Tweede dag op Ko Muk.

Het was gisteren vroeg dag voor ons, want Sanne en Ramon hadden om 07.00 uur blijkbaar de slaap uit, dus wij ook, zucht...
We konden niet ontbijten bij Top Hill Restaurant, want the leading lady zou vandaag naar het vasteland gaan om boodschappen in het groot te doen..
Nadat we allen maar traag op gang kwamen en dus maar wat aanlummelden, was het reeds 09.30 uur toen ik met een lege rugtas lopend naar het dorpje ging om ons ontbijt en lunch bij elkaar te vergaren.. Geen idee wat er te verkrijgen was..
Na een kleine twintig minuten lopen arriveerde ik in het dorp, waarvan de huizen van hout op betonnen palen gebouwd is met tussen de huizen betonnen paden op betonnen palen.
In regentijd loopt alles daar namelijk onder en staat er zo 1 1/2 meter water. Er liggen ook boten onder/bij de huizen voor de natte periode. Nu liggen ze dus op het droge. Tevens ligt er rondom al die huizen een enorme partij plastic afval en andere rotzooi. Daar waar wij het rondom ons huis graag netjes en ordentelijk willen hebben, gaan ze er in Thailand duidelijk héél anders mee om..
Bij het eerste winkeltje aangekomen, deed ik eerst mijn sneakers uit alvorens het winkeltje te betreden. Het verschilt per winkel of ze dat willen of niet. Liggen er slippers voor de deur, dan weet je genoeg. Het winkeltje had weinig te bieden voor ons. Ik ben er vertrokken met vier pakjes Oreo koekjes..
Na daarna nog een kleine tweehonderd meter gelopen te hebben, trof ik het volgende winkeltje aan. Deze had meer voor ons te bieden. Ik ben daar weg gekomen met; vier pakjes houdbare melk, toast met iets ertussen, ieniemieniekleine witte bolletjes met vulling, een soort van bladerdeegpasteitjes zoals we die ook op Ko Sukorn hadden verorberd, vier blikjes Lipton Icetea, drie blikjes icecoffee merk Birdy en twee grote flessen water.
Toen ik eenmaal met de buit terug was bij onze bungalow, was het schone en fris ruikende hempje van even daarvoor, verworden tot een zeiknat, naar zweet meurend vod, dat meteen weer bij the laundry kon..
Toen ik mijn rugtas ledigde, werden de kinderen alleen enthousiast bij de vier pakjes Oreo koekjes met allen een andere smaak en bij de Icetea.. Naar later bleek hadden ze het intuïtief ook bij het goede eind, want de toast en kleine bolletjes waren ook maar ternauwernood te kauwen en zeker niet geschikt voor herkauwen.. De bladerdeegpasteitjes met zoete vulling daarentegen waren voortreffelijk!
De rest van de ochtend hebben de kinderen op de iPads hun spelletjes gedaan en Jenny en ik een beetje chillen op de veranda.. Na het opstaan bleek dat we allemaal, maar met name Ramon, lek waren gestoken door those damn musquito's!!
Ramon reageert er ook nog eens allergisch op waardoor de bulten erg groot worden en er soms blaren op komen. Het joch gaat er vanzelfsprekend aan krabben daar het enorm jeukt, waardoor sommige bulten dan ook nog eens gaan ontsteken.
Wat hebben we te doen met Ramon!!
Ik uitte daarop mijn twijfels over een langer verblijf op Ko Muk, want het is godvergeten musquito's country..
Ook Jenny had die gedachte, dus besloten wij om ons verblijf met een dag te verkorten en de volgende dag dus weer te vertrekken..
Na de brunch zijn we wederom naar het strand geweest en hebben daar een paar heerlijke uurtjes gehad. Ramon vergat daar ook even alle last en jeuk van al zijn bulten..
's Avonds hebben we bij de gozer van ons resort de tickets voor de overtocht naar het vaste land én voor de minivan naar Trang geregeld en tevens betaald voor de twee overnachtingen.
Wat trouwens wel gaaf is, is dat er mooie grote tropische vogels rondom onze bungalow vliegen.. We denken dat het kaketoes zijn, maar weten het niet zeker.
Spijtig genoeg kunnen we ze niet vastleggen op de foto, ze zijn namelijk fotoschuw.. Denk je er net één op de gevoelige plaat te kunnen leggen, vliegen ze weg of huppen een tak verder waardoor ze niet meer goed zichtbaar zijn..
Na het regelen van de overtocht moest er natuurlijk nog gegeten worden, dus op naar het restaurant..
Dit keer ging Jenny voor de voortreffelijke Massamancurry met chicken, ik koos voor fried rice with pork en spring Rolls with pork en Sanne en Ramon namen spaghetti met chicken en tomatosaus..De kinderen dronken er, zoals wel veel vaker deze reis, frisdrank bij, en Jenny en ik deelden wederom een Large Chang beer.
Mijn voorafje, de spring rolls, werden vanzelfsprekend als eerste geserveerd. En daar waar normaal de spring rolls het formaat van Vietnamese loempia's hebben of zelfs nog iets kleiner, had de praatgrage dame ze gemaakt in formaat van de grote Chinese loempia's. Vijf stuks ook!! Du meine liebe!! The women really can't cook in decent portions!!
Gelukkig wilden Jenny en de kinderen er ook wel wat van hebben, alsmede het Duitse koppel dat er inmiddels ook was aangeschoven voor hun mammoetmaaltijd..
Ook de bestelde gerechten die daarna werden geserveerd waren buitenproportioneel.. Maar bijzonder lekker en niet duur. Ze adverteerd zelf met de slogan, 'cheap, cheap, and different'. And that it is!!
In één van haar prachtige praatgrage buien had de dame verteld dat ze zes kinderen had, waarvan ze van sommigen niet precies de leeftijd meer wist!! Haar dochter van 12 hielp naast school mee in het restaurant. Haar taak was het aannemen van de bestellingen, het brengen van het bestelde en het afrekenen.
Het meisje kon erg goed Engels spreken, had gevoel voor humor en was cheaky..
Zoals we al vaker hadden gezien tijdens onze reis, was ook hier een deel van het restaurant zeg maar hun woonkamer. Telkens als we kwamen lagen er wat dekens en kussens op de grond. Daar lagen ze dan op tv te kijken of te luieren. Één van haar kinderen zat in het restaurant zijn huiswerk te maken en de jongste van bijna vier gebruikte het restaurant als zijn speeltuin.. Mooi om te zien trouwens, anders dus mooi..
De vorige dag hadden we benoemd dat Ramon over twee dagen jarig zou zijn. Daarop had de dame gezegd dat ze dan een verjaardagspannenkoek voor hem zou bakken. We hadden haar deze avond echter verteld dat we haden besloten om de volgende dag te vertrekken. Toen wij uitgegeten waren kwam ze er alsnog aan met de pannenkoek. Ze was het dus niets vergeten en gaf het beloofde dan maar nu.. Prachtig mens!!
Daar we allemaal tot de strot toe gevuld waren en er geen hap meer bij kon, vroegen we haar of ze het als take away wou inpakken, zodat we het de volgende dag als ontbijt konden gebruiken. Ze wilde het best wel inpakken, maar vertelde erbij dat het niet tot de volgende dag zou kunnen blijven liggen omdat anders de mieren (die werkelijk overal en in vele diverse formaten aanwezig zijn) ermee vandoor zouden gaan (so to speak).
Even daarvoor had het Duitse stel gevraagd of ze voor hun dezelfde springrolls wilde bakken als voor mij, zodat ze die als ontbijt konden gebruiken op de boot naar het vaste land, want ook zij zouden de volgende dag vertrekken.
The lady zei toen dat de springrolls dan niet lekker stevig zouden blijven en dat ze die wel de volgende ochtend vroeg voor hen wilde bakken en dat ze die dus dan konden halen. Daarop haakte ik in door te zeggen dat onze pannenkoek dus ook prima bewaard kon worden in hun koelkast en dat wij die de volgende dag ook wel even kwamen halen.. Ze moest smakelijk lachen om mijn actie en stemde in..
Daarna zijn we naar onze bungalow gelopen, net als de avond ervoor in het pikkedonker over een deels onverhard pad.
Maar goed dat Jenny een lamp op haar mobieltje heeft, want anders zou het wel héél problematisch worden..
Van lichtvervuiling is hier namelijk absoluut geen spraken, zal ik maar zeggen!!