Ko Sukorn

Vanmorgen melden de kinderen zich om 08.00 uur. Gezien het tijdstip van naar bed gaan gisteravond, namelijk om 22.00 uur, was dat dus een lange nachtrust. Nachtbraken lukt ons in Thailand niet.. Al vroeg in de avond gaat het lampje reeds uit.. Tien jaar geleden was dat ook zo..
Travelling is exhausting!
Om 09.00 uur zaten we aan het door Ali gemaakte ontbijt. Ieder drie toast with butter and jam and a fried egg en daarbij een hele versneden ananas voor ons vieren. Verder sinaasappelsap uit fles, omdat hij op het eiland op het moment niet aan verse sinaasappels kan komen, en koffie en thee.
Op een gegeven moment zagen we Ali geen poffertjes apparaat maar minidonut apparaat uit de verpakking halen en invetten. Er werd beslag in de keuken gemaakt waarna hij begon te bakken en er een paar bij ons aan tafel bracht om te proeven. Ze smaakten lekker en dat brachten we over. Hij vroeg toen of we deze voor de lunch wilden hebben, waarop we bevestigend antwoorden en ik toevoegde of hij die voor ons wou bakken om mee te nemen zodat we onderweg konden lunchen.. Ali vond dat geen probleem en begon te bakken.. Na een tijdje vroeg hij aan Sanne of zij er ook een paar wou bakken en dat wou Sanne wel.. Daarna betrok hij Ramon er ook bij en die heeft toen ook een setje gebakken.. Ondertussen waren twee andere mannen bezig schattige zakjes open te klappen en te voorzien van een inlegbodempje.. Ali bakte de mini donuts namelijk in grote hoeveelheden. Jenny dacht dat de zakjes gevuld met mini donuts voor de verkoop bedoeld waren en dat zou zo maar eens kunnen zijn. De gaatjes in de mini donuts werden trouwens gevuld met kleine zachte snoepballetjes.
Erg leuk en lief hoe Ali onze kinderen erbij betrok..
Ik had Ali bij het ontbijt ook even de foto van de schorpioen van gisteravond laten zien en vroeg hem of er daar veel van waren hier. Hij vertelde dat het er niet veel waren, maar wel dat ze giftig waren en dat een schorpioen stak met zijn staart. Ik heb me maar even onwetend gehouden voor wat betreft dat laatste en hem bedankt voor de informatie.
Na lekker lang getafeld te hebben zijn we met lunch en al op de motorscooters gestapt om het eiland rond te toeren..
Het duurde niet lang of de scooter van Jenny viel uit. Ze kreeg ' m weer aan de praat, maar van korte duur. Ik probeerde het daarna, kreeg 'm weer aan de praat, maar wederom van korte duur.
Ik keek daarop eens in de tank en zag dat er nog maar weinig in zat. Desalniettemin was dat naar mijn mening niet het probleem.. Er zat toch nog benzine in de tank dus ook in de brandstofleiding? Wij Ali gebeld.. "Ali, we have problem.. Motor kaput!!" Na uitleg waar we waren zou hij komen.
Na korte tijd kwam één van zijn medewerkers genaamd Abu aangereden. Hij probeerde ook eerst de motor te starten.. Toen het niet lukte keek ook hij in de tank en zei; " ah..no..no.. You moment". En weg scheurde hij om na een kleine vijf minuten terug te keren met een fantafles gevuld met benzine.. Nadat deze geledigd was in de tank was het starten en lopen.
Ik maakte met lichaamstaal een beweging die op humoristische wijze beschaamdheid inhield, hetgeen hij ook als dusdanig opvatte en moest lachen.. Om daarna weer in vliegende vaart te vertrekken, waarna wij onze roadtrip ook vervolgden.
Ten eerste maar eens naar de benzine automaat in het dorpje bij het winkeltje om van beide scooters de tanks tjokvol te gooien!! Er gingen aardig wat briefjes van 20 baht in de automaat voordat beide tanks gevuld worden..Ach.., en toen ook maar weer bij het winkeltje wat koud drinken gekocht en genuttigd.
We hebben uiteindelijk zo' n beetje alle verharde wegen van het eiland bereden.. Onderweg zijn we een aantal keren gestopt, bij het viewpoint en bij beide pieren op het eiland..
Leuk om de bedrijvigheid op kleine schaal te aanschouwen als er een longtailboat aanmeerde om mensen en spullen af te leveren. Tot twee keer toe zagen we een motor van boord getild worden en via een betonnen trap met 7 á 8 treden naar boven gedragen worden door vier man.
Nu zijn die kleine motoren niet zo heel erg zwaar, maar de behendigheid die ze daarbij aan de dag leggen is groot. Bij geen van de mannen was er onbalans te bespeuren, geen moment.. Het was een soepele teaminspanning. Dat hadden ze samen vaker gedaan..
Er hingen ook genoeg locals rond op de pier, bijna allemaal mannen. Ze hingen lui onderuit,of lagen languit te slapen totdat er weer een longtailboat aankwam. Dan werden er een paar actief die belang hadden bij de schuit die aanmeerde.
Over onze aanwezigheid werd ook gesproken, dat hebben we niet alleen hier op het eiland maar op meer plekken ervaren. We weten dat ze over ons praten als het woord farang valt, hetgeen buitenlander betekend.. Als je daar dan op inhaakt met zoiets als 'yes farang', voelen Thai zich een beetje betrapt en gaan dan lachen om de ontstane precaire sociale situatie het hoofd te bieden en tot een goed eind te breien. Best wel grappig vinden wij, dus wij lachen dan ook olijk mee..
Zo halverwege de middag arriveerden we weer bij Cabana beach, zoals het heet waar wij ons tijdelijk verblijf hebben.. Sanne en Ramon zijn in onze airconditioned bungalow gaan zitten om met een iPad en Jenny' s telefoon wat spelletjes te doen. Jenny en ik zaten buiten te genieten van de zon (ik) en de schaduw (Jenny). Onderwijl was ik bezig om verslag te maken van gisteren. Daar we hier geen WiFi hebben, sla ik die eerst op in documenten zodat Jenny die later als we wel weer WiFi hebben op de site kan zetten. Dit komt allemaal uit Jenny' s koker hoor.., die wetenschap, behendigheid en kennis ontbeer ik..
Laat in de middag hebben we lekker gegeten van de best wel redelijke kookkunsten van Ali. Allemaal chicken with garlic and cashewnuts on top of rice.. Sanne heeft daar echt goed in gegeten, Ramon best ook wel redelijk. Er was een soort van maggi Thai style bij en de kinderen vonden die erg lekker en gooiden deze in ruime mate over hun witte rijst..
Thuis doen we dat namelijk met maggi Dutch style, dus dat is bij ons gangbare shit..
Omdat de kinderen er goed in gegeten hadden hebben we deze maaltijd voor hun ook voor morgen bij Ali geregeld.
Ali kwam zelf met de suggestie om voor Jenny en mij morgen een coconutsoup with chicken te maken, no spicy.. Prima Ali.., verras ons maar. Hij zal wel de kunst van een dergelijke soep maken verstaan, anders had hij het ons inziens niet geopperd.. Hihi..
Net als gisteren deelden Jenny en ik na de maaltijd een big bottle of Chang beer..
Ja lezers.., jullie lezen het goed.. Jenny drinkt hier bier!!
Sanne was iets voor ons aan naar het restaurant gedeelte gelopen. Toen wij aankwamen zat zij op een stoel met naast haar één van de jonge katjes. Wij zeiden toen tegen Sanne dat we toch gezegd hadden de katjes niet aan te raken. Maar volgend Sanne had ze dat ook niet gedaan, de kat zou er zelf opgesprongen zijn.. Toen we zeiden dat die katjes te klein zijn om zo'n sprong te maken, ontsprong er op haar gezicht een hele flauwe fleem van een lach.
Amper waarneembaar maar net genoeg voor ons om te zien dat ze zich betrapt voelde.. Toen we dat benoemden werd de lach groter en gaf ze toe dat ze het katje op schoot had genomen.
En waarom mogen onze kinderen geen dieren aanraken? (Hetgeen trouwens wel eens gebeurt is hoor. Bij Blue Marine Guesthouse in Hat Rin op Ko Pha Ngan waren goed verzorgde katten).
Het is een advies van de GGD omdat de dieren inThailand bepaalde ziekten kunnen overbrengen op mensen. Ze worden hier niet zo goed vertroeteld met injecties en dierenartsbezoeken als de gepamperde in luxe levende viervoeters bij ons in Nederland.
En de kittens van Cabana beach zien er niet bepaald goed en gezond uit!!
Na het eten zijn we in het schemer hier nog even het strandje opgelopen, waarna de krabbetjes er met de dubbele turbo erop vandoor gingen. Sanne vond dat erg grappig om te zien en ze was verbaasd over de snelheid die de krabbetjes genereerden..
Ramon was op dat moment aan het rondscharrelen tussen het aangespoelde rubbish onder de palmbomen en miste daardoor dit schouwspel..
In zijn beleving miste hij echter niets, want hij kwam dolenthousiast aanlopen met een oude verdroogde kokosnoot die hij had gevonden en die hij ons wel érg graag wou laten zien..
Mooi joh Ramon!!
Sanne ging natuurlijk nog op zoek naar schelpen en vond er ook twee hele mooie..
Maar ja.., ik constateerde wederom dat ook deze schelpen waren bewoond door krabbetjes..
Sanne baalde en zei; "waarom vind ik altijd schelpjes die bewoond zijn!" De lieve schat!!
Eenmaal weer in onze oranje bungalow hebben we het wondje onder de voet bij Ramon bekeken. Die lijkt minder rood, het wondje is nog open.. Net als Sanne is hij wel gaan douchen, want het werd wel tijd, zeg maar..
We hebben het wondje verder onbehandeld gelaten met de gedachte dat het tijdens de nacht goed kan indrogen en dat we er dan morgenvroeg weer wat betadine in doen en een pleister erop.
Nadat de kinderen eenmaal in bed lagen, zijn wij weer buiten gaan zitten..
Op een gegeven moment schrok Jenny zich de pleuris en sprong op van haar stoel!!
Dat bracht bij mij ook de schrik in het lijf... Wat bleek? Er liep een schorpioen onder Jenny's stoel, op nog geen voetlengte afstand.. Man o man.., dan zit je niet lekker meer buiten hoor!! Zeker niet met de wetenschap dat ze ook nog giftig zijn.. Nadat we van zitplaatsen verkast waren, van wat verderaf van onze bungalow waar meer wind stond en het dus aangenamer is, naar vlak voor onze bungalow, zagen we ineens nog veel meer van die creepy crawlers.. Kakkerlakken in overvloed, een duizendpoot, een soort van duizendpoot maar dan met iets bij z'n achterste wat op een steekwapen lijkt, een krabje in een prachtige schelp die rondscharrelde, heel veel Sesamstraatmieren (ienimieniemieren) die trouwens in snelheid onze mieren in Nederland bij verre naar de troon steken en joekels van mieren rood en zwart. En dat waren dus de insecten die we gezien hebben! Wie weet wat er allemaal nog meer rondscharrelt in je directe omgeving?
Zo leeft er bijvoorbeeld op onze slaapkamer een dier(tje) die we nog niet gezien hebben maar die wel sporen achterlaat.. Zoals ontlasting op Jenny's kussen.. Hihihi... We hebben in alle hoeken,gaten en andere plekjes gezocht, maar niets kunnen vinden. Voor onze gemoedsrust gaan we er maar vanuit dat het een onschuldige gekko is.