiland natuurlijk altijd wat duurder dan op het vasteland, omdat alles per boot ingevaren dient te worden.
Tonsai Village ligt op een dunne landstook die Ko Phi Phi Don verbind met Ko Phi Phi Leh, een heeft twee stranden met prachtig wit zand.. Echter..., op het ene strand is de grote betonnen pier met alle vracht en ferryboten. Tevens liggen er veel longtailboats voor anker die gebruikt worden om toeristen rond het eiland te vervoeren of voor eilandtours. Daarnaast komen er elke dag vele tientallen speedboten aanmeren voor een paar uur.
Van de Franse uitbaatster van Tee Guesthouse hoorden we dat het water van het andere strand discusting was.. Daar liggen vele barretjes en restaurants aan en al het afvalwater wordt daar blijkbaar in geloosd. Dus beide strande is een no go area om te zwemmen... Het eens zo mooie en lieflijke Ko Phi Phi is verworden tot een grote smerige bende..
Voor vandaag kozen we ervoor om naar het viewpoint te lopen. Het bleek uiteindelijk een enorm lange route die we af moesten lopen. Tien jaar terug kon je nog met een wandelpad en trap ernaar toe.. Halverwege waren de kinderen op en leeg..
We kozen ervoor om toch door te gaan, hetgeen betekende dat we wederom de kinderen grote stukken moesten dragen.
Maar we hebben het gered en konden een hele tijd uitrusten en genieten van een lekker windje, een ijsje en frisdrank..
Nadat ik ook nog via een jungle trail bij een ander viewpoint had gekeken, die trouwens nog mooiere vergezichten had, en weer bij Jenny en de kinderen terug kwam, zijn we alras daarna weer naar ons Guesthouse gegaan. Via het wandelpaadje en de trap!! Deze bleken nog gewoon te bestaan. We hadden de kinderen en onszelf dus um sonst afgebeuld met de lange weg naar boven!!
Daarna was het lekker koud douchen, want de heater blijkt niet te werken, en na even uitgerust te hebben op de bedden zijn we Tonsai Village ingegaan voor het avondeten. We hebben ons er makkelijk van afgemaakt. Met een grote pizzapunt om te beginnen. Deze hebben we op straat opgegeten. Daarna liepen we langs een restaurantje die onder andere appels in een vitrine had liggen, waarop Ramon riep dat hij er één wilde.
Prima, we zien onze kinderen graag fruit eten. Bleek die ene, niet al te grote appel omgerekend €1,- te kosten! Zo duur heb ik nog nooit één appel aangeschaft!! Ramon heeft er echter smakelijk van gegeten.. Later hebben we nog wat fruit gekocht, twee appels en een voorgesneden mango. Ook dat fruit had vergelijkbare prijzen als die appel van Ramon..
Daarna hebben we nog even in de buurt van de pier op de boulevard gezeten, terwijl de kinderen op een stukje strand aan het spelen waren. Het was inmiddels al donker, dus zijn we maar weer terug gelopen naar Tee Guesthouse.. Nog even een pitstop gemaakt bij een supermarkt voor een sixpack literflessen water, twee Smirnoffs voor mij en een Breezer voor Jenny, voor Sanne en Ramon nog wat prikloze limonade and off we went.
We gaan morgen de hele dag zwemmen, maar dan wel op Hat Rantee, aan de andere kant van het eiland, waar de kwaliteit van het zwemwater wél goed is. We huren daarvoor morgenvroeg een longtailboat om er te komen. Sanne en Ramon hebben voorlopig genoeg gelopen. Hihi..