Laatste dag Ko Pha Ngan en de reis naar Trang.

Gisteren hebben we ons ontbijtje in een ander restaurantje genuttigd dan de voorgaande dagen. De dame in kwestie is een bijzonder aardige vriendelijke vrouw. Net als vaker, zat Sanne ook nu erboven op als onze fruitshakes gemaakt werden. En elke keer wordt dat als bijzonder leuk ervaren en heeft Sanne daardoor ook steeds even een leuk contact. Jenny en de kinderen hadden een sandwich en ik een mixed fruit sereal yoghurt. Daarna zijn we de reis naar Trang wezen regelen. We liepen dus eerst de zaak van de vrolijk groetende dames binnen, maar alles wat er zat (en dat was veel), geen dames. Wel een man van pak ' m beet 130kg met een babyface. Na ons voorgelicht te hebben en we het eigenlijk wat te duur vonden, hebben we gezegd nog even verder te kijken. De volgende travel agencie bleek bij een Guesthouse annex wasserette te horen en werd gerund door een vrouw die er voor Thaise begrippen poche uitzag. Daar waren de prijzen navenant hetzelfde, zelfs iets duurder, dus we kozen ervoor om de deal met de dikke man te sluiten. Hij moest namelijk zijn kost verdienen met alleen een travelagencie. Jenny en the kids deden ondertussen wat boodschappen, nou eigenlijk the kids...
Ze hadden de afgelopen weken hun zakgeld niet gekregen en dat kwam de avond ervoor ter spraken, dus hadden ze het achterstallig gekregen. Dat betekende dus dat ze nogal wat cash op zak hadden en ze eenduidig benoemden dat ze ervan mochten kopen wat ze wilden. Natuurlijk kinderen.... In the familymart vonden ze alras de snoepafdeling, surprise surprise!! Ik had Sanne gezegd wel op te letten dat ze niet meer uitgaf dan dat ze samen hadden (bij elkaar 159 bath). Toen ik terug was van the travelagencie stonden ze net bij de kassa, de rekening was 272 bath, dus die opzet was niet geslaagd. Hihihi... De kinderen hadden daar geen problemen mee, want er lag me daar een partij snoep op de toonbank zeg en pa en ma legden wel bij!
Dus het zakgeld van de komende weken hebben ze er ook reeds doorgebrast, hihi..... Sanne en Ramon liepen de koning te reik de winkel uit met een zak vol snoep. Mooi hoor...
Rond het middaguur zijn we door Hat Rin Village gelopen om aan Sunrisebeach te komen voor een middagje zwemmen. Het weer was ook weer een stuk beter met af en toe zelfs zon..
's Avonds hebben we bij hetzelfde restaurantje gegeten als vanmorgen. Lieve mensen die het runnen.. Jenny had een Pad Thai vegetable en de kinderen en ik een fried rice with chicken. De kinderen kozen niet zelf voor de maaltijd, deze werd door ons "opgedrongen". Af en toe moeten ze toch ook echt even een soort van Thais eten en niet alleen maar pizza, spaghetti, patat,etc. Sanne vond het zelfs nog redelijk smaken maar Ramon al overduidelijk met erg lange tanden...
Op de terugweg naar onze bungalow waren Jenny en Sanne vooruit gelopen, want Sanne moest een grote boodschap doen. Ramon en ik liepen er op gegeven moment 100m achter en hij wou rennen. Dus nam ik hem bij de hand om dat gezamenlijk (lees verantwoord) te doen. Na het gat tussen ons en de dames tot 20 m gedicht te hebben, en ik daarmee al een groot beroep op mijn conditie gedaan had, stopten we met rennen. Ik benoemde nog zo naar Ramon om nu niet meer te gaan rennen, maar hij kon het niet laten en trok nog een "sprintje".. En struikelde over een lichte verhoging in de weg en ging genadeloos op zijn plaat.. Het resultaat was een brullende Ramon met een bloedende schaafplek op zijn rechterknie. Eenmaal in de bungalow huilde hij nog flink.. Ik heb wederom the first aid kit voor hem erbij gepakt en dacht dat het wel een goed idee was om de wondjes even te ontsmetten met een alcoholdoekje.. Ramon liet overduidelijk horen dat hij het geen geslaagd idee vond, hihi.. Was wel noodzakelijk, dus bléér maar ff jongen.. Daarna betadine erop en dat was het dan weer... Our clumsy little boy!! Zijn bene lijken al aardig op een klein slagveld.. Blauwe plekken all over, rode plekken van de muggenbeten, andere wondjes..
We zijn allen vroeg te bedde gegaan, want de volgende morgen weer eens erg vroeg op pad voor de reis naar Trang.

Vanmorgen ging de wekker dus om 05.15 uur.. Argh......
Geen koffie om de dopogen een handje te helpen en het systeempje een kickstart te geven, grr...
The big fat friendly fellow from the travelagencie stond om 06.00 uur klaar met zijn auto tuk-tuk om ons naar de pier in Thong Sala te brengen. Om stipt 07.00uur vertrok the ferryboat. Jenny bleef praktisch de hele vaart binnen zitten, ik praktisch de hele tijd boven aan dek en Sanne en Ramon pendelden steeds op en neer..
De eerste stop was Ko Samui, om daarna door te varen naar the mainland.. Om ongeveer 09.45 uur kwamen we aan land en werden tezamen met andere toeristen alras in een bus,waarvan het interieur in de kleuren paars en roze was, na een plek gebracht waar we moesten wachten op verder vervoer met minivans.. Omdat we daar één uur moesten wachten, hebben we daar onze lunch besteld. Ipv vanaf daar met de minivan te vertrekken, zoals we dachten, werden we eerst met een pick-up truck vervoerd naar een plek in Surat Thani waar vele minivans vertrokken naar diverse bestemmingen. Er was echter geen farang meer te bekennen, alleen Thai people, hetgeen het alleen maar leuker maakt. Na daar nog een half uur gewacht te hebben, vertrok eindelijk onze minivan! Aan boord zaten 14 personen, incluis die onreine,zwetende, reizende farrang..
Het was een duivelse rit.. Zoals bekend rijden minivanchauffeurs als gekken en gebeuren er ook vaak ongelukken mee. Dat is ons gelukkig bespaard gebleven, maar de chauffeur haalde capriolen uit waar je in Nederland je rijbewijs voor kwijtraakt voor 10 jaar of zo.. Links inhalen, rechts inhalen, tot op 10 cm de voorganger naderen, veelvuldig knipperen met het grote licht, de vluchtstrook gebruiken, de snelheidslimiet bij verre overschrijden, op het laatste moment uit noodzaak hard remmen, etc, etc, etc.. Al met al een dollemansrit!! Desalniettemin sliep praktisch de hele bus, inclusief Ramon en ik voor een wijle.. Jenny en Sanne niet, vooral Jenny hield angstvallig het verkeer en de capriolen van de chauffeur in de gaten.
Maar..., we waren ruim voor de aangegeven aankomsttijd op de busterminal in Trang!! Elk voordeel heb zijn ......!!
Nog voordat we uit de minivan stapten stond er reeds een oude arm uitziende man die riep tuk-tuk en daarbij wees naar zijn mini-mini-mini tuk-tuk.. Een erg oud, aftands en bijna uit elkaar vallend gevalletje.. Wij zeiden okay.., maar eerst ff naar het toilet.. Ramon en de dames gingen de blaas ledigen terwijl ik met de man stond te communiceren over waar wij naar toe moesten, Sri Trang Hotel.. Hij leek mij niet te begrijpen of hij wist niet waar het hotel was en schakelde een andere man in die in de busterminal zat.. Ook dat schoot echter niet op, maar gelukkig kwam er een behulpzaam jonge vrouw aan die een mondje Engels sprak, waarna het duidelijk werd voor ons allen. Toen ik daarna vroeg tau rai (hoeveel?) meende ik dat hij zei 170 baht. Omdat het niet erg ver was naar ons hotel leek me dat teveel, maar de communicatie verliep wederom stroef. Ik zei 120 baht, maar hij begreep mij niet. Dus pakte ik 120 baht uit mijn broekzak en deponeerde dat in zijn handen. Hij keek verrast en zei verrukt okay!! Ik had hem overduidelijk niet goed begrepen en bleek dus bereid hem aanzienlijk meer te betalen dan dat hij vroeg.. Maar ach.., in totaal was het €3,50 en wij beiden vonden het prima dat deze arme man een meevallertje had. Het triple in zijn tuk-tukkie leverde veel bekijks op.. Veel lachende Thai people die voorbij reden in auto's en op motoren. Moet je die Farang zien in die oude gammele tuk-tuk.. Mijn inschatting is dat ze het zelf te min vinden om zo vervoerd te worden. Wij echter genieten van zulke situaties en de kinderen vinden het rijden in een tuk-tuk geweldig leuk. Tevens zijn wij een bezienswaardigheid in Trang omdat er haast geen toeristen komen.. We zijn dan ook veelvuldig met een lach en een zwaai begroet.. Leuk hoor..
Onze tuk-tuk driver reeds eerst nog even bij een travelagencie langs om zijn commissie te krijgen. Wij vonden het best, het oponthoud was maar één minuut en zo kon hij nog een paar baht extra pakken.. Bij het Sri Trang hotel aangekomen, bleek de beschrijving van de Lonely Planet spot on te zijn.. Het hotel bestaat sinds 1952, is gerestaureerd en heeft wel wat grandeur...
Gisteren hadden we reeds een kamer met drie bedden gereserveerd en toen we ons uit de tuk-tuk wurmden wisten ze dat het de familie Bloemink betrof.. Dat geeft een fijn gevoel..
Na ingecheckt te hebben vroegen ze waar we verder heen gingen. Toen ik uitlegde naar Ko Sukorn en of ze me konden vertellen waar we op de auto tuk-tuk moesten stappen voor de reis naar de pier, vertelde de dame achter de receptie dat zij ons voor 250 baht per persoon naar de pier konden brengen, inclusief met een longtailboat de overtocht naar het eiland. Gezien wat ik gelezen had in de L.P., was dat voor ons een goede deal. Dat is 200 baht (€5,30, hihi..) duurder dan de goedkoopste optie, maar dan hoeven we zelf niets meer uit te zoeken danwel onderweg over te stappen op een andere auto tuk-tuk en het scheelt reistijd.. Dus dat was snel geregeld.. Toen we op onze kamer kwamen lag op het masterbed twee handdoeken gevouwen in de vorm van twee zwanen die met de bekken tegen elkaar ook nog eens een hartje vormden. Gaaf hoor.., het zijn de kleine detail die het ' m doen...
Daarna heeft Jenny telefonisch contact gezocht met een Guesthouse op Ko Sukorn en onderdak voor ons geregeld, in eerste instantie voor 4 nachten maar misschien ook wel wat langer. Maar na vandaag en morgen gereisd te hebben is het weer tijd om even pas op de plaats te maken.
Vanavond kozen we ervoor om ons eten op de nightmarket om de hoek te scoren. Nightmarkets heb je in elke plaats in Thailand en in de twee weken dat we hier nu zijn hadden we er nog niet één bezocht, dus dat werd tijd.. We hebben vele dingetjes geproefd; cake met zoetige aardbeidressing, springrolls (loempiaatjes) gevuld met glassnoodles én vegetables, strawberry-ice met rode vruchten uit de vriezer en snoepgoed, orangejuiceshake, pancake with hotdog and verhaal small eggs, cocosnootmelk in een zakje waar een rietje door wordt gerost (dus weer soep'n uut 'n zakkie), gele en rode watermeloen, varkensvlees en kippenvlees (ronde twee) van de bbq ingesmeerd met honing én met een spicy dressing, een soort van knakworst op een stokkie, poffertjes gevuld met mais, wortel, kokosnoot (héérlijk zoet), sticky rice. Ramon wou dolgraag nog die witte balletjes, hetgeen na aanschaf en proeverij visballetjes bleken te zijn. Na drie van de zeven genuttigd te hebben kwam hij over de dam... Hij vond ze toch niet zo lekker als gedacht. Sanne en ik hadden ook een beetje geproefd en wij vonden ze werkelijk smerig! Sanne vond het soep'n uut 'n zakkie prachtig. Ze had hierover gehoord van Jenny en mij van onze vorige reis en nu was het dan zover dat ze het zelf kon doen.. Prachtmeid!
Na nog wat frisdrank genuttigd te hebben zijn we allemaal verzadigd en verkwikt terug gelopen naar ons hotel. Sanne en Ramon zijn daarna snel naar bed gegaan en Jenny en ik zijn beneden in de lobby gaan zitten voor een kopje oploskoffie (bij gebrek aan beter) en goede WiFi.
Morgen is de dag dat weer op een eiland zullen vertoeven.. Het is een muslim populated island, dus we zullen ons qua kledij enigszins aan moeten passen aan de locals daar.. We zullen dan ook voor het eerst motoren gaan huren om mobieler te zijn en daadwerkelijk meer te kunnen bezichtigen. Tot dusverre is dat er een beetje bij ingeschoten..