Reis van Bangkok naar Ko Pha Ngan..

Vanaf Wild Orchid Villa te Bangkok zijn we gemakshalve met de taxi naar Hualampong trainstation gegaan,want dat gesleep met de backpacks op het heetst van de dag is geen prettig vooruitzicht... Luxe backpacken, hihi...
Eenmaal op het station hebben we wat eten gekocht bij een foodstand, te weten; twee maal vleesballetjes op een stokkie, één stokkie met een worstje, twee maal een puttie met ananas en één puttie met watermeloen. Bij het fruit krijg je een satéprikker om mee te eten. Daarna hebben we meteen onze trein en onze geboekte plek in de trein opgezocht, ook al hadden we nog 40 minuten voordat deze zou vertrekken. Ramon viel gelijk aan vwb de vleesstokjes. De hele worst en uiteindelijk 9 balletjes van de 10 heeft die carnivoor verorberd. Eigenlijk waren de balletjes vlees voor mij, maar bij de eerste kwam ik reeds aan het kokhalzen zo vies vond ik het. Ramon vond ze dus héérlijk!!
We stonden aan het begin van een enorm lange reis en we waren toen nog in een goede mood.. Sanne vond dat we luxe zaten, we hadden allemaal een eigen éénpersoons zitplaats, maar in principe niet bij elkaar maar twee bij twee met de ruggen naar elkaar toe. Omdat bij vertrek de trein nog niet vol zat konden we wel bij elkaar zitten. De zitplaatsen kunnen omgeturnd worden tot slaapplaatsen die ook met beddengoed worden opgemaakt door treinpersoneel. Na een paar tussenstops kwamen er twee oude dames instappen en twee van ons zaten dus op hun plek. Met handen en voeten hebben we de boodschap gecommuniceerd of ze met de zitplaatsen met ons wilden ruilen zodat wij bij elkaar zouden kunnen blijven zitten. De dames leken eerst niet mee te willen werken omdat ze dachten dat ze door de ruiling hun slaapplaatsen beneden zouden kwijtraken. We hadden echter het geluk dat er een foodvendor kwam die het begreep en het aan de beide grand old ladies uitlegde, die het daarna begrepen en akkoord gingen. Fijn! Deze foodvendor had mij trouwens al buiten vanaf 50 meter afstand en later in de trein gevraagd of ik wat te blowen wou hebben... Maybe in the early days, but that's history!
Onderweg hebben we van een andere foodvendor nog twee maaltijden gekocht voor onderweg, de kinderen wilden niets. Die hebben we nog verblijd met enig snoepgoed.
De treinreis ging verder prima. Natuurlijk sloeg na een aantal uren de verveling bij de kinderen toe, maar in zulke situaties hebben we de iPads! Aan boord waren ook een man of drie á vier railwaypolice, waar alle Thai nederig naar reageerden. Wij zijn gewend om anders om te gaan met politie, dus wij deden normaal.. Ook twee van die gasten waren erg aangetrokken door Ramon en moesten een foto van hem hebben en hem aanraken. Ramon staat er onverschillig in, ze doen maar..
Rond 19.00 uur werden de eerste bedden opgemaakt, die van ons en the grand old ladies ietwat later. Om 20.00 uur lagen wij in onze upper sleepingbeds. Het risico dat onze kinderen daar uit zouden vallen was aanwezig, dus Jenny en ik moesten allert blijven. Ramon was na één minuut vertrokken in een diepe slaap, bij Sanne duurde het 1 1/2 uur. Jenny sliep tegenover Sanne en hield haar in de gaten, ik sliep tegenover Ramon. Ik heb Ramon tot twee keer toe op het nippertje kunnen behoeden van een valpartij van +\- anderhalf meter hoog. De tweede keer werd ik wakker, keek naar Ramon en zag dat hij op het punt stond om zich om te draaien terwijl hij al op het randje lag. Vliegensvlug kwam ik mijn "bunk" uit en kon ternauwernood voorkomen dat hij een korte vrije val maakte.. Pf..
Om 03.45 uur kwamen we aan in Suran Thani, waar wij uit moesten stappen. Veel tijd was daar niet voor,want de trein ging verder southbound.. Eenmaal uitgestapt kwam er meteen een man aan die vroeg waar wij heen gingen, nou Ko Pha Ngan.. Hij gebaarde met hem mee te komen. Zonder aarzeling deden we dat. Er was een Israëlisch stel die wel mee liepen maar het niet vertrouwden. Ze bleven nog een hele tijd achterdochtig. Wij niet, we wisten wel hoe het er in Thailand aan toe gaat. We werden opgevangen op een terras, we konden er eten en drinken kopen en wachten op ons vervoer naar de kust om op te stappen op de ferry. We kwamen als eersten, na ons kwamen een man of 30 die allen eerder dan ons weer in minivans vertrokken. Toen ik toen ff navraag deed, bleek dat wij onze overtocht met een highspeed catamaran boot geregeld hadden en die vertrok pas om 08.30 uur. Deze kon wel overgeboekt worden naar een slowboat, dan konden we eerder vertrekken en kwamen we ook eerder aan. Uitstekend! Na een minivan rit van drie kwartier kwamen we aan aan de pier. Zoals al eerder door ons ervaren, weten de minivan chauffeurs het gaspedaal wel te vinden, scheuren joh..
Het mooie van de overtocht is dat je de zustereilanden Ko Tao, Ko Pha Ngan en Ko Samui van verre ziet liggen en naarmate de overtocht vordert je steeds duidelijker de contouren van elk afzonderlijk eiland kunt waarnemen. Naarmate we dichterbij kwamen zagen we ook dat de twee zustereilanden van Ko Pha Ngan droog weer hadden en Ko Pha Ngan in mist verhuld was en dat erboven donkere wolken hingen. Eenmaal aangemeerd regende het pijpenstelen!! Toen we een plek haden gevonden om te schuilen heb ik de dame van Mai Pen RAI, waar we zouden verblijven, gebeld om de taxi te regelen. Mai Pen RAI zit namelijk aan de andere kant van het eiland aan een kleine baai. Rustig en afgezonderd.. De dame dirigeerde ons naar de dichtstbijzijnde
7-eleven alwaar de 4-wheel drive taxi ons zou ophalen. Het kostte wel 800 bath (voor Thaise begrippen best veel, (€25)), maar na 19 uur reizen hadden wij dat voor de kinderen wel over. Die waren aan de latten, net als Jenny en ik trouwens!
Na een half uur rijden, dwars over het eiland en over heuvels van 200 á 300 meter met erg steile hellingen kwamen we om 11.30 uur aan bij Mai Pen RAI. Na eerst gegeten te hebben, te weten allen eggs with bacon and toast and a watermellonshake ( oh wat heerlijk die fruitshakes!!) en nog wat wachten totdat onze bungalow schoongemaakt was (Thai en afspraken nakomen,Pffff...) konden we onze gear stashen en een verfrissende en verschonende duik in the Lower Gulf of Thailand nemen, héérlijk... Onze bungalow on the almost dried up not so clean river is een oudje, maar op zich prima. Het heeft twee verdiepingen. Op de 1e is een grote kamer met een tweepersoonsbed en een erg ruime badkamer met toilet. Op de 2e verdieping (een loft), te bereiken met een trap die niet vast is gemaakt (hm...), liggen twee éénpersoonsmatrassen. Alle slaapplaatsen met klamboe uitgerust.. De weg ernaartoe is niet ideaal. Vanaf het strand moeten we een houten brug (Thai style made.., dus tricky..) beklimmen en dan over een pad dat reeds deels door the jungle is terug genomen. Onze bungalow behoort bij het gedeelte van Mai Pen RAI dat ooit als eerste is gebouwd maar na de nieuwbouw aan het strand verwaarloosd is.
Na de hele middag gezwommen te hebben zijn we naar onze bungalow gegaan om te douchen. Het water is hier lichtbruin, want het is grondwater dat rechtstreeks rondgepompt wordt en niet eerst wordt " bewerkt" zoals bij ons. Prima hoor.., back to basic! Daarna lekker eten, terug naar onze bungalow and off to bed! Om acht uur lagen we plat, bijtanken van de vermoeiende reis.. Om 04.00 uur werden Jenny en ik wakker van het geluid van een dier dat we niet thuis konden brengen, maar luid dat het was!! Enfin, om half negen 's morgens werden we weer wakker, dus dat was na twaalf uur op onze dooie rug liggen. Héérlijk!

Vandaag hebben we niet veel bijzonders gedaan. Eerst lekker ontbijten, westerse stijl, om daarna aan het strandje in de pittoreske baai plaats te nemen in de schaduw van een grote boom.. De verdere ochtend lekker gezwommen en geravot met Sanne en Ramon.. Daarna de lunch genuttigd. De kinderen net als vanochtend een vers door Mai Pen RAI gebakken bolletje met butter and jam, Jenny een yoghurt mixed fruit sereal en ik een rode curry with Rice die geel was.. Tja.., Thai hè... Ditmaal dronken Jenny, Ramon en ik er een glas melk bij en Sanne een Pineapplesmoothie (ananas met melk). Daarna weer lekker zwemmen, waarbij ik een mooie schelp vond. Sanne heeft aan de hand van onze verhalen in haar hoofd om mooie schelpen te zoeken, maar dat valt hier tegen. Ik vond er dus één waar ze heel blij mee was. Deze was echter bewoond door een krabje.. Desalniettemin hadden we de schelp bij ons plekkie gelegd.. Nadat Jenny het gesprek had geopend met een Nederland meisje en Sanne het daarna overnam en met dat meisje ging spelen, zei Sanne op een gegeven moment tegen dat meisje dat ze een mooie schelp had. Ze ging deze halen om de schelp te laten zien. Eenmaal bij ons strandplekkie gearriveerd zag ik haar zoeken en op een gegeven moment gebaren dat ik moest komen. Toen ik bij haar was, bleek dat de krab "on the move" was en dus niet meer daar lag waar ze de schelp had neergelegd. We kwamen gezamenlijk tot de conclusie dat we de krab mét zijn huisje maar weer in de zee moesten gooien. Want ja.., dierenleed daar zijn we eigenlijk ook niet voor. Ook al gaat het ten koste van een mooie schelp.. Om 16.00 uur zijn Jenny en Ramon naar onze bungalow gegaan, want Ramon was erg moe geworden. Sanne was nog met Lotus, zoals dat meisjes naam was, aan het spelen en daarom ben ik nog wat langer gebleven.. Uiteindelijk zijn wij om 17.00 uur vertrokken. Eerst even douchen, insmeren met aftersun (want allemaal wat verbrand), even chillen, insmeren met DEET (want hier aanmerkelijk mee last van die bloodsucking musquito's) en daarna weer naar het strand om aldaar weer bij het restaurant neer te zijgen voor een lekkere maaltijd. De kinderen en Jenny Pad Thai chicken, ik een fried Rice with pork..
Wat kun je je hart ophalen aan al dat lekkers
in Thailand... Fantastisch!!
Jenny en de kinderen zijn even geleden naar onze bungalow vertrokken, terwijl ik hier bij het restaurant dit verslag maak, want alleen hier is er WiFi en ik versta niet de kunst van kort en bondige verslaglegging!!